“ไทกะแม่งนิสัยเสีย”
“Spoiled Brat อย่างนี้รับไม่ได้จริงๆ”
“ไอซากะ ไทกะ เวอร์ชั่นอนิเมนี่ไม่น่ารักเลย ในมังงะน่ารักกว่าเป็นใหนๆ”
“หน้าตาก็ผ่านน่ะนะ แต่นิสัยรับไม่ได้”
“อามิทันสุดยอด!”
นี่เป็นคำจำกัดความของ “ไอซากะ ไทกะ” นางเอกของอนิเมชั่นเรื่อง Toradora! จากการสอบถามและพูดคุยนั้น คนมากกว่าครึ่งจะไม่ชอบไทกะโดยให้เหตุผลว่านิสัยไม่น่ารัก ในขณะเดียวกันคนส่วนมากกลับเทใจให้ “คาวาชิม่า อามิ” ตัวละครหญิงอีกคนนึงที่มีนิสัยเป็นผู้ใหญ่กว่า หรือ “คุชิเอดะ มิโนริ” สาวไฮเปอร์เกินร้อย แต่สำหรับผมน่ะเหรอ… ผมชอบไทกะครับ
Toradora! เป็น Light Novel ที่แต่งโดย ยูยูโกะ ทาเคมิยะ และวาดภาพประกอบโดย Yasu เล่มแรกนั้นวางจำหน่ายในปี 2006 เขียนต่อเนื่องเรื่อยมาจนกระทั่งจบที่เล่ม 10 ในเดือนมีนาคม 2009 และ Toradora! ยังถูกวาดเป็นมังงะโดย Zekkyō ลงใน Dengeki Comic GAO! อีกด้วย และในที่สุดค่าย J.C Staff ก็รับหน้าทีสร้าง Toradora! เป็นอนิเมชั่นความยาวที่ 25 ตอนจบในที่สุด จริงๆแล้วตัวนิยายยังมี Spin Off ไปออกเล่มพิเศษเป็นเรื่องของตัวละครอื่นอีกนิดหน่อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญแต่อย่างไร
ชื่อเรื่องของ Toradora! นั้นหมายถึง Tora ที่แปลว่าเสือ กับ Dora ที่มาจากคำว่า Dragon ที่แปลว่ามังกร สื่อถึงตัวเอกทั้งสองคนอันได้แก่ ไอซากะ ไทกะ (คำว่าไทกะ นั้นพ้องเสียงกับคำว่า Tiger ในภาษาญี่ปุ่น) กับ ทาคาสึ ริวจิ (ริว แปลว่ามังกร) ที่บังเอิญได้มาเป็นเพื่อนกันด้วยเหตุผลบางประการและทำให้เกิดเรื่องราวสนุกๆขึ้นมามากมาย
ในตอนแรกสุดที่เห็นภาพคาแรกเตอร์ดีไซน์ที่ออกมานั้น สารภาพตามตรงว่าไม่ค่อยประทับใจ อิมเมจจากภาพปกและภาพประกอบในนิยายที่วาดโดย Yasu นั้นดูนุ่มนวลและสวยงามมากกว่า ประกอบกับเรื่องนี้เป็นผลงานของ J.C Staff ที่ขึ้นชื่อเรื่องการทำอนิเมชั่นคุณภาพขึ้นๆลงๆ (ชิโกฟุมิ, คิมิคิส) บางตอนก็ดี บางตอนก็แย่จนน่าใจหาย แถมภาพตัวละครที่ออกมาในตอนแรกนั้นยังโดนค่อนขอดว่าไปคล้ายคลึงกับตัวละครยอดนิยมเก่าๆด้วย อย่างไทกะ ก็จะถูกเปรียบเทียบกับชานะ (ชาคุคังโนะชานะ) หรือ จิอากิ (มินามิเกะ) หรืออามิก็จะไปคล้ายกับ อาซากุระ เรียวโกะ (ฮารุฮิ) จึงทำให้แฟนๆโนเวลออกจะกังวลว่ามันได้เรื่องเร้อ อยู่พอสมควร
