188 | FFTA2 : The Sealed Grimoire.

หมดไป 92 ชั่วโมงกับ Final Fantasy Tactics A2 ในที่สุดผมก็ถึงจุดที่เป็นไทซะที FFTA2 เป็นภาคย่อยของ Final Fantasy Tactics (ซึ่งไม่ได้มีภาคต่ออย่างเป็นทางการซะที) FFTA นั้นมีเอกลักษณ์ตรงเนื้อเรื่องสบายๆ มีลักษณะเป็นเควสต์จำนวนมาก ตัวเอกเป็นเด็กที่หลุดมาจากโลกปัจจุบัน ใช้ระบบอาชีพและเผ่าพันธุ์ผสมผสานกัน ภาคแรกบนเครื่อง GBA ผมก็เล่นจบ แต่ไม่ได้เก็บรายละเอียดอะไรมากมายนัก ส่วนในภาคสองนี้ก็ได้ทุ่มเทเล่นจนสะใจไปเลย

Final Fantasy Tactics A2 เป็นเกมที่ไม่มีอะไรเลยแต่ว่ารู้ตัวอีกทีก็เสียเวลากับมันไปร่วมๆ 100 ชั่วโมง เกมนี้เนื้อเรื่องหลักเหลวเป๋ว ตัวร้ายก็น้อย บอสก็น้อยฉากก็ซ้ำๆ พวกเราก็น้อย (เอ๊ะหรือว่าไม่น้อย) แต่เวลาเล่นกลับเพลิดเพลินกับการกระทำซ้ำไม่มีที่สิ้นสุด ตัวเกมเดินเรื่องด้วยเควสต์ล้วนๆ เราก็จะผจญภัยไปในอิวาวิส-ดินแดนจิลแลนด์ไปเรื่อยๆ วนไปทำโน่นทีทำนี่ที เดี๋ยวข้ามมาฝั่งนี้หาคนโน้น คนโน้นให้ไปเก็บแสตมบ์ตรงนี้ วันนี้ลานประมูลเปิดต้องรีบไปเมืองโน้นก่อน พัวพันวกวนไปเรื่อยๆจนหยุดไม่ได้
เนื้อเรื่องหลักของเกมมีแค่ตัวเอกลุสโซไอ้หนูเกรียนออนไลน์ (มีมุขด้วยว่าปิดเทอมนี้มันจะเล่น FF11 เก็บเลเวล WAR ให้ 75) วันก่อนจะปิดเทอมโดนคุณครูดุไล่ไปทำความสะอาดห้องสมุด แล้วบังเอิญไปเปิดหนังสือเล่มนึงแล้วก็หลุดเข้าไปในโลกอิวาลิส แล้ววิธีการกลับโลกเดิมนั่นก็คือให้ผจญภัยไปเรื่อยๆจนกว่าหนังสือจะถึงตอนจบ ไอ้หนูลุสโซ่ก็เลยออกยิงนกตกปลา ป่วนชาวบ้านไปทั้งจิลแลนด์

