สวัสดีค่ะ เอริโกะค่ะ
พบกันอีกแล้วนะคะ สำหรับเรื่องราวความรักหลายรอบๆตัวเรา ความรักก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ชีวิตเราต้องเผชิญ แน่นอนว่าความรักของคนเรานั้นก็มีหลายรูปแบบ ทั้งแบบชายและหญิง ความรักแบบเพื่อน ความรักต่อสิ่งมีชีวิตต่างๆ หรือแม้แต่ความรักที่มีต่อสิ่งสมมติก็ถือว่าเป็นความรักเช่นกัน (เช่นความเชื่อ ศาสนา พระเจ้า ตัวละครสมมติ) วันนี้ฉันมีเรื่องราวของเพื่อนคนนึงที่รู้จักมานาน แม้จะไม่สนิทสนมกันมากนั้น แต่ความรักของเค้าก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจและสะท้อนความจริงของรูปแบบสังคมทุกวันนี้
เรื่องราวมันเริ่มต้นจากความเสียใจของคนสองที่ไม่อาจจะเดินร่วมทางกันได้อีก เส้นทางของชายคนนึงกับหญิงอีกคนนึงได้แยกออกจากกันแบบไม่มีวันหวนกลับ เมื่อคนเราต้องห่างกัน ความรักในวัยรุ่นสุดท้ายก็จบลงแบบธรรมดาๆ ชายคนนั้นก็เสียใจตามพฤติกรรมสามัญของมนุษย์ปุถุชน เมื่ออยู่คนเดียวในเมืองใหญ่ เพื่อนฝูงที่เที่ยวเฮฮาด้วยกันถึงจะสนิทยังไงก็แตกต่างจากความรักของชายกับหญิง ความเหงาเข้าครอบคลุม เวลานั้นขอเพียงมีใครผ่านมาในชีวิต ก็ดึงดูดเข้าหาเพียงเพื่อให้ห่างไกลจากความเหงา หญิงสาวอีกคนหนึ่งได้ผ่านเข้ามาในชีวิตของชายหนุ่ม การที่ชายคนนึงอยู่กับความเหงามานาน หญิงสาวเพียงแค่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปได้อย่างท่วมท้น เรื่องราวเหมือนจะจบลงตรงนี้ แต่ความจริงชีวิตมักไม่เป็นไปอย่างที่หวัง….
วันคืนผ่านไป
เดือนปีผ่านไป
เมื่อชายหนุ่มอยู่กับหญิงสาวเป็นเวลานาน ด้วยรูปแบบของสังคมและการอยู่ร่วมกัน จึงมีการหมั้นหมายและผูกพันธ์ที่ซับซ้อนขึ้น ไม่ว่าจะเป็นทางครอบครัว ทางสังคม หรือทางพฤติกรรมต่างๆ ฝ่ายหญิงสาวก็คาดหวังถึงการอยู่ร่วมกันและชีวิตที่มั่นคงในอนาคต นั่นควรจะเป็นเรื่องราวตอนต่อของความรักสินะ
แต่เรื่องราวไม่ได้เป็นเช่นนั้น เมื่อวันเดือนปีทับถมผ่านไปมากขึ้น ชายหนุ่มได้พบกับโลกมากขึ้น และเริ่มเบื่อกับสิ่งที่หญิงสาวเป็น ความเพียบพร้อมที่หญิงสาวเติมเต็มให้ชายหนุ่มนั้นเพียงพอแล้ว สายตาชายหนุ่มเริ่มเห็นตัวตนที่แท้จริงของหญิงสาวมากขึ้น เริ่มรู้สึกว่าหญิงสาวไม่ใช่สิ่งที่คู่ควรกับเขา และเริ่มมองหาผู้หญิงที่เหมาะสมคนอื่น เป็นพฤติกรรมพื้นฐานสามัญของมนุษย์เพศผู้ที่มักจะไม่อาจหลุดพ้นจากเรื่องกามารมณ์ ชายหนุ่มเริ่มเดินไปในทางโลกที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยไป ไม่คิดจะเดินไป และไม่เคยคิดจะเดินข้ามไป
เมื่อพบกับผู้หญิงที่แตกต่าง ชายหนุ่มจึงมีคำถามกับคนเองมากมาย ทั้งคำถามที่ตั้งขึ้นมาถามเพื่อตัวเองและคำถามที่ตั้งขึ้นมาเพื่อหลอกตัวเอง ทำไมเค้าจึงต้องอยู่กับหญิงสาวต่อไปในเมื่อเค้าพบคนที่ดีกว่า ชายหนุ่มที่เติมเต็มความเหงาของตนเองแล้วจึงมีสายตาที่ไม่ถูกภาพมายาบดบัง หญิงสาวข้างกายเขาช่างด้อยคุณค่า ไม่ว่าจะทั้งทางด้านรูปลักษณ์และฐานะ ที่จริงแล้วหญิงสาวไม่เคยเปลี่ยน หญิงสาวเป็นตัวของเค้าเองมาตั้งแต่ต้น รูปลักษณ์ที่เคยมีงดงามมากพอ กลายเป็นไม่มากพอ คุณสมบัติที่เคยมีมากพอวันนี้ก็กลายเป็นสิ่งไร้ค่า ชายหนุ่มต่างหากที่เปลี่ยน ชายหนุ่มเริ่มตระหนักว่าการที่หญิงสาวมาอยู่เคียงข้างเค้านั้นมิใช่เพราะว่าหญิงสาวเป็นคนที่ใช่ การเติมเต็มที่ชายหนุ่มเคยพึงพอใจแท้จริงแล้วไม่ได้มาจากหญิงสาว แต่มาจากภาพสะท้อนของตัวเค้าเองที่สะท้อนมาจากหญิงสาว หาใช่สิ่งที่หญิงสาวมี ชายหนุ่มเริ่มตะหนักถึงวันเวลาที่ผ่านมาที่เค้าต้องทำอะไรหลายอย่างที่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่สิ่งที่เค้าต้องการ ชายหนุ่มเริ่มเสียดายเวลาและเริ่มเหินห่างหญิงสาวมากขึ้น
หญิงสาวเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น หญิงสาวจึงเริ่มร้องไห้ หญิงสาวไม่ได้มีทางเลือกแบบชายหนุ่ม หญิงสาวรักชายหนุ่มมาก ซึ่งแท้ที่จริงแล้วอาจจะความรักที่มีต่อชายหนุ่ม หรือความรักที่มีต่อตัวเองที่สะท้อนจากชายหนุ่มกันแน่ หญิงสาวจึงร้องไห้ต่อไปเรื่อยๆ และก็กระทำได้เพียงเรื่องราวที่เรียนรู้จากพฤติกรรมรอบตัว ซึ่งท้ายที่สุดแล้วก็เป็นการริดรอนตัวหญิงสาวเองและชายหนุ่มมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ชายหนุ่มเมื่อพบกับโลกที่กว้างกว่าเดิม สิ่งที่อยากจะกระทำกลับเป็นการแยกทางกับหญิงสาว ฝ่ายหญิงสาวยึดอยู่กับจารีตแบบเดิมๆ และความเชื่อที่คร่ำครึที่มีมาแต่โบราณ หรือเพราะนั่นเป็นสิงเดียวที่เรียนรู้มาในชีวิต ฝ่ายผู้เป็นพ่อแม่หญิงสาวไม่ยอมที่จะปล่อยให้ลูกสาวตัวกลายเป็นผู้หญิงมากผัว ฝ่ายผู้เป็นพ่อแม่ของฝ่ายชายไม่อยากปล่อยให้ลูกชายต้องถูกตราหน้าทางสังคม เรื่องราวเริ่มซับซ้อนขึ้นกว่าเดิมเมื่อมีเงินทองเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย เส้นทางเริ่มถูกบีบและกัดกร่อน เล็กลง บางลงราวกับเป็นเส้นด้ายที่รอวันขาด
เมื่อเลือกผิดแล้วเลือกใหม่ไม่ได้เลยหรือ?
ฝ่ายชายเฝ้าถามคำถามเดิมๆกับตัวเอง วันเวลาที่ทับถมมากเกินไปจนทำให้การเลือกใหม่กระทำได้ยากกว่าเดิม แต่แท้จริงแล้วบางครั้งเวลาที่ทับถมก็ไม่ใช่ตัวแปรเพียงอย่างเดียว ไม่รู้สิ…ใครกันจะรู้ ความรับผิดชอบที่มีมากเกินไปนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือเปล่า แท้จริงแล้วเราต้องรับผิดชอบทุกอย่างหรือเปล่ากันแน่
เมื่อขาดเค้าไปแล้วฉันจะเหลืออะไร?
ฝ่ายหญิงก็ถามคำถามเดิมๆกับตัวเองเหมือนกัน ความพยายามจะให้ทุกอย่างยังคงอยู่เหมือนเดิมด้วยการกระทำหลายอย่างที่ดูไร้สาระและไม่เคยกระทำ หากมองจริงๆมันกลับทำให้ตัวหญิงสาวด้อยค่าลงทุกวันๆ “อะไรกัน” คือสิ่งที่หญิงสาวกลัวที่จะเผชิญหน้าจนต้องหลอกตัวเอง
เรื่องนี้ไม่มีตอนจบ เพราะตอนนี้มันก็ยังไม่จบลง แต่เมื่อเทียบกับเรื่องราวของมนุษย์โดยทั่วไปแล้ว ทางออกก็มีอยู่ไม่กี่ทาง ซึ่งก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไร แต่ละเส้นทางก็ล้วนมีคนเดินผ่านเส้นทางนั้นมาแล้วทั้งนั้น อยู่ที่ว่าใครจะเข้าใจเช่นไรมากกว่า บางครั้งคำถามมากมายก็ตอบด้วยคำตอบเดิมๆ ที่รู้ทั้งรู้ว่ามันคืออะไร แต่ต้องใช้เวลานานแสนานกว่าจะเข้าใจ
ปล. THIS IS NO APRIL FOOL
2 thoughts on “164 | Love:Choose”