พักนี้ชักจะหมดมุขจะอัพเดทจริงๆนะเนี่ย…จะหนีไปเล่นเกมอื่นเพิ่มมุขก็เดชะบุญ PS2 ดันไม่อ่านแผ่น Valkyrie Profile : Silmeria ซะงั้น ก็เลยได้แต่นั่งเล่น KOFXI แก้ขัด สนุกดีนะภาคนี้ Port มาดี โหลดก็ไวดี จังหวะอะไรก็ลื่นไหล นั่งเล่น Challenge Mode อยู่ ขาดอีก 3 อันก็ครบ
ในที่สุด! หนทางพันลี้เริ่มด้วยก้าวแรก…ก้าวแรกของพาลาดินก็คือการใส่ไอเซนบรูสเซ็ท(29) ก้าวที่สองก็คือมิสริลเซ็ท(49) ก้าวที่สามก็คืออาร์ทติแฟค(60) ไล่ไปเปิด AF ฆ่า NM อยู่พักนึง ในที่สุดก็ FullAF แล้ว!!! เป็นอาชีพที่สองในชีวิตที่ Full AF แต่ AF ใส่แล้วไม่เซ็กซี่เลย..ชอบมิสริลเซ็ทมากกว่า แถมยังแอบไปโซโล (ทริโอ) Sewer Syrup จนได้ Jelly Ring มาแล้วด้วย จากนี้ไปก็คงเล่นพาลาดินไปเรื่อยๆ….หวังว่ามันจะ 75 เข้าสักวัน
ก็มีเรื่องจะเล่าอีกเรื่องนึง ไม่รู้จะเศร้าหรือเปล่า ก็หยุดยาวหลายๆวันก็เลยปาร์ตี้เก็บเลเวล เสร็จก็ราวๆบ่ายโมง ก็ออกไปให้ข้าวแมวก่อน (บ่ายๆ เพราะปาร์ตี้แต่เช้าไม่ว่างให้ เหอ เหอ) ที่บ้านมีแมวหลายตัว ในบ้านมั่งนอกบ้านมั่งแล้วแต่มารยาทของแมวตัวนั้นๆ พออกมานอกบ้านมีแมวตัวนึงมารอ ชื่อไอ้ดำอ้วน (ที่บ้านทีแมวดำสามตัวเรียกตามลักษณะคือ ดำแม่ ดำผอม ดำอ้วน) แล้วสังเกตเห็นความผิดปกติ คือช่วงท้องถึงขามันย้อยลงมาเยอะมาก ก็ตกใจมาก คิดว่าน่าจะเป็นไส้เลื่อน อาการบาดเจ็บภายนอกก็ไม่มี ช่วงนั้นไม่มีใครอยู่บ้าน (จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มี) ก็เลยโทรไปถามแม่ว่าเห็นมันผิดปกติมั่งมั้ย แล้วก็จัดแจงหิ้วไปหาหมอทันที
เดชะบุญ…หมอปิด เปิดห้าโมงเย็น เลยกลับมาบ้านก่อน แล้วก็มาล่าเจลลี่ริงนั่นหล่ะ เหอๆ ยังมีอารมณ์มาเล่นเกม พอห้าโมงก็ออกไปใหม่ ไปถึงก็มีรอสักพักเนื่องจากไอ้บ้านใหนไม่รู้มันขับรถเหยียบตีนหมาตัวเอง พอมาหาหมอแล้วก็เมาท์ไม่หยุด….อยากจะลุกไปตบหน้าจริงๆ พอถึงคิว หมอเห็นก็ตกใจ บอกว่าเป็นเยอะ ต้องผ่าทันทีก็ทิ้งไว้ หมอบอกว่าสองทุ่มครึ่งให้โทรมาถามได้
กลับบ้านก็เครียดนิดๆ แต่ยังอุตส่าห์ปาร์ตี้ต่ออีกนะคนเรา…แถมยังเล่นเป็น PLD/WHM คอย Heal ซะงั้น…ระหว่างเล่นก็พอสองทุ่มครึ่งก็หยิบโทรศัพท์มาโทร….ในใจตอนนั้นกลับกลัว ไม่กล้าโทร กลัวสิ่งที่จะได้ยิน ก็ยังแปลกใจกับตัวเองว่ามีด้านนี้อยู่ด้วยเหรอ ทั้งๆปกติเป็นคนโหดร้ายใจทราม เพื่อนร่วมงาน เจ้านายยังกลัวเลย แต่ถึงตอนนี้กลับกลัวการโทรศัพท์….ก็เครียด รู้สึกเลยว่ามันลงกระเพราะ แต่ยังไม่ปวดมาก กลั้นใจโทรไปจนได้ครั้งนึง แต่ก็ไม่มีคนรับ หรือผมอาจจะตัดสินว่ามันไม่มีคนรับแล้วกดตัดอย่างรวดเร็วก็ไม่รู้……แล้วผมก็ไม่ได้โทรไปอีก ปาร์ตี้เสร็จก็ไปแอสซัลท์อีกแน่ะ…เครียดจริงหรือเปล่าเนี่ยฮะฮะ…เสร็จแล้วก็นอน
สะดุ้งตื่นแต่เช้าอีกแน่ะ อะไรจะวิตกขนาดนั้น ก็ทำกับข้าวเลี้ยวแมวหมาแปดโมงเช้า เลยโทรไปอีก 1 ครั้ง ไม่มีคนรับเหมือนกัน คราวนี้คงหนีไม่ได้แล้วหล่ะ จัดแจงขับรถออกไปร้านสัตวแพทย์เลย ร้านยังไม่เปิดหรอก แต่มีผู้ช่วยมาทำความสะอาด ผมก็เลยเปิดเข้าไป ผู้ช่วยทำหน้าเหรอหราแต่ว่าก็จำได้ ผมมองไปเห็นกรง แล้วแมวผมก็นอนอยู่ในนั้น ตอนนั้นโล่งมาก อย่างน้อยที่สุดมันก็ยังไม่ตายวะ เดินเข้าไปดูมันก็ยังไม่ฟื้นดี ผู้ช่วยหมอก็อธิบายใหญ่เลยว่าเมื่อคืนผ่าตัดเป็นไงมั่ง ใช้เวลานานขนาดใหน แผลเป็นไง ซึ่งผมก็ไม่อยากจะได้ยินเท่าใหร่ ก็ออกไปทำงาน โล่งไปเยอะเหมือนกันว่าอย่างน้อยผ่าตัดก็เสร็จแล้ว
ตอนเย็นก็แวะไปดูอีก มันฟื้นแล้ว โวยวายใหญ่ แต่รู้สึกว่าเห็นมันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เหมือนกันนะ แหมไอ้บ้า ทำเป็นสำออย หมอบอกว่ารอดูอีกสองสามวันว่าเป็นไงมั่ง เย็นนี้ก็คงไปดูอีกที
ปล.เซ็ทเมลใน POL กับ True ไม่ได้ซะงั้น เลยไม่ค่อยมีรูปเลย
ก็น่าจะเครียด แต่อยู่เฉย ๆ ก็ช่วยอะไรแมวไม่ได้นิ