371 | Final Fantasy XIII-2

เรื่องย่อ
หลังจากการต่อสู้ของไลท์นิ่งและพรรคพวกจบลง เซร่าห์ได้คืนสภาพจากกลายเป็นคริสตัลกลับมาหาไลท์นิ่งอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเองเวลาก็หยุดลง แล้วไลท์นิ่งก็หายไปจากความทรงจำของทุกคนกลายเป็นว่าไลท์นิ่งตายในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย เหลือเพียงเซร่าห์เท่านั้นที่ยังจำได้ว่าไลท์นิ่งไม่ได้ตาย แถมพอเล่าให้คนอื่นฟังก็ไม่เชื่อ เวลาผ่านไปสามปีวันนึงเซร่าห์ได้พบกับโนเอล ชายหนุ่มที่บอกว่าตัวเองมาจากโลกอนาคตที่ไร้อนาคต โนเอลบอกว่าไลท์นิ่งนั้นอยู่ที่วัลฮาล่า ที่เธอหายไปจากระบบเวลานี้เพราะว่าเกิด Paradox เซร่าห์จึงออกเดินทางกับโนเอลเพื่อตามหาไลท์นิ่งและโนเอลก็ออกตามหาอนาคต
ทั้งสองได้พบกับไคอัสและยูล ยูลเป็นเทพพยากรณ์ ไคอัสเป็นผู้พิทักษ์ของยูลอีกที ยูลนั้นสามารถมองเห็นอนาคตได้แต่ก็แลกกับอายุขัย พอยูลตายไปก็จะไปเกิดใหม่เป็นยูลอีกแล้วก็ตายอีก ไคอัสต้องคอยเฝ้าดูยูลตลอดกาล ไคอัสคิดจะหยุดการเวียนว่ายตายเกิดของยูล เลยต้องการจะทำลายเวลาซะ ไลท์นิ่งนั้นโดนเทพธิดาเอโทรลากไปเป็นผู้คุ้มครองที่วิหาร(มัดมือชกนี่หว่า)ไลท์นิ่งเลยต้องสู้กับไคอัสไปเรื่อย เซร่าห์และโนเอลก็คอยข้ามเวลาไปตรงโน้นตรงนี้เจออนาคตรูปแบบต่างๆ คอยปรับแก้ไขเพื่อตามหาพี่สาว จนสุดท้ายหลังจากตาม Core จากหลายช่วงเวลามาให้โฮปสร้างเครื่องที่ทำให้โคคูนลอยอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งคริสตัลจากฟางและวนิลาสำเร็จ โนเอลและเซร่าห์ก็หลุดเข้าไปในมิติเวลาที่ดับสูญจนถึงวิหารเอโทรที่ไลท์นิ่งอยู่ สู้กับไคอัสที่บอกว่าตัวเองฆ่าไลท์นิ่งไปแล้ว พอชนะก็กลับไปเวลาดั้งเดิม ประตูเวลาความเป็นไปได้อื่นทั้งหมดก็ค่อยปิดลง เหมือนจะแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ปรากฏว่าการที่เซร่าห์ข้ามเวลาแก้ไข Paradox ได้นั้นก็ทำให้เซร่าห์เสียอายุขัยไปเหมือนยูล ยังไม่ทันถึงโคคูนเซร่าห์ตายไปก่อน แล้วที่โคคูนก็มีวิหารอะไรไม่รู้โผล่มาจากวัลฮัลล่า โดยมีไลท์นิ่งอยู่ในนั้น!! ตะลุ่งตุ้งแช่ To be Continue!!
เอาไงดี… ก็ขี้เกียจเขียนยาวๆ เอาสั้นๆละกันนะ สำหรับ Final Fantasy XIII-2 นี้นั้นเป็นภาคที่….ลดต้นทุนอย่างเห็นได้ชัด Setting, Engine, Model มากกว่าครึ่งยกมาจาก FF13 ภาคหลัก แต่นำมาปรับปรุงเกมเพลย์และระบบเสียใหม่ เดินเรื่องด้วยระบบ Time Line วาร์ปไปวาร์ปมา ตัวละครหลักที่เล่นได้มีเพียง 2 คนคือโนเอลกับเซร่าห์ เขียนแผนที่ใหม่ให้ไม่เป็นเส้นตรง ระบบต่อสู้เดิมที่ดีอยู่แล้วก็เอามาทอนความซับซ้อนลง พวกคนที่สามในกลุ่มจะเป็นมอนสเตอร์ที่จับมาพัฒนาเอง เนื้อเรื่องจะใช้สถานที่เดิมซ้ำไปซ้ำมาแต่เปลี่ยนเวลา สรุปง่ายๆคือภาคนี้เป็นภาคที่ประหยัดต้นทุนสุดๆ แต่กลับเล่นได้เพลินกว่าภาคปกติซะงั้น….
