true tears เป็นอนิเมที่มีชื่อเดียวกับเกม True Tears แต่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกันเลย ไม่ว่าจะเป็นตัวละคร เรื่องราว คอนเซ็บต่างๆ สิ่งที่เป็นจุดเด่นของอนิเมเรื่องนี้ที่ต้องพูดถึงเป็นอย่างแรกคงหนีไม่พ้นเรื่องคุณภาพของงาน ทาง P.A. Works (ย่อมาจาก Progressive Animation Works) ผลิตงานออกมาได้คุณภาพยอดเยี่ยมและโดดเด่นมากในหมู่อนิเมแนวเดียวกัน เรื่องราวของทรูเทียร์สนั้นเป็นเหตุการณ์ความรักในฤดูหนาวชานเมืองที่ติดทะเล สตูดิโอนำเสนอภาพบรรยากาศของเมืองในความหนาวได้อย่างงดงาม รายละเอียดเล็กๆน้อยๆก็ล้วนบรรจุไว้อย่างปราณีต มีการใช้เทคนิค 3D ช่วยในการเก็บรายละเอียดฉากมุมกว้างได้อย่างลงตัวและกลมกลืน การเคลื่อนไหวของตัวละครก็ทำได้อย่างนุ่มนวล สมจริง ความพลิ้วไหวของเส้นผมหรือชายกระโปรงที่โดนลมพัดก็ลื่นไหล สีหน้าและอิมเมจของตัวละครก็สื่อได้อย่างชัดเจนและมีอารมณ์ที่สัมผัสได้ งาน Visual ทั้งหมดในเรื่องทำหน้าที่ของมันได้ไม่มีที่ติเลยทีเดียว
นอกจากเรื่อง Visual อันงดงามแล้วจุดเด่นของอนิเมชั่นเรื่องนี้ก็คือความน่าติดตาม ถ้าคุณได้ติดตามแล้วคุณจะหยุดไม่ได้ แม้ว่าในเรื่องจะไม่มีมุขตลกติงต๊อง ตัวละครโมเอ้ๆ หุ่นยนต์ สาวน้อยเวทย์มนต์สุดโลลิ หรือผู้มีอำนาจพิเศษ ทรูเทียร์สเป็นอนิเมชั่นแนวโรแมนติคดราม่าที่จริงจัง วางอยู่บนพื้นฐานของความจริง ไม่มีเรื่องราวเหนือธรรมชาติ หรือการเคลื่อนไหวแบบมุขตลก จุดที่ทำให้รู้สึกติดตามเป็นเพราะบทที่ดึงดูด การให้ความสำคัญกับตัวละครทั้งสองและค่อยวางปมไว้ทีละนิด ทำให้คนดูต้องคอยลุ้นว่าตัวละครที่ตนเองชอบนั้นจะสมหวังหรือไม่ ถึงแม้จุดที่ชวนติดตามบางทีนั้นดูไม่ค่อยมีน้ำหนักเท่าใหร่ เพราะตัวพระเอกอย่างชินอิจิโร่ก็เป็นตัวละครที่น่าเบื่อ ไม่เท่ โลเล ไม่มีเหตุผล จนบางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะอยากให้ตัวละครหญิงมันทิ้งๆพระเอกไปให้พ้นเลยก็ดี สำหรับตัวละครเด่นๆในเรื่องจะมีทั้งหมด 4 คน
นากาคามิ ชินอิจิโร่ :
พระเอกแนวมีความฝันแต่ค้นหาตัวเองไม่เจอ ป๊อด โลเล ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน มีความหลังวัยเด็กกับฮิโรมิผู้หญิงที่ตัวเองชอบ ไม่รู้ว่ามีดีอะไรสาวๆถึงได้รุมรัก ในบรรดาอนิเมที่ดูในช่วงนี้ จัดได้ว่าเป็นพระเอกที่ไม่ได้ความที่สุด
อิสึรุงิ โนเอะ :
สาวเล้าไก่ ร่าเริง บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา(มั้ง) นิสัยเอาแน่เอานอนไม่ได้ ตรรกะทางความคิดมีปัญหา ไม่ได้ยินในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากได้ยิน ไม่รับรู้ในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากรับรู้ เรียกง่ายๆว่าเป็นคนสติไม่ดี อาจเกิดจากปัญหาในวัยเด็ก
