ก่อนอื่นให้อ่านการ์ตูนข้างล่างที่แชร์มาก่อน เป็นไปได้ก็อ่านคอมเมนท์คร่าวๆ ด้วย
https://www.facebook.com/maxmanster/posts/3092998370744489
0. จริงๆ เรื่องนี้เกิดจากว่าคุยกับเพื่อนในกรุ๊ปเรื่องดราม่าอันนี้ที่คนเถียงกัน แล้วผมไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่าเหตุใดคนกลุ่มนึงจึงโกรธหรือพารานอยด์กับข้อความข้างบนนี้ หลายๆ คนก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมผมไม่เข้าใจวะ เรื่องพื้นๆ มากเลยนะมึง เอนทรี่นี้เดิมทีอยู่ในเพจ แต่เห็นว่าเขียนยาวดี(?)เลยเอามาเก็บไว้ในบล๊อกด้วย
1. จากดราม่าอันนี้ มีสิ่งที่ไม่เข้าใจหลายอย่าง เนื้อหาการ์ตูนผมไม่มีปัญหานะ ผมเข้าใจว่ามันเป็นการแขวะ เสียดสี โดยมีข้อเท็จจริงแฝงอยู่ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมคนกลุ่มนึงถึงดูโมโหโกรธามากจนออกนอกหน้า และตีความเนื้อหานั้นว่าเป็นการดูถูกเขาโดยตรง
2. จริงๆ ไม่อยากโพสต์อะไรเกี่ยวเนื่องกับโซเชียลแบบนี้ เพราะกลัวจะเผลอไปด่าเขา 555 นี่ผมก็พยายามเขียนให้มันซอฟท์ๆ แล้วนะ โดยเจตนาของโพสต์นี้ไม่ใช่การดูถูก ดูแคลน แต่เป็นการพยายามทำความเข้าใจ…จริงๆ นะ
3. จุดที่จะเข้าใจผมมันจะเรื่องมากนิดนึง ประเด็นที่ไม่เข้าใจของผมคือ กลุ่มคนที่ไม่พอใจ ลำดับการคิดเขาเป็นอย่างไร เขาอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบไหน ให้ความสำคัญกับอะไรก่อนแล้ววิ่งไปต่อกันยังไงจนไปถึงจุดที่ไม่พอใจและแสดงความไม่พอใจออกมา สมมติว่าเขาอายุ 20 เข้าไม่พอใจมากๆ ตอนอายุ 19 ถ้าเขาเจอประสบการณ์เดียวกันเขาจะไม่พอใจเหมือนตอน 20 มั้ย หรือตอน 18, 17, 16 ช่วงอายุไหนที่เขาเริ่มรับรู้ได้ถึง ID ของตัวเอง และสิ่งสำคัญที่ทำให้รู้ได้คืออะไร
4. หลายๆ คนพยายามอธิบายให้ผมฟัง แต่คำตอบก็ยังไม่ทำให้ผมเข้าใจมากนัก (เข้าใจมากขึ้นว่าปัญหามันอยู่ที่ตัวกูนั่นแหละ 555) ถึงจุดนี้ผมว่าผมก็น่าจะพอพูดเกี่ยวกับการโพสต์งาน การไลค์ การตอบ อะไรพวกนี้ได้แล้วมั้ง โดยพื้นฐานผมเป็นคนไม่ให้ความสำคัญกับไลค์หรือคอมเมนท์เลย ผมเขียนบล๊อกมานาน ยอมรับว่าแรกๆ ก็แคร์คอมเมนท์บ้าง แต่พอสักปีที่ 2 ก็เลิกสนใจแล้ว ส่วนพวกมารุมด่านี่ชอบมาก 55
5. ปัญหาอย่างนึงก็คือ ถ้าคุณไปถามเขาตรงๆ เขาจะไม่สามารถบอกคำตอบออกมาได้ เพราะเขาเองก็ยังไม่เข้าใจ เพื่อการทำความเข้าใจ ผมจึงไล่อ่านดูคอมเมนท์ต่างๆ พยายามหาคาแรกเตอร์และจุดร่วมจนจับประเด็นหลักๆ ได้ดังนี้
๑. มีอาการดาวน์ต่อเนื้อหาในโพสต์
๒. อายุ ราวๆ ม.ปลาย – มหาลัย
๓. เป็นคนที่วาดรูปและฝีมือยังไม่ดี
๔. ส่วนมากจะเป็นผู้หญิง
๕. ไม่ชอบให้พูดเชิงลบ
๖. บอกว่าอยากได้ feedback
๗. อยากให้โกหกหวานๆ แทรกคำติชม (วิจารณ์แบบแซนด์วิช?)
