279 | มหากาพย์ภูผามหานที

จริงๆแล้วนอกจากอ่านการ์ตูน นิยายแปลบ้างครั้งคราว ผมยังอ่านนิยายจีนกำลังภายในด้วยนะเออ พวกดังๆส่วนมากก็อ่านหมดแล้ว อย่างมังกรหยก ลี้คิมฮวง มังกรคู่ เล็กเซียวหงส์ มันมีก็มีสนุกบ้างไม่สนุกบ้างคละๆกันไป ส่วนตัวชอบสไตล์โกวเล้งสุด ไม่ค่อยเย่ินเย้อ บรรยายเยอะๆ​ (เอ๊ะยังไง ไม่เยิ่นเย้อแต่บรรยายเยอะๆ!?) ฟันกันฉับเดียว ไม่ต้องเต้นไปเต้นมา โดดไปโดดมา มังกรคู่นี่ก็ดี วางตัวละครได้ดี ค่อยๆเสริมเรื่องราวให้ติดตาม มีแบ็คกราวด์โลกที่โดดเด่น
ช่วงนี้เช่าการ์ตูนมากจนไม่รู้จะอ่านอะไรเลยหยิบ “มหากาพย์ภูผามหานที” มาอ่านซะหน่อย เล่มแรกสนุกดีครับ เพราะจบในเล่มเลยเดินเรื่องค่อนข้างไว แป๊บๆพระเอกเก่ง รบกันอลังการดาวล้านดวง แต่พอภาคสองรุ่นลูกนี่เริ่มจืดๆอืดๆ พระเอกแม่งคิดเลขอย่างเดียว กว่าจะเก่งก็ปาเข้าไปเล่ม 3 เล่ม 4 พอเก่งแล้วก็อยู่บ้านนอกอีก จากนั้นไปรบต่อแถมอยู่ฝ่ายมองโกลด้วยนะ สรุปว่าก็ยังไม่ค่อยได้โชว์วิทยายุทธิ์เท่าไหร่นัก ผมเพิ่งอ่านจบเล่ม 4 ครับ ของไทยออกมา 7-8 เล่ม ยังอ่านไม่จบ

ทีนี้เนี่ยก็เหมือนเดิมครับ ก็จะมาพูดถึงตัวละครหญิงที่ชอบอีกแล้ว สำหรับเรื่องนี้ผมชอบฮัวเสี่ยวซวงครับ ฮัวเสี่ยวซวงเนี่ยเป็นทายาทวังความลับฟ้า แต่ร่างกายอ่อนแอเพราะโดนฝ่ามือไอเย็นอะไรสักอย่างตั้งกะตอนอยู่ในท้องแม่ คนฟาดมันกะฆ่าทั้งกลมแต่กลับไม่ตาย หนูฮัวเสี่ยวซวงก็เลยมีร่างกายอ่อนแอ แป๊บๆก็ชอบทำเป็นจะตายอยู่เรื่อย เสี่ยวซวงจังเนี่ยรู้จักกะพระเอกตั้งแต่ตอนเด็กๆเลย สมัยพระเอกเด็กๆนั้นเกรียนมาก ปากหมาสุดๆ โตมาไม่โดนกระทืบตายนี่ก็เฮงมากๆแล้ว สมัยเด็กไม่มีเพือนอายุเท่ากันเลยจนมาเจอหนูเสี่ยวชวงนี่หล่ะ ที่คอยตามติดออเซาะจนพระเอกใจอ่อน แถมยังนิสัยดีโคตรๆ โลกนี้ไม่มีคนเลว มองโลกในแง่ดีสุดๆ ตรงกันข้ามกับพระเอกทุกอย่าง แถมพอพระเอกทำท่าโกรธ หนูเสี่ยวซวงแกก็พาลจะตายคาที่เอาซะงั้น สุดท้ายพระเอกก็เลยใจอ่อนรักใคร่เหมือนน้องสาว มีโลกส่วนตัวกันสองคน ผู้ใหญ่ในวังความลับฟ้านี่พระเอกเกลียดหมด ไม่เกลียดแต่หนูเสี่ยวซวงคนเดียว
