ก่อนอื่นก็ต้องบอกก่อนเลยว่า ภาพยนตร์อนิเมชั่นช่ือเรื่องเดียวกันนี้นั้นไม่ได้มีต้นฉบับจากหนังสือเล่มนี้ แต่หนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นมาพร้อมๆ กับที่สร้างอนิเมชั่น คนเขียนหนังสือเล่มนี้คือ ฮิโตชิ โอเนะ คนเขียนบทเวอร์ชั่นอนิเม ต้นฉบับจริงๆ เป็นละครทีวีสั้นที่ฉายปี 1993 ที่เขียนบทโดย ชุนจิ อิวาอิ เนื้อหาในและนิยาย(และอนิเม)มีการเปลี่ยนแปลงและเขียนเพิ่มเติมเข้าไปพอสมควร หากใครอยากรู้ว่าต้นฉบับเป็นอย่างไร ก็ให้ไปดูตัวละครทีวีแทน ซึ่งผมก็ยังไม่มีโอกาสได้ดูเหมือนกัน
โนริมิจิคุงเป็นเด็กหนุ่มธรรมดาคนนึงอยู่ชั้นมัธยมหนึ่ง เป็นเด็กผู้ชายปกติที่เฮฮาทะลึ่งตึงตังกับเพื่อนๆ วันนึงเขากับยูสุเกะเป็นเวรทำความสะอาดสระว่ายน้ำจและได้เจอกับนาซึนะ เด็กสาวในห้องที่เขาแอบชอบ นาสึนะเห็นโนริมิจิกับยูสุเกะจะว่ายน้ำแข่งกันก็เลยขอร่วมด้วยและบอกว่าถ้าชนะจะต้องทำตามที่เธอบอก นาสึนะชนะ ยูสุเกะได้ที่สองและโนริมิจิได้ที่โหล่ เย็นวันนั้นมีงานเทศกาลดอกไม้ไฟ โนริมิจิมารู้ทีหลังว่านาสึนะชวนยูสุเกะไปดูดอกไม้ไฟ แต่ยูสุเกะไม่ยอมไปตามนัด นาสึนะในชุดยูกาตะลากกระเป๋าใบใหญ่ไปรอโดนแม่ไล่ตามมาแล้วฉุดกระชากลากตัวกลับไป โนริมิจิที่ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นเลยก็ได้แต่คิดว่า ถ้าเขาเป็นคนที่ว่ายน้ำชนะจะเป็นอย่างไร แล้วลูกแก้วก็ส่องแสงขึ้น
เขียนเนื้อเรื่องแค่นี้พอ ที่เหลือไปดูต่อในอนิเมหรือหาหนังสืออ่านเอาเองละกัน ส่วนตัวชอบระดับกลางๆ ไม่ได้ประทับใจเท่าไหร่ (ถ้าให้เทียบก็ชอบเดนปะอนนะเล่ม 7 มากกว่า) บรรยากาศในเรื่องรู้สึกเหมือนเป็นอนิเมมาก อาจจะเพราะติดภาพในหัวด้วย เรื่องราวในหนังสือก็ทาบกับเวอร์ชั่นอนิเมได้อย่างสนิทแทบไม่ผิดเพี้ยน อ่านจบเปิด PV ของ Daoko ต่อได้เลย หรือจะดู PV ก่อนค่อยอ่านก็ได้เหมือนกัน แต่รู้สึกตลกกับคำโปรยโปรโมทหลายๆ อย่างเช่น “นิยายรักอุ่นๆ ที่จะทำให้คุณคิดถึง’รักแรก’ขึ้นมาอีกครั้ง” อ่านจบกลับมาอ่านคำโปรยอีกครั้งก็เกือบสำลัก… ไอ้รักแรกน่ะใช่อ่ะนะ แต่มันอุ่นเหรอ… หรืออาจจะอุ่นๆ ในความอื่นก็ได้มั้ง (หัวเราะ)
เรื่องราวในเรื่องค่อนข้างโลดโผนและห่างจากคำว่าอบอุ่นมาก ตัวละครเดินเรื่องอย่างโนริมิจิเป็นแค่เด็กหนุ่มวัยรุ่นเห่อหมอยคนนึง ในสมองไม่ได้มีอะไรซับซ้อน เล่นสนุกไร้สาระกับเพื่อน คิดเรื่องลามก แอบมองเด็กผู้หญิงที่ชอบแล้วก็ป๊อด บรรยากาศวัยเด็กชวนให้คิดถึงสื่อออกมาได้ดี ส่วนประเด็นเรื่อง What If นั้นถูกเล่นมาหลายครั้งแล้วในโลกฝั่งนี้ (ฝั่งไหนวะ(หัวเราะ)) โดยเฉพาะเกมแนวจำลองรัก จึงไม่ได้เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นหรือเกินคาดเท่าไหร่ ชอบสัญลักษณ์ความบิดเบี้ยวที่สอดแทรกเหตุผลเข้ามา ที่สนใจเป็นการส่วนตัวคือนาสึนะคิดอะไรและต้องการอะไรกันแน่ นาสึนะเป็นตัวละครที่อึมครึม เหวี่ยง เอาแต่ใจ และเปราะบาง ภาพของความประทับใจในการเป็นตัวตนของรักแรกนั้นดูเป็นเรื่องเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับทุกอย่างที่นาสึนะเป็น
ผมยังไม่ได้ดูฉบับภาพยนตร์อนิเม แต่ก็รอดูอยู่ หลายๆ คนไม่ชอบเวอร์ชั่นอนิเม เสียงวิจารณ์ก็ไปในทางลบมากๆ แต่จากที่อ่านนิยายก็ไม่ได้รู้สึกแย่ขนาดนั้น (คิดว่าต้องจบเหี้ยกว่านี้เยอะ) คิดว่าคงเป็นเพราะการดำเนินเรื่องที่รวดเร็วก็อาจจะทำให้มักเกิ้ลมีปัญหากับเรื่องราวบ้างไม่มากก็น้อย อย่างไรก็ตามทุกคนที่ดูแล้วก็ยืนยันว่ารักแร้ของนาสึนะเอโร่ยมากๆ (และนาสึนะในนิยายก็มีอิมเมจเหมือนในอนิเมนั่นแหละ) เท่านั้นก็พอแล้ว…
เรื่องรูปเล่มกับคำแปลก็ดีไม่มีปัญหา(จนรู้สึกได้) ไม่ชอบอย่างเดียวคือในเล่มจะมีรูปดอกไม้ไฟกับวงกลมตรงด้านล่างของหน้าอยู่ทุกหน้า แกะกะและไม่สวย ไร้ประโยชน์และไร้รสนิยมมาก
ปล. สิ่งที่หนังสือแตกต่างกับในอนิเมแน่ๆ คือชุดเดรสของนาสึนะในอนิเมเป็นสีขาวแต่ในนิยายเป็นสีดำ (เหมือนเวอร์ชั่นละครทีวี)
คิดว่าวิธีอ่านที่ดีที่สุดคือดู PV อันนี้ก่อนแล้วค่อยอ่าน