เมื่อวานบ่นว่าขายไม่ออกปุ๊บขายออกเลย(ฮา) นับจากที่อัพงานแรกเข้าไปก็อยู่ที่ 3-4 สัปดาห์ได้ (อัพสัปดาห์ละรูป) จะว่าเร็วก็เร็วแต่รู้สึกว่านานก็นาน สรุปว่าได้ first bid จากภาพโซดาจิเล่นดอกไม้ไฟ คน bid เป็นคนไทย น่าจะเป็นเจ้าของบริษัทแห่งนึงและมีโปรเจ็คเกี่ยวการเทรดคริปโตอยู่ ก็ทำให้ใจชื้นได้ระดับนึง ไม่ต้องมานั่งกังวลว่าค่าแก๊สหมดแล้วจะเอาไงต่อดี 55
หลายๆ คนรวมถึงผมด้วยที่กระโดดเข้ามาในโลก NFT (ในที่นี้จะพูดถึงแต่ Foundation) ก็ต้องพยายามหาข้อมูลว่ามันเป็นยังไง ทำงานยังไง แต่กระนั้นมันก็มีเรื่องที่ไม่มีใครบอกแฝงเอาไว้หลายอย่าง ก็เลยอยากจะเขียนไว้หน่อย
ตอนนี้มันมีรอยต่อตรง “ทำอย่างไรจึงจะขายได้” ที่กว้างมาก ในความคิดของผมทีแรกคือ จะขายได้ก็วัดกันที่งานสิ ถ้างานเราไม่แพ้เขามันก็น่าจะขายได้เหมือนกัน แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงจุดนั้นอย่างเดียว งานคุณดีแต่ไม่มีใครเห็น ไม่มีการ Pitch การดัน มันก็ขายไม่ได้ (ยกเว้นว่างานคุณดีเลิศจนทุกคนต้องกราบ ซึ่งการจะเป็นแบบนั้นยากกว่าการ Pitch เสียอีก..) การจะขายได้เราต้องดันตัวเองเข้าไปอยู่ใน community นั้นๆ ด้วย นี่คือสิ่งที่หลายๆ คนไม่ได้บอก ก็เพราะหลายๆ คนอยู่ใน community นั้นๆ อยู่แล้ว หรือจริงๆ แล้วเขาพยายามทำหลายต่อหลายอย่างแต่เราไม่รู้ก็ได้
แต่เดิมผมวางตัวเองไว้แค่ “กุอยากวาดให้มันสวยๆ” กะจะแฝงตัวไปตามทวิตญี่ปุ่นวาดอะไรไปเรื่อยๆ ไม่เคยติดต่อพูดคุยกับใครในด้านงานวาดเลย แม้แต่งานก็แทบไม่ได้รับ ผลก็คือคนไม่รู้จัก… ซึ่งไม่เดือดร้อนไง ไม่รู้จักก็ช่าง ชอบด้วยซ้ำ แต่ทีนี้พอมาเล่นกับ NFT มันไม่ได้แล้ว มึงจะนั่งสันโดษเป็นหมาป่าเดียวดายมึงก็นั่งเดียวดายต่อไปเลย กว่าจะรู้ตัวว่านี่เป็นปัญหา ผมก็อัพงานไปสองงานแล้ว
ยิ่งพอมาเห็นงานคนอื่นที่ไม่ได้ตกผลึกทางประสบการณ์หรือความคิด (ในมุมมองของตัวผมนะ) แต่กลับขายได้ตัดหน้าไปเรื่อยๆ ก็เริ่มรู้สึกอึนๆ น้อยใจ อิจฉาด้วย อะไรวะด้วย… ต้องยอมรับว่ารู้สึกแบบนั้นจริงๆ แล้วก็เริ่มรู้สึกว่าต้องพรีเซนต์ตัวเองมากขึ้นแหละ ก็เริ่มเสนอหน้าใน community หลายๆ ที่ ฟังดูเหมือนเข้าข้างตัวเอง แต่ผมก็คิดว่างานผมไม่ได้แย่ และคนใน community ก็คิดแบบเดียวกัน