ยูอาสะ ฮิโรมิ :
สาวเก็บตัว พูดน้อย คิดมาก ขรึม แต่ร้องไห้ได้ทุกตอน มีปมด้อยว่าตัวเองอาจจะเป็นลูกเมียน้อย ทำให้โดนไซโคจากเมียหลวงอยู่บ่อยๆ ชอบชินอิจิโร่มาตั้งแต่เริ่มเรื่อง แต่มีปมหลายปมที่ต้องแกะก่อนจะถึงเส้นชัย ลึกๆแล้วอาจเป็นคนที่ใช้ความรุนแรงแก้ปัญหา
เอนโด ไอโกะ :
ตัวประกอบที่มีเพื่อให้เวลาเหล่านางเอกยืนในโอเพนนิ่งได้อย่างสมดุลย์
ทรูเทียร์สเป็นเรื่องราวของชีวิตรักวัยเรียนของชายหญิงกลุ่มนึง ปมหลักของเรื่องคือน้ำตา โดยจะมีกุญแจหลักอยู่ที่โนเอะที่ค้นหาน้ำตาของเธอที่สูญเสียไปจากความหลังวัยเด็ก กับฮิโรมิที่โดนความหม่นหมองล้อมกรอบเพื่อรอให้พระเอกไปซับน้ำตา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน เป็นเทรนด์หรือว่าสมัยนิยม หรือว่าบังเอิญ อนิเมชั่นเรื่องโรแมนติคในรั้วโรงเรียนนั้นมักจะมีพล๊อทรองในรูปแบบนิทานอยู่เสมอ นับตั้งแต่ ef, Clannad, true tears หรือจริงๆ Kimikiss เองก็มีเรื่องของบทละครอยู่ด้วย แม้จะไม่ใช่ประเด็นหลักเท่าสามเรื่องแรก ทรูเทียร์สมีพล๊อตเรองอยู่ที่นิทานที่ชินอิจิโร่เขียน เป็นเรื่องราวของไก่ที่อยากจะบิน กับการค้นหาและเข้าใจตัวเอง แม้จะไม่ใช่เรื่องที่งดงามอะไรมากนัก แต่ก็เป็นสัญลักษณ์หลายๆอย่างที่จะให้ไปคิดต่อได้
เพลงประกอบในเรื่องก็ทำมาได้เข้ากับบรรยากาศของเรื่องดี เพลงเปิดอย่าง Reflectia ก็ให้อารมณ์สนุกสนานและก็ไพเราะไปพร้อมๆกัน เพลงปิดอย่าง Sekai no Namida ก็ทำหน้าที่ของมันได้ยอดเยี่ยม ผมชอบ Reflectia มากกว่า Sekai no Namida หน่อยนึง ท่อนฮุคที่ร้องว่า Reflectia นั้นไม่ว่าจะฟังเมื่อใหร่ก็รู้สึกดีจริงๆ
ตัวละครที่ผมชอบเป็นพิเศษก็คือโนเอะครับ คาแรกเตอร์แนวสาวน้อยร่าเริงเอาแต่ใจนั้นไม่ได้มีที่นี่เป็นที่แรก แต่ตัวละครที่ตรรกะทางความคิดบิดเบี้ยวแบบโนเอะนั้นน่าจะมีที่นี่เป็นที่แรก โนเอะเป็นคนร่าเริงตลอดเวลา แต่แฝงความเศร้าลึกๆไว้ข้างใน เธอไร้เดียงมาก แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนกับว่าเข้าใจอะไรบางที่ลึกซึ้งกว่าสิ่งที่คนทั่วไปเข้าใจ
ฉากของโนเอะที่ประทับใจเป็นพิเศษก็เป็นตอนที่เธอรู้ตัวว่าชินอิจิโร่ไม่ได้ชอบเธอผ่านทางนิทานภาพที่ชินอิจิโร่เชียน อากาศที่เริ่มเย็นลงเพราะกำลังจะเข้าหน้าหนาว สามลมอ่อนๆที่พัดมา โนเอะมองไปที่ชินอิจิโร่และทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่เธอทำไม่ได้ น้ำตาที่เสียไปยังคงไม่กลับมา เพลง 一陣の風 ที่ดังแว่วเป็น BGM คลอได้อย่างเสียดแทง สำหรับผมฉากเงียบๆอันนี้คือไคลแมกส์ของเรื่อง
