ได้อ่าน Piece เล่มสองของ Ashihara Hinako ไป ก็พบว่านักเขียนการ์ตูนคนนี้มีความสามารถในการเล่าเรื่องและวางพล๊อตยอดเยี่ยมจริงๆ มีชั้นเชิงและลูกเล่นที่แยบยลถ่ายทอดออกมาในตัวงานได้ชัดเจน แม้จะเป็นเรื่องธรรมดาๆ เหตุการณ์ธรรมดาๆ แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นที่ได้ติดตามเรื่องราว ร่วมรับรู้ความจริงที่ซ่อนอยู่ทีละนิดๆ เปิดใจไปกับตัวละคร เรื่องนี้ล่าสุดญี่ปุ่นเพิ่งจะออกเล่ม 3 เมื่อปลายปีที่ผ่านมานี้เอง
ก่อนหน้านี้ได้ไปขุดงานเก่าของ Ashihara Hinako เก่าๆมาอ่าน ชื่อเรื่อง Chocolate เป็น School Love Comedy ธรรมดาๆ แต่ท้ายเล่มของเล่ม 3 มีเรื่องสั้นแถมมา เป็นเรื่องเกียวหญิงแก่คนนึงกับวัยรุ่นสมัยใหม่ พูดถึงช่องว่างทางวัฒนธรรมได้สวยงามและส่งต่อเรื่องราวได้ดี จากที่สังเกต Ashihara Hinako จะเขียนเรื่องที่มีตัวละครสูงอายุได้ดีเป็นพิเศษ อย่างเรื่อง ทะเลสาบส่องจันทร์ ก็เป็นอีกเรื่องที่มีเรื่องราวของตัวละครสูงอายุและการส่งต่อจารีตสู่วัยรุ่นสมัยใหม่ แต่เรื่องก่อนหน้าอย่าง นาฬิกาทรายรัก แม้จะไม่มีตัวละครสูงอายุเป็นตัวเด่น แต่ก็ผสมผสานเทคนิกการเล่าเรื่องได้ดีจนถูกสร้างเป็นละครและภาพยนตร์ด้วย ผมเชื่อว่าเรื่อง Piece เนี่ยถ้าเดินเรื่องไปถึงระดับนึง หรือว่าจบเรื่องไป ก็จะต้องถูกนำไปสร้างเป็นละครโทรทัศน์หรือภาพยนตร์เหมือนกันแน่นอน
อีกอย่างที่รู้สึกจุกๆนิดหน่อยก็คือตรง 1/4 พูดคุย (การ์ตูนผู้หญิงมักจะมีช่องว่าง 1/4 ของหน้าไว้พูดคุยกับคนอ่าน ซึ่งเดิมทีเอาไว้ใส่โฆษณาตอนลงในนิตยสาร) Ashihara Hinako เล่าให้ฟังว่าเขาเคยมาออกค่ายที่เมืองไทย และมีเพื่อนสนิทที่อยู่เมืองไทยกับมองโกล เพื่อนเขาได้เล่าเรื่องเกียวกับเมืองไทยหลายอย่างให้ฟัง สิ่งที่เขาจำได้ดีก็คือเรื่องสาวบาร์ที่มีสาวเต้นเปลีอยบนโต๊ะอย่างร้อนแรง และคนไทยมีนิสัยไม่ชอบทำงาน ซึ่งแตกต่างกับคนญี่ปุ่นมาก ก็เลยรู้สึกอิมแพ็คเป็นพิเศษ จริงๆไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างไรกับการโดนคนต่างชาติมองว่าคนไทยขี้เกียจ แต่บางครั้งพอมันออกจากปากคนที่เราไม่คิดไม่ฝัน มันก็ดูจะสั่นคลอนจิตใจได้รุนแรงอย่างที่ไม่เคยมีมา
บางคนอาจจะรู้ บางคนอาจจะไม่รู้ นับแต่ปีใหม่มานี่ผมยังไม่ได้อัพเดทเพิ่มอีกเลยสักครั้งเดียว (ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง) ทั้งที่จริงๆแล้วเขียนอะไรๆไปหลายอย่าง เพียงแต่ไม่ได้มาอัพตรงนี้เฉยๆ ใครที่รู้ก็ติดตามอ่านได้นะครับ ส่วนใครที่อยากรู้ก็ลองหาเอาละกัน ถ้าหาไม่เจอก็กระซิบมาถามได้
