ที่เรียกๆกันว่าพี่เมี้ยวๆเนี่ย ถึงจะเป็นชื่อที่เกิดมาจากในเกมแต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ชื่อพี่เมี้ยวโดยเปล่าๆปลี้ๆหรอกนะ ผมเป็นคนชอบแมว เกลียดหมา ลำเอียงแบบเห็นได้ชัด ทุกๆคนในบริษัทก็รู้กันว่าผมแม้จะใจคอโหดร้าย ป่าเถื่อน ชอบรังแกหมายังไง แต่ผมก็ชอบเลี้ยงแมว ชอบแมวเป็นชีวิตจิตใจ เห็นแล้วก็ต้องเข้าไปเล่นเป็นทุกที ดังนั้นเวลาใครเจอแมวหรือเก็บแมวได้หรือแมวที่บ้านออกลูก ก็ชอบกันเหลือเกินที่จะเอามาให้ผม โดยปกติก็ไม่ได้รับไว้หรอก แต่ถ้าเป็นแมวไร้เจ้าของพลัดหลงก็รับไว้ทุกที ผมเอาแมวไร้บ้านจากออฟฟิศกลับมาบ้านได้สามตัวแล้วครับ ตัวแรกเป็นลูกแมวตัวนิดเดียว (ไม่อยากเล่าเลย) เอากลับมาบ้านแล้วโดนหมาที่บ้านกัดตาย ผมรู้รีบกลับมาบ้านแล้วก็ ***เซนเซอร์*** จน ***เซนเซอร์***…ช่างมันเหอะ เรื่องไม่น่าจำ ตัวที่สองสีดำปิ๊ดปี๋แบบไม่แซมขาว ตัวนี้ทนทาน เอามาก็นึกว่ามันเป็นตัวผู้ กลัวมันจะทำแมวที่บ้านท้องก็ระวังใหญ่ พอมันเริ่มโตมันก็ออกเที่ยว ไปๆมาๆ…มันท้องซะเองเพราะจริงๆแล้วมันเป็นตัวเมียซะงั้น! แล้วเชื้อแรงมาก ลูกออกมาดำปี๋หมดทุกตัว ที่ร้ายแรงกว่าก็คือลูกมันตัวผู้ทั้งคู่ ไปทำแมวแถวบ้านท้องเต็มไปหมด ทำให้แถวบ้านแมวเจนเนอร์เรชั่นหลังกลายเป็นสีดำปี๋ไม่มีสีอื่นแซมกันทุกตัว…..
เกริ่นมาซะยาว ผมจะพูดถึงแมวตัวที่สามที่เพิ่งตั้งชื่อมันว่ากระบองเพชรไปหมาดๆ
เรื่องก็มีอยู่ว่าแถวออฟฟิศมีแมวตัวนึงมันออกมาเล่นกับผมก่อนกลับบ้าน ก็เอาขนมอะไรให้มันกินบ้าน มันก็มาคลอเคลียไม่ห่าง จะกลับบ้านต้องเอาไปวางไว้บนรั้วแล้ววิ่งหนี ไม่งั้นมันวิ่งตาม แล้วสองวันต่อมาก็มีคนขึ้นมาบอกว่ามีแมวโดนหมากัด ตอนนี้อยู่คลีนิก ผมงี้วูบเลย เลิกงานผมก็เลยตามไปดู เห็นมันร่อแร่นอนดิ้น ในใจก็นึกว่าเฮ้อไม่รอดแน่เลย ปกติหมากัดมันจะช้ำใน วันรุ่งขึ้นผมก็ไปเยี่ยมใหม่ มันยังรอดอยู่ แถมยังร้องทักทาย หมอก็อธิบายว่ามันยังยืนไม่ไหว มีแผลนิดหน่อย นอกนั้นก็ปกติ วันที่สามผมไปเยี่ยมหมอก็ให้เอากลับบ้านได้ บอกว่าเส้นประสาทมีปัญหาตั้งแต่หลังคอลงไปขยับไม่ได้ ทรงตัวไม่ได้ จะกลับมาเดินได้ใหมขึ้นอยู่กับตัวมันเองและก็เวลา สรุปคือมันขยับได้แค่คอเงยหน้า ร้องทักได้ ขาหน้าขยับได้นิดหน่อย แต่ส่วนลำตัว กระดูกสันหลัง ขยับไม่ได้เลย ยืนไม่ได้ คลานไม่ได้ ผมก็เอากลับมาออฟฟิศก็ไม่มีใครสนใจจะรับมันกลับบ้านไปเลย แน่นอน ผมก็เอามันกลับบ้านไปเลี้ยง
ยิ่งดูมันก็ยิ่งน่าสงสาร ยามเล่าว่ามันโดนหมาไล่หลายทีแล้ว แต่มาเมื่อวันนั้นมันหนีไม่พ้นโดนกัดเข้าไป ก็ทำไงได้หล่ะ ต่อให้คุณเก่งเหมือนโอเมก้ารูกาล แต่ถ้าเจอคอนตินิวไม่จำกัด สักวันก็ต้องแพ้ และแพ้ครั้งเดียวก็ถือว่าเกมโอเวอร์ ผมเอามันกลับไปบ้าน ชื่อมันก็ยังไม่มี น่าเศร้านะ แม้แต่ชื่อก็ยังไม่มีแต่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ผมเลยตั้งชื่อมันว่ากระบองเพชร เพราะเป็นแมวที่เลี้ยงไว้เหมือนปลูกต้นไม้ เดินไม่ได้ เช้าก็รดน้ำ เย็นก็รดน้ำ ผมก็หวังว่าสักวันมันจะดีขึ้น ไม่ต้องเหมือนเดิมหรอก แค่ให้มันมีอิสระของตัวมันเองก็พอ
จริงๆผมเป็นคนไม่ค่อยมีจินตนาการเท่าใหร่หรอก เป็นพวกเชื่อในวิทยาศาสตร์มากกว่า แต่ผมเชื่อเรื่องประหลาดๆอยู่เรื่องนึง ผมเชื่อว่าแมวทุกตัวมันรู้ว่าเวลาไหนมันกำลังจะตาย จริงๆมันก็ไม่ยากน่ะนะ แค่รู้สึกว่าตัวเองจะตายเฉยๆ แต่ในเวลาที่มันจะตาย ด้วยศักดิ์ศรีและความหยิ่งผยองของของสัตว์ตระกูลแมว มันจะไม่ยอมให้ใครเห็นเวลามันตาย เวลามันรู้ว่าชีวิตของมันกำลังจะจบลงมันก็จะหายไปจากบ้านไปเงียบๆ แล้วก็จะไม่มีใครพบตัวมันอีกเลย ผมเลี้ยงแมวมามาก เกือบทั้งหมดจะหายไปแบบนี้ และก็ไม่เคยเจอตัวหรือแม้กระทั่งศพเลย มีอยู่ตัวนึงเห็นๆอยู่เลยว่ามันอาการแย่มาก เดินไม่ไหวแล้ว เซไปเซมา ร่างกายก็ผมกะหร่อง แต่มันก็พยายามจะเดินออกไปจากบ้านให้ได้ แม้ว่ามันจะไม่มีแรงเหลือพอจะเดิน สุดท้ายผมก็จับมันขังไว้ในบ้าน และไม่กี่วันต่อมามันก็ตาย
บางทีมันอาจจะมีดินแดนพิศวงของพวกแมวอยู่ก็ได้นะ
แมวที่หมดอายุขัยก็จะเดินทางไปที่นั่น คล้ายอย่างในเรื่องอาเรีย
ดินแดนของแมวที่ห้ามมนุษย์ย่างกรายเข้าไป…
วันนี้ไม่มีภาพ