โนเอะยังมีอีกฉากที่น่าสนใจและผมชอบมากก็คือตอนที่เธอแอบไปดูชินอิจิโร่รำ (เต้น? จะเรียกอะไรดี) เสร็จแล้วเธอบังเกิดไอเดียบางอย่างที่อยากจะทำ ก็เลยวิ่งไปโรงเรียน แต่ฮิโรมิที่เข้าโหมด “ผัวกู” วิ่งตามไป และก็เรียกโนเอะ ตอนนั้นเองที่โนเอะหยุดและหันมามองฮิโรมิด้วยหางตา ฮิโรมิก็ชะงัก โนเอะมองไปที่ฮิโรมิด้วยสายตาว่างเปล่า หากเป็นคนธรรมดาที่มีอารมณ์ปวดร้าวคงมีหลายอย่างที่ควรจะพูด ควรจะใส่ใจ แต่โนเอะไม่ ในหัวสมองของเธอนั้นสิ่งที่เธอกำลังจะทำนั้นสำคัญหากว่า ในเมื่อฮิโรมิไม่พูดอะไร เธอก็เบือนหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น แต่ฮิโรมิก็เริ่มร้องไห้และพรรณาถึงความรักที่มีต่อชินอิจิโร่ จากนั้นก็ขอร้องให้โนเอะอย่ามายุ่งอีก โนเอะไม่ตอบอะไรราวกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่ฮิโรมิพูด “น้ำตาของเธอ…งดงามนะ” ไม่รู้ว่าเป็นคำชมจากใจจริงหรือว่าถากถางสิ่งที่เธอพยายาทจะทำ แต่ฉากนั้นเองทำให้ผมที่ยกโนเอะขึ้นเป็นตัวละครในดวงใจ ผมชอบความรู้สึกในฉากนั้น มันขัดแย้งกัน แต่ในขณะเดียวกันมันก็ลงตัวอย่างบอกไม่ถูก มีความรู้สึกสะใจอยู่ลึกๆ และก็รู้สึกได้ถึงความเศร้าอยู่ลึกๆเช่นกัน
สำหรับ ยูอาสะ ฮิโรมิ ในตอนแรกผมก็ไม่ชอบเอามากๆ แต่หลังจากฉากที่เธอร้องไห้และบอกว่าเธอกับชินอิจิโร่นั้นเป็นพี่น้องกัน แล้วก็พูดว่า “อ๊ะ พูดไปแล้ว” เหมือนว่าเธอบังเอิญพูดไปแบบไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็ร้องไห้ ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของฮิโรมิในการพูดในส่ิงที่ตัวเองไม่อยากพูดมากที่สุด และพยายยามปลอบประโลมตัวเองและเรียกความกล้าด้วยการแกล้งทำเป็นว่าเผลอพูดออกไป ฮิโรมิโกหกไม่เก่งเลยแต่เธอพยายามทำ และเธอก็เสียใจ มันช่างเป็นเรื่องเศร้า
เอนโด ไอโกะ เองถึงแม้เป็นตัวละครรองอย่างเห็นได้ชัด แต่ถ้าปรับแต่งบุคลิกของพระเอกให้ดูน่าสนใจมากกว่า มีเหตุผลมากกว่านี้ บทของไอโกะอาจจะเด่นกว่านี้ ตัวละครอย่างไอโกะมีอยู่ในโลกแห่งความจริงมากมาย เธออาจจะไขว้เขว แต่สุดท้ายเธอก็ก้าวไปข้างหน้าได้อย่างเต็มตัว
ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด ผู้ชมที่ติดตามทรูเทียร์สนั้นสุดท้ายแล้วจะแบ่งเป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มที่เชียร์โนเอะและกลุ่มที่เชียร์ฮิโรมิ จากความรู้สึกผม ในตอนแรกกลุ่มของโนเอะจะมากกว่าและก็เหมือนว่าจะนอนมา แต่พอเริ่มถึงกลางๆเรืองกลุ่มที่ชอบฮิโรมิจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนว่าจะมากกว่ากลุ่มของโนเอะในที่สุด ฮิโรมินอกจากปากว่ามือถึงแล้วยังมีออฟชั่นอย่างแว่นตาช่วยอีก ทำให้โนเอะที่มีแค่นิสัยที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ (และดูเหมือนจะเป็นข้อเสียมากกว่า) ก็ไม่มีอาวุธอื่นไปสู้รบปรบมือกับฮิโรมิได้ หลังจากดูจบถึงตอนสุดท้าย ทรูเทียร์สเป็นอนิเมที่ดี มีความยอดเยี่ยมเริ่องภาพ มีบทที่ชวนติดตามแม้ว่าจะมีช่องโหว่อยู่บ้าง คาแรกเตอร์หญิงสาวทั้งสามคนในเรื่องมีมิติดี แต่ตัวเอกนั้นกลับทำได้แย่ เรื่องราวจบลงได้อย่างเหมาะสม อย่างที่บอกไปว่าผมชอบโนเอะ เธอได้เติบโตขึ้น เรื่องราวของเธอนั้นก็ยังอยู่ในใจเสมอ
อนิเมที่มีเนื้อเรื่องเป็นออริจินอลนั้นหากไม่เจ๋งจริง การแจ้งเกิดเป็นเรื่องยากมาก ทรูเทียร์สได้รัการตอบรับจากผู้ชมในทางที่ดี แต่ก็เป็นกลุ่มแคบๆเท่านั้น ไม่อาจจะกระจายไปยังกระแสหลักได้ ลำพังคุณภาพอย่างเดียวไม่มีน้ำหนักพอจะสร้างกระแส ยอดขาย DVD เรื่องนี้อยู่ในระดับค่อนข้างต่ำ-ต่ำมาก ช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าที่อนิเมดีๆกลับไม่มีจุดยืนของตัวเองในตลาด
จากที่เอริโกะเคยบอกไว้ใน Entry โน้น ว่าอะไรบางอย่างมันหายไป สำหรับเรื่องราวของทรูเทียร์สนี้ผมได้เขียนเป็นครั้งที่สองแล้ว มันไม่เหมือนอันแรกเพราะผมก็จำไม่ค่อยได้ มันดีกว่าหรือแย่อันเก่าผมก็จำไม่ได้ แต่ด้วยการทิ้งช่วงเวลานานมาก นานจนทรูเทียร์สได้ออกอัลบั้มสำหรับสะสมที่ชื่อว่า Tears…for truth ～true tears イメージソング集～ ออกมา ในอัลบั้มนี้มีทั้งหมด 10 เพลง มีเพลง Theme ของฮิโรมิที่ไม่มีใน Original Soundtrack ด้วย เพลงที่ชอบนอกจากเพลงนั้นแล้วก็ยังมีเพลง Angel on Tree ที่เดิมเป็น Theme ของโนเอะ แต่ได้เอามาเพิ่มเนื้อเพลงและขับร้องโดยริยะจาก Euphonias และสำหรับแฟนโนเอะอย่างผมมันก็ต้อง 透明な羽根で ซึ่งเป็นเพลงที่ร้องโดย Ayahi Takayagi ที่เป็นคนพากย์โนเอะเองและก็ร้องด้วยเสียงของโนเอะ ที่พลาดไม่ได้ก็เป็นเพลง アブラムシの唄 เพลงง่ายๆที่แทนความรู้สึกในเรื่อง ช่วงท่อนสองที่เป็นเสียงร้องของทุกคนทำให้อดไม่ได้ที่จะคิดถึงภาพที่ไม่มีวันเกิดขึ้นจริงในเรื่อง
สำหรับซีซันนี้ (เดือนมกราคมถึงเดือนมีนาคม 2008) true tears คืออนิเมที่ผมประทับใจมากที่สุด
เรื่องนี้ผมดูแล้วน้ำตาคลอเบ้าเลยอะ ตอนที่พระเอกร้องเพลงของโนะเอะตอนสุดท้าย แบบทำให้รู้สึกว่าโนะเอะทำให้พระเอกมีชีวิตใหม่