ความรู้สึกแรกที่ได้เห็นหน้าลุสโซ่ก็คือ “ไอ้หนูนี่แม่งปากดีหว่ะ” ซึ่งก็จริงๆ บทพูดของลุสโซ่ในเกมนั้นอวดดีและแฝงความมั่นใจอย่างล้นปรี่ ซึ่งต่างจากมาร์ชตัวเอกภาคแรกราวฟ้ากับเหว มาร์ชนั้นเป็นคนรักความยุติธรรม ไม่มีมุขตลก และแบกรับทุกอย่างไว้ด้วยตัวเอง แต่ลุสโซ่จะร่าเริง มั่นใจ อวดเก่ง และมองทุกอย่างเป็นเรื่องสนุก ซึ่งให้ธีมของภาค A2 นั้นมีความสดใสร่าเริ่งตามไปด้วย (ในภาคแรกนั้นธีมของเกมจะออกหม่นๆ แม้จะดำเนินเรื่องด้วยละครเด็ก แต่พอจบเกมกลับไม่ได้สัมผัสความสุขแบบเด็กๆเลย แต่กลับสัมผัสถึงความจริงอันโหดร้ายของโลก)
ความสนุกของเกมคือระบบอาชีพและเผ่าพันธุ์ที่จะให้เรานำมาผสมผสานพลิกแพลงได้ร้อยแปด เราสามารถเซ็ทเอบิลิตี้จากอาชีพโน้นผสมกับอาชีพนี้เพื่อให้ได้ตัวละครที่เก่งขึ้น พลิกแพลงขึ้น แต่จุดที่เป็นปัญหาก็คือ AP ในเกมนั้นขึ้นยากมาก ก็เลยทำให้การพัฒนาตัวละครเป็นไปอย่างช้าๆ ถ้าได้เยอะกว่านี้ก็คงเพลินกว่านี้ (และใช้เวลาเล่นน้อยกว่านี้) ภาคนี้นอกจากเผ่าพันธุ์เก่าๆบนโลกอิวาลิสแล้ว FFTA2 ยังมีเผ่าใหม่เพิ่มขึ้่นมาอันได้แก่เกรียส์ (Grias) เป็นเผ่าคล้ายมนุษย์ มีปีกคล้ายค้างคาวและมีเขาบนหัวคล้ายปีศาจ เน้นทางด้านพละกำลัง แต่กลับมีแต่เพศหญิงซะงั้น รู้สึกว่าจะขายโมเอะ หวังว่าโครงการ Ivalice Alliance จะมีโปรเจ็คลงใหญ่ลงเครื่อง Next-Gen สักภาค เพราะอยากเห็น Grias แบบรายละเอียดสูงดูสักทีว่าจะโมเอ้เซ็กซี่ขนาดใหน

ตัวละครภาคนี้นั้นออกแบบโดย Ito Ryoma จริงๆแล้วในครั้งแรกที่ผมเห็นตัวละครในภาค FFTA นั้นค่อนข้างผิดหวัง เหตุผลหนึ่งก็คือผมค่อนข้างยึดติดในตัว Akihiko Yoshida (ผู้ออกแบบตัวละคร Final Fantasy Tactics และ Ogre Battle รวมไปถึง Tactic Ogre, Vagrant Story, FF12 ด้วย) แต่พอดูไปนานๆก็พอจะเข้าใจว่ามันก็น่ารักเข้ากับธีมของภาคดี แต่ในภาค FFTA2 นั้นตัวละครออกแบบได้สวยงามมาก รายละเอียดต่างๆก็ทำได้ยอดเยี่ยม แม้จะมีกลิ่นของ Akihiko Yoshida โชยมาเยอะก็เหอะ ตัวละครที่ผมชอบที่สุดก็คงหนีไม่พ้น Adelle นางเอก(มั้ง)ผู้มีพลังพิเศษที่ไม่ค่อยจะพิเศษเท่าใหร่เลย อาเดลเป็นตัวละครสมัยนิยม น่ารักปากแข็ง(ซึนเดเระ) แต่ตัวเกมไม่ได้เน้นเรื่องความรักระหว่างชายหญิง ดังนั้นภาพที่พบก็จะออกไปในทางมิตรภาพระหว่างเพื่อนมากกว่า จากที่ไล่เก็บเควสต์ ดูเหมือน “Gifted One” จะเป็นความสามารถที่น่ากลัวใช้ได้ เพราะสามารถสืบทอดถึงกันและกันในหมู่ผู้เป็น Gifted One ได้ อาเดลได้รับอาวุธที่มีชื่ออลังการหลายอย่างที่เหล่า Gifted One ผู้อื่นมอบที่เธอ อาทิเช่น Masamune-Hyakkushiki หรือ Nagrarok (ไม่แน่ใจในชื่อภาษาญี่ปุ่น) แต่สังเกตได้ว่ามีการปูพื้นไว้ค่อนข้างเยอะ ถ้าเธอได้ไปปรากฏในเกมอื่นน่าจะมีศักดิ์ศรีในระดับสูงเลยทีเดียว
จุดน่าเบื่อและน่าตำหนิในเกมนี้หลักๆก็มีอยู่ 2 จุด จุดแรกก็คือความช้าของการเล่น ตัวละครมีจังหวะหยุด จังหวะชะงักระหว่างใส่คำสั่งเยอะมาก เดินก็ช้า ทำให้เสียเวลามากเกินไปในการต่อสู้แต่ละทีทั้งๆที่ตัวเกมไม่ได้มีการตัดฉากต่อสู้ ถ้าทำให้ฉากสู้และฉากเดินไวกว่านี้ คิดว่าตัวเกมจะลื่นใหลกว่านี้ และใช้เวลาเล่นน้อยกว่านี้เยอะ สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกได้ชัดก็คือหลังจากเล่นเกมนี้ ผมไปเล่น Fire Emblem ต่อ ใน Fire Emblem นั้นเดินได้เร็วกว่า FFTA2 มาก ฉาก 1 ฉากแม้จะกว้างกว่าและศัตรูเยอะมาก แต่ก็เล่นผ่านได้ในเวลาไม่กี่นาที ต่างจาก FFTA2 ที่มีกันแค่ฝ่ายละ 6 คนแต่กลับใช้เวลานานกว่าหลายเท่า และนานเข้าไปอีกในการปรับแต่งตัวละคร