หนูเสี่ยวซวงเนี่ยติดพระเอกมาก จะเรียกว่า “เกอ เกอ” แปลว่าพี่ชายตลอด ไอ้กระผมก็ใช้ Otaku Filter ในการอ่าน พอเห็นคำว่า “เกอ เกอ” เมื่อไหร่ก็จะ Replace เป็นคำว่าโอนี่ซังแทนเสมอ ทำให้จิ้นหนูเสี่ยวซวงได้อย่างโมเอ้สุดๆ ในเรื่องไม่ได้บรรยายรายละเอียดหน้าตาหนูแกเท่าไหร่ ผมเลยจินตนาการให้ผมหยิกฟูเงาใส่ชุดฟูฟ่อง วิ่งตามเรียกโอนี่ซัง โอนี่ซัง คาแรกเตอร์น้องสาวปลอมร่างกายอ่อนแอนั้นสร้างความพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง
พระเอกระหกระเหินออกจากวังความลับฟ้าไปตั้งแต่เล่มสองแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับไปแต่อย่างไร แถมยังได้เจอหลิวอิงอิงที่น่าจะเป็นนางเอกตัวหลักไปเรียบร้อยแล้ว (ถ้าแม่นางหลิวไม่ตายเสียก่อน) หนูเสี่ยวซวงยังไงคงไม่ได้เป็นนางเอกเป็นแน่แท้ แถมเล่ม 4 นางเอกก็หายไปไหนไม่รู้อีก พระเอกก็ได้น้องสาวมาเพิ่มอีก 1 คนชื่อ อาเซวีย เรียกพระเอกว่าเกอเกอเหมือนกัน แต่คนนี้ออกไปทางโง่ๆ ฝีมือก็กาก ขัดแข้งขัดขาเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะยัด Filter สาวซุ่มซ่าม หรือสาวเอ๋อ เรียกโอนี่ซังยังไงก็ไม่สามารถทำให้โมเอะได้ สุดแท้จนใจจะกระทำจริงๆ
แต่พออ่านไปสามสี่เล่มแล้วก็ยังรู้สึกว่ามันไม่สนุกเท่าเรื่องอื่นอยู่ดี ผมไม่ค่อยชอบการวางลำดับความเก่งในเรื่อง ดูเผินๆเหมือนจะแบ่งไว้ดีแต่ก็รู้สึกว่าไอ้คนที่ว่าเก่งที่สุดมันก็ไม่เห็นจะเก่งเท่าไหร่ ไอ้พระเอกมันก็ไม่พัฒนาซะที ต่างจากมังกรคู่ที่วางคนเก่งไว้เทพสุดๆ พระเอกก็เก่งขึ้นเรื่อยๆ แต่เก่งเท่าไหร่ก็ไม่พอสู้กับเทพเก่งๆสักที (แถมมีหลายคน) กว่าจะพอสู้ไหวก็ปาไปเป็นสิบเล่ม แต่ภูผาเนี่ยบอสใหญ่มันก็เก่ง แต่อารมณ์แบบเก่งนะ แต่เก่งแค่ไหนก็ไม่รู้ ไม่ค่อยอิน พระเอกก็ไม่เก่งขึ้นซะที เหมือนๆจะเก่ง อ้าวแพ้อีกแล้ว เหมือนๆจะเก๋ง อ้าวด๋อยอีกแล้ว ไม่ค่อยรู้สึกถึงการพัฒนาเท่าไหร่ ดูมันลอยๆ แถมเดินเรื่องด้วยพระเอกคนเดียว เก่งคนเดียว ไม่มีพระรองมาแชร์เลย
ตอนนี้ก็เลยอ่านแบบไม่รีบ ได้ยินว่ามีภาคสองอีก 8 เล่มด้วย
เลยไม่รีบร้อนเท่าไหร่ ได้ยินว่าเดี๋ยวมีตบกันแบบละครไทยด้วย น่าติดตามยิ่งนัก