๘. ชอบโพสต์กาชา
6. นึกออกจะมาเพิ่มนะ… ในชีวิตจริงผมรู้จักคนที่เข้า Category นี้อยู่ 2 คน ถ้าให้จำกัดความอย่างละเอียดคือ มีความเป็นอยู่ที่ดี(รวย) ชอบวาดรูปแต่ยังไม่เก่งและไม่ค่อยฝึก ชอบอยู่ในสังคมปิดที่ชื่นชมกันเอง มีผู้ปกครองที่ไม่ชอบในงานอดิเรกที่ทำ พูดมากชอบเมาท์ …ก็…ค่อนข้างตรงนะ
จากนี้ไปเป็นความเข้าใจที่ผมทำความเข้าใจรวมถึงไม่เข้าใจเอาเองนะ ไม่ใช่ข้อเท็จจริง
7. คนกลุ่มที่ Enrage จะเป็นกลุ่มที่อยากวาดรูปเก่งๆ อยากเก่ง แต่ไม่ค่อยพัฒนาตัวเอง โดยลึกๆ แล้วพวกนี้ก็เข้าใจแหละว่างานตัวเองไม่ดีและอยากพัฒนา แต่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรหรือไม่มีความตั้งใจะทำมากพอ จึงมักจะพอใจกับความเห็นชื่นชม *จุดนี้ผมไม่เข้าใจ กลุ่มนี้มักเรียกคอมเมนท์ชื่นชมว่ากำลังใจ คอมเมนท์ชื่นชมมันเป็นกำลังใจได้ยังไง เช่น “สู้ๆ นะ” “กอดๆ” ซึ่งไม่ได้มีเนื้อหาอะไรเลยหรือ “สุดยอด” ซึ่งงานคุณไม่ได้สุดยอดแน่นอน หรือว่าต้องการแค่คนรับรู้เพื่อยืนยันตัวตน
8. ผมเข้าใจว่าคนกลุ่มนี้ต้องการการยอมรับ เพราะโดนกดดันจากสภาพแวดล้อมในแบบของเขา คนทั่วไปจะมองว่าสภาพแวดล้อมนั้นมันช่างไร้สาระ แต่สำหรับพวกเขาแล้วมันคือทั้งหมดของชีวิต ซึ่งถ้าเทียบกับคนกลุ่มอื่นแล้ว กลุ่มอื่นมักจะมีจุดที่ได้รับการยอมรับอยู่แล้ว เช่น วัยวุฒิ, ผลงาน, หน้าที่การงาน, รายได้ หรือ ภาระ ซึ่งคนกลุ่มนี้ยังไม่มี และมักจะถูกใช้มากดดัน พอการ์ตูนข้างบนมันจี้ให้ย้อนมองตัวเอง เท่ากับชี้ให้ลองสมมติว่าปัญหาคือตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากรับรู้มากที่สุด ก็จะเริ่มปฎิเสธว่าตัวเองเป็นปัญหา และหาคำพูดเพื่อให้ตัวเองยังรู้สึกดี ตามด้วยแสดงออกอย่างก้าวร้าวเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองพูดและทำไม่ได้รับการสนใจ(จากคนที่คิดว่าตัวเองเหนือกว่า) (ฟังดูย้อนกลับมาคล้ายๆ ความคิดของคนยุค Baby Boomer อยู่บ้าง)
9. รวมๆ คำตอบที่คิดได้ก็น่าจะประมาณนี้มั้ง ทุกอย่างอัพเดทได้ จริงๆ นักวาดจำนวนมากก็มักจะเป็นกลุ่ม Introvert และมีปัญหาเรื่องการยอมรับอยู่แล้ว (เป็นกันทั่วโลก) เรื่องการ Comment มักจะละเอียดอ่อนเสมอ สิ่งที่ผมคิดว่าเป็นกันเยอะคือกลุ่มนี้ไม่ชอบ Content เสียดสี ตอกย้ำ ต้องการแต่ คำชื่นชม ความหวัง ความฝัน แต่ในโลกของความเป็นจริงไม่มันไม่ได้มีแค่สองด้านนี้ มันยังมีอะไรอย่างอื่นมากกว่านั้นเยอะ ซึ่งการทำความเข้าใจเรื่องนี้ก็ไม่ได้ง่ายเลย
10. ใครที่คิดว่าเข้ากลุ่ม Enrager สามารถออกความเห็นโต้แย้งได้ ส่วนความเห็นฝั่งตรงข้ามก็มีเยอะแล้วและไม่ใช่ประเด็น แต่ก็คุยกันได้เหมือนกัน
11. เห็นผมอย่างนี้ จริงๆ แล้วผมมีแรงบันดาลใจอย่างนึงที่ลืมที่มาไปแล้ว ใครสักคนพูดว่าเป้าหมายในชีวิตคือ อยากเป็นคนที่เข้าใจในความบกพร่องของคนอื่น หรืออะไรราวๆ นี้ แหละ เวลาผมเห็นอะไรแย่ๆ ไม่มีทางออก ผมก็หดหู่เหมือนกัน และสิ่งที่ผมกลัวมากที่สุดก็คือไม่อยากเป็นคนแบบที่เราเคยด่าเอาไว้ ทางออกของผมคือพยายามทำความเข้าใจถึงวิธีคิดของคนที่เราไม่ชอบ (เข้าใจนะ ไม่ใช่เห็นด้วย) ซึ่งไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิดก็เหอะ(อัพเดทได้ด้วย) แต่พอได้พยายามเข้าใจ ความโมโหหรืออาการหดหู่มันก็เจือจางลง เพราะเราเข้าใจโลจิคเขา ลำดับการคิดเขา แม้ว่าเราจะแก้ไขอะไรไม่ได้เลยก็ตาม
ตอนแรกว่าจะเกาะดราม่าเรียกไลค์(หัวเราะ)แต่เขียนยาวไป สงสัยจะไม่ค่อยอ่านกัน…