ผมก็เลยเปิด account twitter สำหรับ NFT อย่างเดียวแยก แล้วเข้าไปในวังวนแห่งความบ้าคลั่ง ผมใช้คำไม่ผิด NFT Community นั้น ทุกคนบ้าคลั่งมาก โพสต์ขายงาน retweet กันเป็นร้อยเป็นพันครั้งในหนึ่งวัน แลกพิน รีทวีต รีพิน เสนองาน เหี้ยอะไรไม่รู้วุ่นวายมากๆ รีทวีตกันจนติดเหลืองติดแดงทุกวัน โดนแบนข้ามวันนี่เป็นเรื่องปกติเลย บอกเลยว่าเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก ไม่ถนัดจริงๆ เหนื่อยมาก เซ็งสุดๆ ทำงานให้ดีมันยังสนุก มันยัง Challenge แต่พรีเซนต์ตัวเองนี่มีแต่เรื่องน่าเบื่อ ผมเข้าใจเลยว่าทำไมหลายๆ คนเปิด account NFT แยก เพราะถ้าไม่เปิดแยก account มันจะเละมากๆ
ก็นั่งรีไปโพสต์ไป มีคนช่วยแชร์ช่วยรี จนกระทั่งมีคนมา bid งานครั้งแรกก็ทำให้รู้สึกว่าได้รับการยอมรับ เหมือนข้ามฝั่งล่ะ ทำให้พอมีเวลาพักให้ไปคิดอะไรหลายอย่าง ส่วนตัวแล้วคิดว่าต่อให้ขายไม่ได้ก็ถือว่าได้ประสบการณ์ที่ดี รู้สึกว่าตั้งใจจนงานยกระดับกว่าเดิมมาก แบบ…เห้ย จริงๆ กุวาดแบบนี้ได้ด้วยนี่หว่า 5555
พูดถึงสไตล์งานหน่อย ใน Foundation งานของคนไทยขายได้เยอะมากๆ เยอะจนน่ากลัว จากที่สังเกตหลักๆ Collector จะชอบงาน ของคนไทยอยู่ 3 ประเภท
- ไซเบอร์พังค์ แสงแว๊บๆ พุ่งกระจาย ใส่หมวกใส่เกราะที่มัน mechanic เยอะๆ จะได้รับความสนใจมาก
- ดีเทลเยอะๆ โดยไม่มี main focus ชัดเจน ให้นึกภาพจิตรกรรมฝาผนังยาวๆ อารมณ์ประมาณนั้นแหละ งานศิลปินไทยสไตล์นั้นเยอะเพราะได้รับอิทธิพลจากจิตรกรรมฝาผนังด้วย
- งานภาพนิทานเด็กน่ารักๆ อันนี้ก็ตรงตัว ถ้ามีแมวขยับได้จะยิ่งขายง่าย งานสไตล์นี้ในตลาดไทยจะค่อนข้างไม่ถูกพูดถึง แต่พอมาอยู่ใน foundation จะได้รับความนิยมมากๆ
ส่วนงานคุๆ สไตล์อนิเม ผมยังให้เป็นรอง 3 กลุ่มข้างบน
แถมองค์ประกอบยอดนิยมที่ทำให้ขายดี
- แมว
- รูปสี่เหลี่ยม ETH
- ปลาวาฬ
อีกเรื่องที่คิดได้คือ เดิมผมอยากเป็นแบบพวกนักวาดจีนเทพๆ ในทวิตเตอร์ (แต่กุกาก….) เทพจีนที่ไม่ต้องพูดอะไร (เพราะพูดได้แต่ภาษาจีน) อัพงานเทพๆ คนตามเยอะแยะ ไม่ค่อยอยากแสดงตัวว่าเป็นคนไทย (อาย555) แต่ตอนนี้คิดได้ว่ายังไงก็คงหนีไม่พ้น ก็สื่อสารกันไปทั้งภาษาอังกฤษภาษาไทยไปแหละ… คือปกติผมไม่คุยเล่นในโซเชียลเท่าไหร่ ยกเว้นในกลุ่มคนรู้จัก ไอ้การทวิตลอยๆ เนี่ยไม่ถนัดเลย…..