454 | Nisekoi of Assassination

ถ้าใครติดตามบล๊อกนี้หรือ follow twitter น่าจะรู้ว่าปกติแล้วผมจะเช่าการ์ตูนอ่านปนๆกับซื้ออ่าน เรื่องที่ซื้อจะเป็นเรื่องที่ชอบจนได้สามดาว ★★★ ขึ้นไป โดยถ้าร้านหนังสือไม่ซื้อมาลง บางที ★★ ก็ซื้อแล้วถ้าอยากอ่าน ซึ่งด้วยเหตุผลสองข้อนี้ทำให้ผมไม่ค่อยซื้อการ์ตูนกระแสเก็บ อย่างการ์ตูนจัมพ์อย่างวันพีช บลีช โคนัน อะไรพวกนี้ผมจะไม่ซื้อเลย เพราะคิดว่ามันขายดีอยู่แล้ว ใครๆก็มี อยากอ่านก็หาได้ไม่ยาก แต่จะเก็บพวกการ์ตูนแปลกๆ โดยเฉพาะพวกโจเซย์จะชอบมาก แต่วันนี้กลับสอยรวมเล่มการ์ตูนที่ลงในจัมพ์มา 2 เล่ม 2 เรื่องพร้อมๆกัน นั่นคือ นิเสะโค่ย รักลวงป่วนใจ กับ Assassination Classroom

ก่อนซื้อผมชั่งใจอยู่นิดหน่อย ทั้งสองเล่มนี้ผมยังไม่เคยอ่านอะไรทั้งสิ้น สแกนก็ไม่เคยอ่าน รู้แน่ๆว่าทั้งสองเล่มนี้ร้านเช่าจะซื้อมาแน่นอน แต่ก็ตัดสินใจซื้อมาทันทีเพราะเหตุผลที่แตกต่างกัน นิเสะโค่ยผมซื้อมาเพราะ 1)ชาฟท์ทำอนิเมเรื่องนี้และกำลังฉายอยู่ 2)มีคนรู้จักหลายคนพูดถึงเรื่องนี้ในเชิงบวกว่าเป็นเลิฟคอมจัมพ์ที่สนุก 3)คนเขียนเรื่องนี้เขียนดับเบิลอาร์ทที่สนุก แต่กลับจบห้วนๆแล้วมาเขียนเรื่องนี้แทน ส่วนเรื่อง Assassination Classroom มีเหตุผลคือเรื่องนี้ขายดีมากๆในญี่ปุ่น เป็นมังงะที่ขายได้เป็นล้านเล่มทันทีที่เล่ม 1 วางแผง เลยคาดหวังว่าจะมีประเด็นเกี่ยวกับสภาพสังคมนักเรียนในญี่ปุ่นในด้านมืดให้อ่าน
ผลออกมาคือผมผิดหวังทั้งสองเรื่อง
นิเสะโค่ย นอกจากภาพสวยแล้ว ก็ยังคงเป็นเลิฟคอมจัมพ์ธรรมดาๆ ตัวละครตื้นเขินไม่มีมิติ มุมมองจากตัวเอกเพื่อให้แทนตัวเองลงไป เราไม่มีวันรู้เลยว่าโอโนเดระกับจิโตเกะนั้นคิดอะไรอยู่ลึกๆ ความสัมพันธ์ของตัวละครก็เบาบาง ตัวละครหญิงจะไม่ทำความรู้จักกัน จะรู้จักเพียงเท่าที่จะให้เดินเรื่องได้เท่านั้น พล๊อทก็ราวๆละครไทย 20 ปีก่อนสบายๆ แต่ถามว่าสนุกมั้ย มันก็พออ่านได้ ตลกนิดๆ ภาพสวย ตัวละครน่ารัก ผมคาดหวังมากไปหน่อยเองที่จะได้อ่านเลิฟคอมที่เนื้อหาจริงจัง ใส่ชุดนักเรียนชิงรักแย่งผัวถึงพริกถึงขิง แต่ถึงกระนั้นรวมเล่มของ SIC ก็ทำออกมาได้ดี กระดาษดี รูปเล่มแข็งแรง ปกในเรียบร้อย แม้จะราคา 60 บาทแล้วก็ตาม…
ส่วน Assassination Classroom นั้นก็ผิดหวังเหมือนกัน เรียกว่าผิดหวังกว่านิเสะโค่ยเสียอีก ประเด็นความเครียดความรุนแรงด้านมืดในห้องเรียนนั้นเบาบางมาก เรียกว่าไม่มีเลยก็ได้ โนงามินิวโรสนุกกว่าเยอะ ก็นะ ยังไงก็เป็นเรื่องที่ตีพิมพ์ลงในโชเนนจัมพ์ คงจะรุนแรงมากไม่ได้อยู่แล้ว อ่านแล้วก็ยังงงๆว่าทำไมมันขายได้เป็นล้านเล่มวะเนี่ย จุดที่ชอบของเรื่องนี้กลายเป็นมุกตลกต่างๆเกี่ยวกับความโม้ของครูแทน ประเด็นในห้องเรียนนี่ไม่ติดอยู่ในสมองเลย
สรุปสั้นๆคือไม่สนุกเท่าที่คาดหวังทั้งสองเรื่อง ถ้าได้เช่าอ่านก่อนก็คงไม่ซื้อเก็บ สุดท้ายคงซื้อแต่นิเสะโค่ยต่อ
ปล. จิโตะเกะ>โอโนะเดระ