เกมเพลย์ลื่นไหลดี มีอะไรให้ทำนอกเรื่องเยอะแยะ ความยากนั้นค่อนข้างง่ายไปหน่อย ยิ่งถ้าเดินวนไปวนมานานๆเลเวลมันจะเยอะจนบอสกลายเป็นกระจอกไปแทน ระบบจับมอนมาเลี้ยงนั้นก็เฉยๆ ไม่ดีแต่ก็ไม่แย่ ข้อเสียที่สำคัญที่สุดก็คือมอนสเตอร์ใน Final Fantasy XIII นั้นไม่ได้มีหน้าตาน่ารักชวนเลี้ยงเอาเสียเลย เวลาเอามาใช้ก็เป็นตัวประหลาดๆตลกๆไปหมด ระบบการต่อสู้นั้นก็เหมือนๆภาคเดิม คัทซีนก็ไม่ยาวเหมือนดูหนังแล้ว แต่เป็นให้ตัวละครหลักออกมาบรรยายเหตุการณ์และความรู้สึกแทน ก็เป็นวิธีย่อความที่ใช้ได้ เกมมี DLC มาหลอกกินตังนิดหน่อยอยู่เรื่อยๆ ผมไม่ได้ซื้อโอเมก้าหรือไลท์นิ่ง แต่ก็ไม่พลาดซื้อชุดว่ายน้ำของเซร่าห์! เกมสนุกขึ้นเป็นสองเท่า! เสียดายเกมไม่ยอมให้ใช้ชุดกระโปรงลายสก๊อด ตัวโมเดลมีในเกมแล้วแท้ๆดันให้ใช้แค่ในเนื้อเรื่องช่วงนึงเท่านั้น

ทางด้านเนื้อเรื่องนั้นถูกออกแบบมารองรับกับระบบเกมเป็นอย่างดี การย้อนเวลาได้และดันเจี้ยนต่างเวลา จริงๆแล้วเนื้อเรื่องค่อนข้างธรรมดาๆ ไม่ได้ใช้ความซับซ้อนของการย้อนเวลากับเนื้อเรื่องมากนัก ระบบการย้อนเวลาในเกมจะเหมือนเอาประตูเชื่อมไปตั้งเป็นทางเดินผ่านระหว่างเวลาเฉยๆ ระหว่างนั้นเวลาก็จะเดินไปเรื่อยๆพร้อมๆกัน ไม่มีการที่ย้อนเวลาไปเจอตัวเองอะไรแบบนั้น ฉากบรรยายอารมณ์และบทพูดก็ทำได้กระชับและซาบซึ้งดี พูดถึงตัวละครหน่อย เซร่าห์นั้นเป็นตัวละคนแบบเด็กดี คิดดี คนดี แสนดี ไม่รู้จะดีอะไรนักหนา แถมไม่รู้ว่าไปแอบฝึกยิงธนูฟันดาบมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ภาคนี้มาถึงก็บู๊สนั่นกันแต่เริ่ม ส่วนโนเอลนั้นก็เป็นตัวละครฉลาด มุ่งมั่น รู้จักคิดก่อนทำ ถ้าให้เลือกมาเป็นฝาละมีของหนูเซร่าห์ล่ะก็ โนเอลกินขาดสโนว์สองล้านๆแต้ม ไม่รู้ Square-Enix จะใจดีหักดิบให้คนเล่นมั้ย… ตัวละครที่ชอบสุดก็เป็นยูล เนื่องจากหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเสียง(อังกฤษ)ชวนให้ละลาย แต่คอสตูมชีเข้าขั้นแย่มาก ภาคหน้าจะได้มีบทกับเค้ามั้ยน้า
ตัวเกมมีสเกลเล็กลงเล็กน้อยหากเทียบกับภาคหลัก ทั้งๆที่มีการใช้ฉากซ้ำโมเดลซ้ำแต่กลับไม่มีเสียงบ่นจากฝั่งคนเล่นเลย แสดงให้เห็นว่านักเล่นเกมนั้นยอมรับได้กับการใช้คอนเทนท์ซ้ำถ้าหากมีเหตุผลและความสนุกรองรับมากพอ และจะพอใจถ้ามีเกมสนุกเล่นบ่อยๆแม้ว่าจะเป็นภาคต่อหากินก็ตาม สำหรับยอดขาย XIII-2 นั้นไม่ดีเท่าที่ควร(ราวๆแปดแสนชุด)แต่ถ้าเทียบกับเวลาในการพัฒนา+ต้นทุน นั้นถือว่าคุ้มสุดๆ แถมยังได้รับเสียงตอบรับเป็นบวกอีกด้วย ถ้า XIII-3 นั้นทำยอดขายได้มากกว่า XIII-2 ละก็จะถือว่าเป็นความสำเร็จครั้งใหญ่เลย
ภาคนี้จากที่เคยพูดถึงในเอนทรี่ก่อนๆว่าอยากเล่นเสียงภาษาอังกฤษ เอาเข้าจริงๆสุดท้ายผมก็เล่นเสียงญี่ปุ่น เสียงพากย์ยูลนั้นน่าเบื่อมาก แต่รวมๆก็ได้ประโยชน์หลายอย่าง เช่นฟังว่าบทพูดมันต่างกันขนาดไหน มีการเปลี่ยนแปลงชื่อหรือเปล่า หรือพยายามฟังเสียงเจ๊ไลท์นิ่งให้เป็นแวมไพร์โลลิผมทองชอบกินโดนัทดู