จบแล้ว คิงดอมฮาร์ท 3 ซื้อมาเล่นให้หายค้างคาที่ติดตามมาหลายภาค (เล่นเกือบครบแต่ไม่ครบ) สรุปคร่าวๆ คือไม่แย่ แต่ก็ไม่ถึงกับดี คัทซีนเยอะ ตีบอส 15 วิ คัทซีน 3 นาที โซระโลกสวยฉิบหาย สมองแม่งมีแต่ทุ่งลาเวนเดอร์ อึดอัดทั้งเกมเพราะพระเอกโลกสวยเกิน เล่นไปตบมุขไปจนจะเป็นคาสึมะ(D-Frag)แล้ว
ตัวละครที่เกลียดที่สุดสามอันดับแรก
3) โซระ เป็นคาแรกเตอร์ที่งี่เง่ามาก ไม่มีมิติ ความคิดคับแคบ โลกนี้งดงาม กูรู้ทุกอย่าง บทกูกลั่นกรองมาจากเทพโนมุระ ทำอะไรก็ไม่มีวันผิด ต่อให้ไม่มีเหตุผลอะไรเลยก็ไม่ผิด
2) หมีพูห์ ตกมาเป็นอันดับสองเพราะภาคนี้บทน้อย
1) โดนัลด์ดั๊ค เกลียดเสียงโดนัลด์ดั๊ค ทำให้บันดาลโทสะทุกครั้งที่มีบทพูด…แล้วเสือกบทเยอะ….
ตัวละครที่ชอบที่สุดสามอันดับแรก
3) รักแร้ของ Aqua เห็นแล้วกระชุ่มกระชวยเพิ่มกำลังใจได้เสมอในยามท้อแท้ที่ต้องเผชิญกับเนื้อเรื่องเหี้ยอะไรของมึง
2) ลาร์ซีน(Larxene) เป็นตัวละครที่มีรักโลภโกรธหลง ขี้โวยวาย ใช้อารมณ์ เลยทำให้ดูโดดเด่นในโลกอันแสนสวยงดงามอย่างคิงดอมฮาร์ท
1) ชิออน(Xion) ชอบมาตั้งกะ 356 แล้ว เป็นตัวเอกที่หดหู่ มองโลกในแง่ร้าย ต่อมน้ำตาตื้น โทษตัวเอง ฯลฯ เอาใจช่วยนางมาหลายปีกว่าจะได้พบกับความสุขกับเขามั่ง
เล่นแบบ Proud แต่ก็ไม่รู้สึกว่ายากอะไรเลย เกมโอเวอร์เพราะมินิเกมเล่นไม่เป็นแทบทั้งนั้น ใช้คีย์เบลด Ever After จากราพันเซลเกือบทั้งเกม เพราะท่าแรงมาก หมุนๆ ทีลดเกือบ 2 หลอด แล้วท่า Finish ก็เป็นแบบทั้งจอ ไม่ต้องเล็ง แถมนาน ใช้ก็พักแคะขี้มูกได้สะดวกดี
โลกต่างๆ ในเกมก็…ดีเว่อมั่ง ดีน้อยหน่อยมั่ง อย่างโลกเบย์แม๊กส์กับไพเรทเนี่ยรู้สึกได้เลยว่าตั้งใจและลงทุนมาก แต่โลกของมอนสเตอร์อิงค์นี่ดูจืดๆ อย่างเห็นได้ชัด เกลียดโลกของไพเรทออฟแคริเบียนที่สุด เพราะว่าต้องแล่นเรือออกทะเล เวลายิงกับเรือลำอื่นจะต้องแพนกล้องซ้ายขวาไปมาจนเมา (แถมด้วยเสากระโดงเรือบังกลางจอ…ใครแม่งคิดวะ) เมาเรือในเกม…แล้วโลกนี้ต้องออกทะเลตลอด สุดยอดจริงๆ
ตัวเรามีท่าหลากหลายช่วยให้เกมเพลย์ไม่น่าเบื่อ บอสไฟท์ความสนุกกลางๆ ไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ ที่สำคัญคือ End Game กับ Replay Value ต่ำมากๆ แม้ว่าเกมจะกั๊กไว้ทำภาคต่ออย่างหน้าด้านๆ แต่อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกว่าสิ่งที่ควรทำก่อนตายได้ทำเสร็จเพิ่มไปอีกหนึ่งอย่าง