ว่าจะพยายามไม่เขียนเรื่องไม่ดีแล้วนะ แต่อย่าไปคิดมากเลย จริงๆมันก็เป็นแค่เหตุการณ์อันนึงน่า
ปกติแล้วผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเรื่องมาก ยังไงก็ได้ แต่บางกรณีแล้วมันทำให้ผมเครียดได้แบบที่ตัวเองยังกลัว ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ไร้สาระมากๆจนคนอื่นอาจจะว่าบ้าได้ เช่นเรื่องรถเมล์ไม่จอดป้าย (พอขับรถเองก็กลายเป็นรถเมล์ออกขวา) ผู้คนไม่มีวินัย โดนแซงคิว โดนใช้ให้ทำงานซึ่งไม่ใช่หน้าที่ ฯลฯ แต่เรื่องที่ทำให้ผมเครียดจนเป็นโรคกระเพาะได้นั้นก็มีอยู่ 1 เรื่องเมื่อนานแล้ว…
ผมรับงาน Output ลงเทปจากลูกค้าซึ่งเป็นชาวต่างชาติ (แถวๆอาหรับ แต่จำไม่ได้ว่าประเทศอะไร) แล้วช่วงนั้นผมติดละครเรื่องคุณพ่ออะไรสักอย่าง ฉายทางไอทีวีซึ่งเรียวโกะ ฮิโรซึเอะ สุดยอดไอดอลของผมเล่นเป็นตัวแสดงนำซะด้วย ละครจะมาราวๆหกโมงครึ่ง แต่งานที่รับอยู่จะเสร็จตอนหกโมงได้ ผมก็กังวลมากว่าจะกลับบ้านไปดูละครไม่ทัน แล้วงานก็ดันมีปัญหา….เลทไปเรื่อยจากหกโมง, หกโมงครึ่ง, หกโมงสี่สิบห้า, ทุ่มนึง….ผมเครียดมาก ผมก็ไม่รู้ตัวหรอกว่ามันจะร้ายแรงขนาดใหน แต่วันรุ่งขึ้น ผมปวดท้องมาก…แล้วก็เป็นโรคกระเพาะ…..
งานเร่งคอขาด งานเยอะท่วมหัว แก้งานหมื่นรอบก็ไม่ทำให้ผมเครียด…แต่อดดูละคร เครียดจนเป็นโรคกระเพาะ…
กลับมาเรื่องที่อยากจะบอก…วันก่อนผมได้นัดเหล่าสมาชิกกลุ่ม Dreamt ไป Promyvion รอบสองเพื่อเอา Key Item แล้วก็มี Miw เพื่อนชาวญี่ปุ่นเกาะไปด้วย นัดไว้สองทุ่มครึ่ง ผมล๊อกอินมาสองทุ่ม เตรียมตัวอะไร สองทุ่มยี่สิบผมก็เริ่ม Invite คนที่จะไป หลายๆคนก็ยัง PT หรืออยู่คนละเมือง ก็เข้าใจน่ะนะว่าคนไทยน่ะชอบสาย ก็ไม่คิดอะไรมาก แต่ไอ้ Miw นี่ดิ
พอสองทุ่มครึ่งบอก
มิว : สองทุ่มครึ่งแล้วได้เวลาแล้ว จะไปกันหรือยา~ง
สองทุ่มสี่สิบ
มิว : สองทุ่มสี่สิบแล้ว เลทไปสิบนาทีแล้ว
สองทุ่มสี่สิบห้า
มิว : สองทุ่มสี่สิบห้าแล้ว เลทไป 15 นาทีแล้ว อยากให้เสร็จก่อนเที่ยงคืนนะ
เออกรูรู้แล้วว่าเลท แล้วมรึงไม่เห็นเหรือเจ้าพระคุณรุนช่องมันยังไม่เสด็จมาเลย แถมยังมีตัวปลิงจะมาเกาะให้ไปผ่าน Promyvion CoP อันแรกอีก เออดีจังเลยนะ ชาวเกาะเนี่ย
มิว? : สองทุ่มห้าสิบแล้ว จะเสร็จทันเที่ยงคืนเหรอเนี่ย เลื่อนดีกว่าม้างงงงง
แล้วผมก็ฟิวขาด
กรู : ได้เลยมิว เชิญคุณไปกับ Shout หรือ JP ที่ตรงต่อเวลาดีกว่า พวกผมมันก็เลทอย่างนี้หล่ะ ทำไงได้
กรู : ผมก็ไม่อยากให้มันเลทหรอกนะ แต่แล้วมึงจะให้กูทำยังไง
ก็รู้น่ะนะว่าสายน่ะมันไม่ดีหรอก แต่คน Organize มันก็เหนื่อยนะโว้ย มึงมาเกาะเฉยๆแล้วยังจะบ่นอีก ราวกับติดไซเลนซ์ให้มิวซัง แกไม่พูดอะไรอีกเลย แล้วก็ค่อยๆไปโพมิวอนกันสามที่ แล้วก็จบก่อนเที่ยงคืนสบายๆแบบตายหมู่ไปรอบนึงก็ยังทัน ช่วงนั้นผมปวดท้องมาก เซ็งมาก ปวดหัวอีก ไม่อยากจะคิดอะไรเลย
แล้ววันรุ่งขึ้น…ผมก็เป็นโรคกระเพาะ
แด่ใครก็ตามที่เคยดูแลอีเวนท์ของคนไทย ผมยอมรับครับ…คุณคือโคบาล
