72 | แว่วเสียงเรไร

ฮิกุราชิโนะนาคุโคโรนิหรือแว่วเสียงเรไรในภาษาไทย เป็นเกมอืมมไม่่รู้จะเรียกว่าเกมได้ใหม เอาเป็นว่าเป็นโดจินซอฟท์ที่วางขายใน Comike แล้วได้รับการกล่าวถึงเป็นอย่างมากเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง และก็ได้ออกตอนต่อๆมาให้เหล่าผู้ติดตามใด้อึ้งทึ่งมึนหลอนมาเรื่อยๆ เนื้อเรื่องคร่าวๆจะเกี่ยวกับเด็กหนุ่มชื่อเคอิจิที่ได้ย้ายเข้าไปในหมู่บ้านฮินามิซาว่า และได้เป็นเพื่อนกับกลุ่มเด็กสาว 4 คน ชีวิตประจำวันก็เหมือนจะมีความสุขสนุกสนานทั่วๆไปจนกระทั่งถึงเทศกาลวาตานะงาชิก็ได้เกิดเรื่องราวอันน่าสะพรึงและสุดแต่จะคาดเดาได้

สำหรับผมจุดเด่นของฮิกุราชิมีอยู่สองอย่างคือ 1 เนื้อเรื่องที่หลอนสยองจับใจ และ 2 การนำเสนอรูปแบบใหม่ (หรืออาจจะไม่ไหม่ในสายตาใครบางคน) ฮิกุราชิจะจับเหตุการณ์ตั้งแต่ช่วงเคอิจิย้ายเข้ามาในฮินามิซาว่าจนกระทั่งจบเทศกาลและจุดจบที่เกิดขึ้นแต่ละบทก็กินเวลาต่างกันไป แต่ไม่ว่าจะบทใหนก็จะเริ่มต้นเช่นนี้ทุกครั้ง การทำซ้ำอย่างไม่มีเหตุผลกลับเป็นสเน่ห์ที่น่าติดตามอย่างไม่น่าเชื่อ ฮิกุราชิจะออกมาเป็นบทๆ โดยแต่ล่ะบทก็มีเหตุการณ์แตกต่างกันแต่ช่วงเวลาเดียวกัน เหมือนกับเล่นเกมหลายๆรอบแต่เนื้อเรื่องไม่เหมือนกัน พอเกมโอเวอร์ก็กดเล่นใหม่ หลังจากจบบทแรก ตัวบทที่สองก็จะมีข้อมูลที่เฉลยบทแรกไปในตัว และก็ดำเนินเรื่องและปริศนาใหม่ๆไปพร้อมกัน
อธิบายคร่าวๆก็ประมาณนี้ ที่อยากจะทำจริงๆไม่ใช่วิจารณ์หรือแนะนำอะไร ตอนนี้ผมอ่านฮิกุราชิภาคคอมมิคไปทั้งหมด 3 บทแล้วอันได้แก่บท ปิศาจลักซ่อน, คำสาปสั่งตาย, และสายใยมรณะ ทุกบทจะยาว 2 เล่มจบ เสียดายที่บทสายใยมรณะนั้นผมไม่ได้อ่านเล่ม 1 แต่ดูเหมือนจะไม่มีผลมากนัก สิ่งที่ผมอยากทำก็คือบันทึกว่าหลังจากอ่านสามบทไปแล้วผมคาดเดาเนื้อเรื่องและปริศนาว่าอย่างไร และเมื่อบทเฉลยออกมาก็จะได้มาเทียบว่าถูกหรือผิดเท่าใหร่ น่าสนุกนะครับ โอกาสอย่างนี้มีได้หนเดียว เพราะทั้งชีวิตผมก็คงจะมีโอกาสที่ “ไม่รู้” ได้เพียงหนเดียวเท่านั้น
คำเตือน 1 : จากนี้ไปจะมี Spoiled
คำเตือน 2 : ห้าม Comment ที่เป็น Spoiled เด็ดขาด โทษถึงกุดหัวเจ็ดชั่วโคตร
บทแรก ปีศาจลักซ่อน
หลังจากมึนงงหลงทางราวกับอยู่ในถ้ำมืดมิดเมื่ออ่านจบครั้งแรก แต่หลังจากที่ได้อ่านไป 3 บท ก็พอจะเห็นแสงรำไรบ้างนิดหน่อย ตัวเรนะเองมีอดีตที่ยังไม่เปิดเผยอยู่ แต่จากบทที่ 3 สายใยมรณะแล้ว จะเห็นว่าเรนะไม่ได้เป็นคนของมิองซะทีเดียว ยังแสดงการอยู่คนล่ะฝั่งบ้าง (หรืออาจจะโกหกก็ไม่ทราบ) คิดว่าการที่เรนะ และมิอง ตายนั้นเป็นผลจากยาอะไรบางอย่าง และผู้ดูแลที่พูดถึงกันนั้นคิดว่าก็คือหมออิริเอะน่าจะเป็นตัวการใหญ่คนนึงเลยหล่ะ ส่วนเข็มนั้นยังไม่สามารถเดาอะไรได้ว่ามิองทำลงไปทำไม แต่คิดว่าคนที่ฉีกข้อความน่าจะเป็นหมออิริเอะหรือสารวัติโออิชินั่นหล่ะ จริงๆก็แทบไม่ได้เดาอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนะบทนี้
