เคยได้ยินชื่อมังงะเรื่องนี้จากที่ติดอันดับและได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลหลายครั้ง (แต่ยังไม่เคยได้รับรางวัลใหญ่) แล้วก็เคยมีกรณีข้อพิพาทกับ SNK เรื่องเอาเกมของ SNK มาใส่ในเรื่องโดยไม่ได้ตกลงกันก่อน หลังจากเรียบเก็บคืนแล้วตกลงกันใส่เครดิทเรียบร้อย หนังสือก็วางขายต่อตามปกติ
สปอยจ้ะ
High Score Girl เป็นเรื่องราวในปี 1991 ซึ่งเป็นช่วงเวลาทองของ Street Fighter II ยากุจิเด็กประถมคนนึงที่ชอบเล่นเกมในอาเขตได้พบกับเด็กสาวชื่อโอโนะที่นี่ แล้วทั้งสองก็เริ่มต้นมิตรภาพแบบแปลกๆ ที่มีเกมเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ขึ้นมา ในเรื่องสอดแทรกเกมเยอะมาก เข้าไปในร้านเล่นเกมอะไรก็อธิบายหมด จุดที่สนุกคือมันจะอธิบายด้วยมุมมองของคนเล่นจริงๆ พอคนที่เคยเล่นมาอ่านก็จะเข้าใจเลย อ่านไปสามสี่ตอนก็คิดว่ามันจะเป็นอนิเมเล่นมุขเกมไปเรื่อยๆ แต่…พอจบเล่มหนึ่ง มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
ในตอนจบเล่มแรกนั้น โอโนะได้เดินทางไปเรียนต่อที่เมืองนอก ยากุจิรวมรวบความกล้า(จากผองเพื่อนในร้านเกม)ไปกล่าวคำอำลาโอโนะและให้ของขวัญ หลังจากโอโนะจากไป ยากุจิก็สนุกกับเกมในร้านเกมเหมือนเดิมแต่ในใจเหมือนมีช่องว่างบางอย่าง (อารมณ์ชินไคมาก) พอถึงจุดนี้เรื่องก็โยนตัวละครใหม่เข้ามา ฮิดากะ เด็กสาวธรรมดาที่ไม่ค่อยได้เล่นเกม ฮิดากะนั้นใช้วิธีนำเสนอต่างกับโอโนะ โอโนะในเรื่องจะไม่บอกเลยว่าคิดอะไรอยู่ จงใจไม่ให้มีแม้แต่บทพูดด้วยซ้ำ (พยักหน้าแล้วยากุจิเข้าใจหมด อธิบายได้…) แต่ฮิดากะคิดอะไรทำอะไร จะบอกออกมาทุกอย่าง
หลังจากผ่านไปสักพัก โอโนะก็กลับมาจากเมืองนอก เรื่องราวกลายก็เป็นรักสามเส้าผสมมุขตลกจากร้านเกม….
ผมประหลาดใจมาก จากที่คิดว่าจะเป็นแค่การ์ตูนมุข Nostalgia เกมเก่า แต่กลายเป็น Romantic Comedy แบบเหงาๆ ซะได้ ลายเส้นแน่นอนว่าพูดได้เต็มปากเลยว่าห่วย แต่เพราะความห่วยยิ่งทำให้เราโฟกัสไปที่ตัวละครมากกว่าเดิมแทน พวก Gimmick ต่างๆ จากเกมที่ใส่เข้าไปในเรื่องก็เยอะมาก แถมยังรู้สึกว่ามีความหมาย เป็นส่วนนึงของเรื่อง ไม่ได้ยัดมาลอยๆ เวลาในเรื่องผ่านไปช้าๆ เกมที่เล่นก็เปลี่ยนไปตามปีที่เล่น ซึ่งเป็นช่วงที่ผมเล่นเกมพวกนั้นเหมือนกัน… ก็เลยยิ่งมีอารมณ์ร่วมใหญ่ ในส่วนของเลิฟคอมก็ทำออกมาได้อย่างน่ารัก เอาใจช่วยฮิดากะอยู่แม้ว่าจะนกแน่ๆ…
จากประสบการณ์ที่อ่านการ์ตูนมามากมาย เรื่องไฮสกอร์เกิร์ลเป็นเรื่องแรกและเรื่องเดียวที่ยัดไตเติล 3rd Party ลงไปตรงๆ มากขนาดนี้ ปกติแล้วเวลามังงะจะอิงเรื่องของมีเดียอื่นก็จะชอบแปลงชื่อมั่ง ทำให้คล้ายๆ มั่ง แล้วจะใช้ซ้ำไปซ้ำมาในมุมนั้น แต่เรื่องนี้จะยัดมันลงไปตรงๆ ทั้งซีน ไม่แปลง ไม่ตัด ตัวก็เห็นชัดๆ วิธีกดท่าก็ตรงเป๊ะไม่อ้อมคอม แถมใส่มาแล้วยังสนุกอีก ช่วงทัวร์นาเมนท์ที่เล่นเกมแข่งกันจริงๆ จังๆ เขียนออกมามันส์กว่าการ์ตูนโชเน็นบางเรื่องเสียอีก
เรื่องนี้สารภาพตรงๆ ว่าอ่านออนไลน์ ยังไม่มีตีพิมพ์แบบไทย แต่เคยอ่านเรื่องเดโระเดโระของคนวาดนี้อยู่ หน้าแถมท้ายเล่มเล่าเรื่องชีวิตของคนเขียน จำรายละเอียดชัดๆ ไม่ได้ แต่ชีวิตผาดโผนไม่เบาทีเดียว ถ้ามีพิมพ์ไทยก็จะซื้ออีกมาเก็บจริงๆ นะ