สำหรับคนพากย์เสียงนั้น ต้องยอมรับเลือกมาแต่ระดับ Super Star อย่างไทกะก็รับบทโดย คุกิมิยะ ริเอะ นักพากย์ผู้เหมาบทตัวละครอกแบนซึนเดเระไปพากย์คนเดียวทั้งโลก หรือโฮริเอะ ยุอิ ที่พากย์เป็นมิโนรินก็เป็นรุ่นเก๋าอีกคนนึงของวงการ แถมยังร้องเพลงเปิดปิดเองอีกด้วย (เจ๊โฮริเอะแกทำแอ๊บเล่นมิวสิคได้หลอกลวงมาก) ส่วนนักพากย์คนอื่นๆหรือนักพากย์ชายผมไม่รู้จักครับ ดังนั้นก็ช่างมันเถอะ
แต่เมื่อ Toradora! ได้ฉายสองสามตอนแรกออกมาก็ทำให้ผู้ชมต้องผิดหวัง เพราะว่ามันดีกว่าที่คิดมากเลยทีเดียว Toradora! แถมตัวอนิเมนั้นใช้เนื้อหาในนิยายได้อย่างสิ้นเปลืองมาก มีการเดินเรื่องที่รวดเร็วและฉับไว ในนิยายช่วงแรกริวจิกับไทกะนั้นจะถูกเข้าใจผิดว่าคบกันอยู่ ในอนิเมนั้นใช้เวลาเพียงครึ่งตอนเท่านี้สำหรับเนื้อหาส่วนนี้ เข้าใจว่าต้องการปูพื้นเรื่องและจุดยืนตัวละครให้เรียบร้อยเร็วที่สุด เลยทำให้เนื้อหาหลายส่วนต้องถูกทอนลงไป ผลดีที่ได้กลับมากลายเป็นการดำเนินเรื่องอย่างกระชับและฉับไวแทน
ในครึ่งแรกนั้น Toradora! เป็นอนิเมที่มีเนื้อหาเบาๆ จัดตั้งตัวละครมากลุ่มนึง โยงความสัมพันธ์ให้เรียบร้อย แล้วก็สร้างเหตุการณ์มาให้เผชิญ ซึ่งมันเป็นมาตรฐานของอนิเมลักษณะนี้อยู่แล้ว ด้วยความที่ความสัมพันธ์ของตัวละครนั้นวางไว้อย่างชัดเจนและสมเหตุสมผลในตัวมัน ทำให้ Toradora! เป็นอนิเมที่ดูแล้วรู้สึกสบายใจ และสนุกสนานอมยิ้มได้ทุกตอน ขณะเดียวกันก็มีอะไรติดสมองกลับไปนิดๆหน่อยๆ แต่นั่นเป็นเรื่องหลอกลวงครับ เพราะ Toradora! ในครึงหลังนั้นแตกต่างจากครึ่งแรกอย่างหน้ามือเป็นหลังสวน
จุดเปลี่ยนและการพังทลายของสมดุลย์ตัวละครนั้นอยู่ในตอนที่ 16 เมื่อคิตามุระ สารภาพรักกับ คาโน่ สุมิเระ ประธานนักเรียนและถูกปฏิเสธ ไทกะโกรธที่ประธานไม่ยอมพูดความรู้สึกที่แท้จริงจากใจ จึงเข้าไปท้าสู้กับเธอ หลังจากการตบตี (ต่อย ทุ่ม ฟาด รวมทั้งอาวุธบิน) กันอย่างดุเดือด ประธานก็ยอมเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองออกมา ทำให้คิตามุระยอมรับในความเป็นจริงและเป็นจุดเริ่มของการพังทลายของความสัมพันธ์เดิมๆ เมื่อจุดยืนเดิมถูกทำลาย ทุกคนจึงจำต้องก้าวไปข้างหน้า
อนิเมชั่นเรื่องนี้มีบทที่ดีมาก แม้ว่าจะดัดแปลงจากนิยายอีกที แต่ก็ต้องให้เครดิทในการดัดแปลงมาเป็นอนิเมด้วย บทพูดของตัวละครนั้นกระชับและคมคาย หลายๆคำถามนั้นถูกยิงออกมาตรงจังหวะและต่อเนื่อง ปมต่างๆของตัวละครถูกวางไว้อย่างแยบยล ตัวละครทุกคนค่อยๆเรียนรู้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันและค่อยๆแก้ไขปมของตัวเอง มุ่งสู่หนทางข้างหน้า เนื้อเรื่องค่อยๆ เปิดเผยความรู้สึกของแต่ละคนทีละนิดๆ ให้คนดูได้คอยลุ้นและติดตามว่าตัวละครที่เขาชื่นชอบนั้นจะเป็นเช่นไรในท้ายที่สุด