บทที่สอง คำสาปสั่งตาย
ในสามบทผมชอบบทนี่ที่สุด ดำเนินเรื่องอย่างลื่นไหลและปิดฉากลงแบบแทบหัวใจหยุดเต้น บทนี้นั้นหลังจากที่เคอิจิได้ไปหามิองขอร้องให้ฆ่าลุงของซาโตโกะ แต่มิองปฏิเสธ และเคอิจิได้ลงมือฆ่าเองนั้น ด้วยข้อมูลจากบทที่สามว่ามิองเป็นผู้นำตระกูลโซโนะซากิจริงๆ แต่อาจจะไม่ใช่ผู้มีอำนาจทั้งหมด และมิองตั้งใจจะฆ่าลุงของซาโตโกะจริงๆ แต่เคอิจิได้ลงมือฆ่าเองไปก่อน จึงได้มีคำสั่งจากโอยาชิโร่ (เดี๋ยวจะพูดถึงโอยาชิโร่อีกที) ให้ทำเป็นว่าจริงๆแล้วลุงของซาโตโกะได้ตายในพิธีวาตะนางาชิโดยพวกคนในหมู่บ้าน และที่สารวัติโออิชิได้ไปดูเคอิจิขุดหลุมนั้นก็เป็นคำสั่งจากโซโนะซากิอีก (แต่ผมเริ่มลังเลหลังจากตอนจบบทที่ 3 ว่าตกลงโออิชิเป็นคนของโซโนะซากิหรือเปล่า หรือว่าเป็นตำรวจจริงๆ) แต่หลังจากนั้นที่หมออิริเอะได้ตายโดยไม่ทราบสาเหตุคิดว่าเป็นฝีมือของริกะโดยใช้การฉีดยาบางอย่าง (อันนผมได้ข้อมูลโดยไม่ได้ตั้งใจว่าริกะมีความพิเศษอยู่ 1 อย่างนั่นคือชีวิตที่ Loop ทุกครั้งที่ริกะตายทุกอย่างจะเริ่มต้นใหม่ ริกะรู้ทุกอย่าง รู้มาหลายครั้ง และก็ตายมาหลายครั้งแล้ว) และหมออิริเอะที่ผมคาดเดาว่าเป็นโอยาชิโร่นั่นหล่ะ พอตายไปซะเองทางหมู่บ้านจึงทำลายตัวเองอย่างที่เกิดขึ้นในตอนจบ ส่วนทำไมทาคาโนะถึงฆ่า (หรือไม่ได้ฆ่า) จิโร่นั้นยังคาดเดาไม่ได้ ส่วนคนที่ฆ่าทาคาโนะก็คงจะเป็นคนในหมู่บ้าน เนื่องมาจากบุกรุกห้องเก็บของนั่นเอง เคอิจิรอดตายมาได้อย่างปริศนาเป็นฝีมือของใครก็เดาไม่ได้
บทที่สามสายใยสังหาร
บทนี้ผมไม่ได้่อ่านเล่มแรก แต่เห็นได้ชัดเจนว่ามิองมีอำนาจและเป็นกุญแจอะไรหลายๆอย่าง และมิองก็มีความสามารถมากกว่าที่คิด ส่วนตอนจบที่กลายเป็นว่ามิองได้ตายในทางใต้ดินตั้งแต่ช่วงท้ายๆเรื่องแล้วนั้น ยังเป็นปริศนา แต่เดาว่าในเมื่อคำพูดของทั้งหมดเป็นของโออิชิ และถ้าโออิชิเป็นคนของโซโนซากิจริงๆ คำพูดทั้งหมดน่าจะเป็นเรื่องโกหกที่ทำให้เคอิจิสับสนนั่นเอง และทั้งหมดก็อยู่ตามคำสั่งของผู้ดูแลอีกที แต่ถ้าโออิชิเป็นตำรวจจริงๆ ผมก็มึนไปเหมือนกัน

มีอะไรเพิ่มจะมา Edit ส่วนใครที่รู้ความจริงทั้งหมดแล้วจะหัวเราะเยาะความมั่วซั่วของผมก็ได้ แต่อย่า spoil นะ ขอร้อง

One thought on “72 | แว่วเสียงเรไร”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *