ท้าวความก่อน…
ย้อนกลับไปสักห้าปีก่อน สยามอินเตอร์ยังมีแมกกาซีนรายปักษ์เล่มนึงชื่อว่า Comic Zone ซึ่งปัจจุบันปิดตัวไปนานแล้ว ในนั้นมีการ์ตูนสนุกๆจาก Afternoon เยอะเลย เช่น Vinland Saga, Eden the Endless World, Ah! My Goddess, ฤทธิ์ดาบไร้ปราณี และเรื่องแก๊งบิดซิ่งระเบิด (BAKUON-RETTOU) ก็ลงอยู่ใน Comic Zone ด้วย
ผมชอบและติดตามงานของ ทาคาฮาชิ สึโตมุ จากเรื่องล้างเดนทรชน(Jiraishin) ซึ่งเป็นแนวหักเหลี่ยม เฉือนคม เล่นประเด็นแรงๆ เนื้อหามืดมน พอได้อ่านเรื่องแก๊งบิดซิ่งระเบิดก็ค่อนข้างผิดหวัง เพราะเป็นเรื่องแก๊งค์มอเตอร์ไซค์กับวัยรุ่น ต่อยตีกัน แข่งมอเตอร์ไซค์กัน ซึ่งเป็นอะไรที่ธรรมดามากถ้าเทียบกับล้างเดนทรชน มีแต่เรื่องเด็กเกเรทำตัวห่วยแตกไปวันๆ แถมยังยาวมากๆ แต่พอมันลงใน Comic Zone ยังไงผมก็ต้องอ่านไปเรื่อยๆ ตอนนั้นค่อนข้างผิดหวังกับเรื่องนี้เลย อยากให้มันจบไวๆ แต่มันก็ยาวยืดไม่จบสักกะที เรื่องย่อคร่าวๆก็
ทาคาชิ คาเซะ เป็นนักเรียน ม.ต้นธรรมดาๆ ตัวเล็ก ท่าทางอ่อนแอ แต่แอบร้ายอยู่ลึกๆ กำลังเบื่อหน่ายกับชีวิตวัยรุ่นจนได้มาพัวพันกับแก๊งค์มอเตอร์ไซค์ที่ชื่อ ZERO และได้เข้าร่วมแก๊งค์ จากนั้นก็ค่อยๆเปลี่ยนไปจากที่อ่อนแอขี้ขลาด กลายเป็น ดิบเถื่อน เลว ชั่ว ซึ่งเราจะค่อยๆเห็นพัฒนาการตรงนี้อย่างช้าๆ ว่าจากเด็กหงิมๆเปลี่ยนเป็นพวกแก๊งค์เหี้ยๆได้อย่างไร ซึ่งก็เหี้ยได้ใจมากจริงๆ ชีวิตของทาคาชิได้เจอผู้คนและประสบการณ์พัวพันกับเรื่องนอกกฏหมายมากมาย เวลาผ่านไป ทาคาชิได้ออกจากแก๊งค์(รู้สึกจะเพื่อหลบคดีอะไรสักอย่าง จำไม่ค่อยได้) พอกลับมาที่เมืองอีกครั้ง เขาได้เจอกับบอนโดะ ลูกน้องสมัยที่อยู่ในแก๊งค์ บอนโดะนี้ในตอนแรกก็เหมือนกับเขา ตัวเล็ก หงิม ขี้ขลาด พอได้มาอยู่กับทาคาชินิสัยก็ค่อยๆเปลี่ยนไป ในวันที่เขาได้เจอกับบอนโดะอีกครั้ง บอนโดก็เป็นหัวหน้าแก๊งค์ ZERO คนปัจจุบันไปแล้ว
หลังจากนั้น นิตยสาร Comic Zone ก็ปิดตัวลง และผมก็ไม่เคยได้พบกับทาคาฮาชิและบอนโดะอีกเลย จนเวลาล่วงเลยมา 5 ปี แก๊งบิดซิ่งระเบิดเล่ม 18 ของไทยก็วางจำหน่าย และผมก็สังเกตเห็นที่ตารางวางจำหน่ายของร้านการ์ตูนมีวงเล็บเล็กๆว่า “เล่มจบ” อยู่ด้วย ผมลังเลอยู่นิดหน่อยก่อนตัดสินใจซื้อมาเพื่อปิดฉากความค้างคาใจ
บอกตรงๆว่าในทีแรก ผมจำไม่ได้หรอกว่าตัวเอกชื่อทาคาชิ และตอนสุดท้ายที่อ่านใน Comic Zone มีเนื้อหาอย่างไร แต่พออ่านไปได้สักนิดทุกอย่างมันก็ค่อยๆปะติดปะต่อกัน ตอนสุดท้ายที่อ่านใน Comic Zone นั้นต่อกับเล่ม 18 นี้พอดี ทาคาชิพบกับบอนโดะอีกครั้ง บอนโดะเปลี่ยนไปและมองว่าทาคาฮาชิขี้ขลาดไม่ดูแลแก๊งค์ แต่ขณะเดียวกันก็ยังเคารพทาคาชิอยู่แม้จะโดนข่มอย่างก้าวร้าว ทาคาฮาชิกลายเป็นพวกไม่มีหลักแหล่ง ไม่มีที่ซุกหัวนอนจนต้องไปอาศัยบ้านเพื่อนที่เขาเองก็ยังไม่รู้จักดี ทาคาชิได้คุยกับคุณยายของเพื่อนและบอกว่าตัวเองเป็นพวกไม่มีอนาคต คุณยายบอกว่าในยุคนี้ทุกคนมีอิสระเสรีที่จะทำอะไรก็ได้ ต่างจากสมัยที่น้องชายของยายเสียชีวิตจากสงครามโลกและถูกช่วงชิงอนาคตไป ทาคาชิตั้งคำถามกับตัวเองว่าถ้าคนยุคสงครามมาเห็นพวกแก๊งค์ซิ่งอย่างเขาทำอะไรไร้สาระอย่างตอนนี้จะรู้สึกอย่างไร ทาคาชิได้คำตอบว่าคนสมัยก่อนต้องหัวเราะเยาะและอิจฉาในชีวิตอิสระของพวกเขาแน่นอน
ทาคาชิเอามอเตอร์ไซค์ซึ่งเป็นทรัพย์สมบัติเพียงอย่างเดียวไปแลกเอายงโฟร์(มอเตอร์ไซค์รุ่นเดียวกับที่เพื่อนเขาใช้)มาขับ และเข้าร่วมขบวนแก๊งค์ซิ่งครั้งใหญ่ของ ZERO ที่บอนโดะจัดขึ้น ระหว่างที่เขาขับไปกับกลุ่ม เขาก็ค่อยๆตระหนักว่าสิ่งที่ทำอยู่นี้มันไร้สาระขนาดไหน วนเวียนตื้นเขินเพียงไร “เลี้ยวขวามันก็กลับไปที่ชินจูกุอีกน่ะสิ” เพียงแค่มุมมองต่างกันความหมายก็ต่างกัน การซิ่งครั้งแรกของหลายๆคนคือการซิ่งครั้งสุดท้ายของเขา ความบ้าระห่ำตื่นเต้นเราใจ ในวันนี้เป็นเพียงเรื่องไร้สาระซ้ำซาก “แต่ถ้าไม่ลองมันก็ไม่รู้หรอก” หลังจากนั้นทาคาชิก็ขับมอเตอร์ไซค์โดยไร้จุดหมายจนไปหยุดที่ชายทะเลบ้านนอกแห่งนึง ได้พบกับเด็กวัยรุ่นคนนึงและยกมอเตอร์ไซค์ให้โดยไม่มีเหตุผล แล้วก็เดินกลับบ้านด้วยเท้าเปล่า
ความรู้สึกตอนที่อ่านเล่มจบนี้มันออกแนวรำลึกโหยหา ได้พบกับทาคาชิอีกครั้งซึ่งจริงๆแล้วก็เป็นแค่คนรู้จักที่ไม่ถูกชะตา แต่พอเจอกันอีกกลับรู้สึกว่าไอ้หมอนี่มันมีอะไรมากกว่าที่คิดนะ มันไม่ได้เป็นแค่แก๊งค์กวนเมืองเฉยๆ มันเป็นเรื่องของชีวิตวัยรุ่นคนนึงที่พลาดจากจุดสตาร์ทจนคิดว่าตัวเองมีช่องว่างกับคนทั่วไป แต่เข้าใจในชีวิตของตัวเองและไม่หวั่นไหว เรื่องแก๊งค์บิดซึ่งระเบิดเป็นเรื่องที่ผมประทับใจในตอนจบมาก มากที่สุดในงานของ ทาคาฮาชิ สึโตมุ เลย มันไม่รุนแรงมืดมนระเบิดออกมาแบบ Jirashin แต่มันกลิ่นของชีวิตและวัยรุ่นแฝงอยู่อย่างมีกลมกลืน ทำเอาอยากไปหาเล่มเก่าๆมาอ่านเลย
ได้ยินมาว่าเรื่องนี้เขียนโดยอิงประสบการณ์จริงของ ทาคาฮาชิ สึโตมุ เอง
ซึ่งก็เป็นไปได้ว่าหลังจากนั้น ทาคาชิก็อาจจะมาเป็นนักเขียนการ์ตูนก็เป็นได้…
เยี่ยมไปเลย
อ่านเรื่องนี้แล้ว ตอนแรกๆสนุกมากเลยครับ
ชอบถึงตอนที่ทาคาชิเลิกกับแฟนต่อจากนั้นเริ่มเซงละ
พอหลังๆเรื่องน่าเบื่อมากกกกกกกก แถมตอนจบก็งงๆ เรื่อยเปื่อย