อย่างที่เคยบอกไว้ใน Entry ก่อน ว่าผมตัดสินใจจะติดตามอนิเมใน Season นี้ทั้งหมดสามเรื่องคือ Kimi Kiss, Clannad, และ ef -a tale of memories.
แน่นอนว่าวันนี้ก็จะมาพูดถึง ef ตามหัวท๊อปปิค จริงๆก็อยากดูให้จบก่อนเพื่อให้เข้าใจทั้งหมด แต่หลังจากดูตอนที่ 7 แล้วมันก็อดไม่ได้จริงๆ การดูอนิเมรวดเดียวตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนสุดท้าย บางครั้งมันก็สะดวก สนุก และก็ต่อเนื่องดี แต่การที่มีจังหวะหยุดรอก็มีสเน่ห์และแรงดึงดูดในตัวของมันเองเช่นกัน มันก็ยังทำให้เกิดการโต้เถียงและแลกเปลี่ยนความคิดไปด้วย ซึ่งก็สนุกตรงนี้หล่ะ
ในตอนที่เจ็ดนั้นเนื้อเรื่องได้บีบคั้นจิตใจอย่างรุนแรง ปมต่างๆได้ก่อตัวขึ้นมาอย่างชัดเจนและขมวดแน่นอย่างยากที่จะหาทางออก จุดเด่นของอนิเมเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นวิธีการสื่ออารมณ์ที่แปลกใหม่ ไม่ได้สื่อแบบให้เข้าใจ แต่รับรู้ได้อย่างลึกซึ้ง ในตัวเอกทั้งสามคนผมชอบมิยาโกะที่สุด และในเมื่อเรื่องราวมันเป็นแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้อึดอัดจนทำให้เกลียดตัวละครหลักอีกคนที่ชื่อว่าเคย์เข้าไปอีก แต่ถ้ามองจากมุมกลับกัน แต่ละคนก็มีเหตุผลจากมุมของตัวเองที่จะกระทำ (ถึงมิยาโกะจะดูขาดสติไปหน่อย แต่อนุโลมว่าเป็นผลจากสภาพจิตใจ) อนิเมเรื่องนี้สร้างจากเกม ในเกมนั้นเรื่องราวก็จบลงอย่างปกติ แต่ในแบบอนิเมนั้นหลังจากดูตอนที่ 7 ไปแล้วผมเริ่มสับสนว่าเรื่องนี้อาจจะมีใครสักคนที่ต้องตาย