สี่สาวพรีมาดอนน่า (Lovely Voice ในเวอร์ชั่นญี่ปุ่น) ในภาพเป็น Fan Art
อีกจุดก็คือบาลานซ์ของเกมกับความยาก โอเคเกมนั้นสนุกที่จะได้พลิกแพลงใช้เอบิลิตี้ทั้งหลายผสมผสานกัน แต่สุดท้ายมันก็มีเอบิลิตี้ที่ดีกว่าจนโดดเด่น วิเอร่า-แอสแซสซินผมติด Summon Magick + Blood Price และถือธนู คอมโบนี้จุดอ่อนน้อยมาก สามารถยิงอัลทิม่าช๊อตได้ตลอดเวลา สามารถเรียกฟินิกส์มาเพิ่มพลังและชุบชีวิตเพื่อนทุกคนได้ฟรี เดินเร็ว ถ้าหากมีวิเอร่าแบบนี้ 6 คนก็เรียกได้ว่าไม่มีวันตายเลยทีเดียว แต่ส่วนนี้ผมยังพอรับได้เพราะเป็นเกมออฟไลน์ธรรมดา ถ้าเทียบกับบาลานซ์ของ FF11 ก็คงต้องมีปัจจัยและเงื่อนไขอีกเยอะ แต่ที่รับไม่ได้ก็คือหอคอยพิเศษ brightmoon tor ที่เหมือนเป็นดันเจี้ยนลับ ไม่ว่าอย่างไร เราจะเลเวลมากขนาดใหน สปีดเยอะเพียงใด ศัตรูในหอคอยนี้จะได้เดินก่อนเรา 2 เทอร์น และทุกชั้นจะมีศัตรูที่มีเอบิลิตี้ Light Curtain มีผลให้ Haste+Protect ทุกตัว ยิ่งทำให้มันเดินก่อนเราได้เยอะเข้าไปอีก บางครั้งศัตรูเดินไปเกือบ 20 หน(1หน 1ตัว)แล้วเรายังไม่ได้เดินเลยทั้งๆที่ตัวเรามี Speed มากกว่า และศัตรูเกือบทุกตัวจะมีเอบิลิตี้พื้นฐานเป็นท่าโจมตีทุกตัว+ไร้ธาตุ+ไม่เสีย MP ซึ่งยิ่งเล่นจะยิ่งรู้สึกว่าโดนโกง ก็รู้นะว่ามันเป็นดันเจี้ยนพิเศษ แต่การรับบทผู้โดนกระทำอย่างเดียวนี่มันไม่สนุกเอาเสียเลย อยากให้คิดวิธีที่ทำให้ยากได้สร้างสรรค์มากกว่านี้หน่อย ไม่ใช่โกงเอาโกงเอาหน้าด้านๆ
หลังจากตรากตรำกว่า 90 ชั่วโมง ผมเคลียร์ไปทั้งหมด 276/300 เควสต์ ขาดอีก 24 เควสต์ที่มีเงื่อนไขการทำค่อนข้างน่าเบื่อ และหอคอยแห่งที่ 3 ที่ยังไม่เคลียร์ (2 อันแรกผ่านแล้ว) ซึ่งผมก็เล็งเห็นแล้วว่าสมควรแก่เวลาที่จะไปทำ(เล่น)อย่างอื่นซะที เพราะเล่นไอ้เนี่ยกลับบ้านแล้วไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย ผมก็จึงขอบอกลาเกม Final Fantasy Tactics A2 นี้แต่เพียงเท่านี้ และหวังว่าสักวันเราคงได้พบกันอีก
Final Fantasy Tactics A2 Japanese Official Website
Final Fantasy Tactics A2 North American Official Website