ผมรู้สึกจะจับทางตัวเองถูกแล้วนะ ถ้าอนิเมเรื่องใหนทรยศความคาดหวังบ่อยๆ จะได้ใจจากผมไปเยอะเป็นพิเศษ Toradora! ก็เป็นอนิเมอีกเรื่องที่ขยันที่จะทรยศความคาดหวังและเรื่องราวอยู่เสมอๆ Toradora! เปิดเรื่องด้วยความเป็นอนิเมสบายๆ school life love comedy ที่ดูสนุกๆ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็น School life Drama ซีเรียสไปแทน อิมเมจของไทกะนั้นคือสาวชอบใช้กำลัง ซึ่งเห็นปุ๊บก็คิดว่าคงจะมีฉากไทกะลุยเดี่ยวล้มผู้ชายเป็นสิบๆ ตามประสาเรื่องแนวๆนี้ แต่กลับกลายเป็นมีฉากไทกะเอาดาบไม้ไล่ฟาดประธานนักเรียนหญิงแทน แถมยังชนะอีกด้วย และพอคิดว่าตอนหน้าคงจะมีเรื่องกุ๊กกิ๊กเขินอายแต่พอดูจริงกลับกลายเป็นผู้หญิงตบกันแบบจะเป็นจะตายแทน เรียกได้ว่าเดาได้ไม่ถูกเลยทีเดียว
เอาหล่ะ จากนี้ไปจะเริ่มเป็นความเห็นส่วนตัวแล้ว จากที่ใครๆก็บ่นอุบว่าไทกะไม่ดีโง้น ไม่ดีงี้ แต่ยังไงผมก็ยังชอบไทกะที่สุดด้วยเหตุผลส่วนตัวเล็กน้อยที่ไม่อยากจะเปิดเผยเท่าใหร่ ผมชอบช่วงเวลาที่ไทกะกับริวจินั้นสนิทกันอย่างบริสุทธิ์ใจ ความเป็นห่วงเป็นใยของริวจิและความรู้สึกที่หลุดพ้นจากกรอบของไทกะมันลงตัวและเข้ากันได้อย่างพอดี ไม่ต้องมีพิธีรีตรอง ไม่ต้องเกรงใจ ไม่มีความรู้สึกอื่นปะปน ฉากที่ไทกะเอาเท้าวางบนหลังของริวจิแล้วคุยกันเป็นภาพที่ผมประทับใจอีกภาพนึง
จริงๆแล้วอยากจะพูดถึงแต่ตัวละครหญิงเพียงอย่างเดียวก็จะกลายเป็นความลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด เพราะ Toradora! ก็ยังมีตัวละครชายอีกถึง 2 คน ดังนั้นเขียนตัวละครชายก่อนแล้วกัน
➔ พระเอก ทาคาสึ ริวจิ
พระเอกของเรื่องผู้ชอบทำความสะอาดเป็นชีวิตจิตใจ แม้ว่าหน้าตาของเขาจะดูน่ากลัวและเหมือนยากุซ่า แต่จริงๆแล้วเขาทำอาหารเก่งและชอบทำความสะอาดมาก แถมยังไม่ได้ต่อยตีเก่งอะไรเลยอีกด้วย ริวจิไม่ถึงกับเป็นพระเอกฉีกแนวเท่าใหร่นัก แต่ก็ไม่ได้อยู่ในกรอบเดิมๆ เช่นเป็นคนไม่เอาอ่าว โหลโท่ย หรือขี้เก๊กแต่โคตรเก่ง เป็นพระเอกที่มีค่าสเตตัสกลางๆ-เกือบดีซะทุกอย่าง หน้าตาก็ธรรมดา (ออกเถื่อนๆ) เรียนก็ธรรมดาออกไปทางเก่งหน่อย พละกำลังก็ธรรมดา ฐานะทางบ้านก็ธรรมดาออกไปทางยากจนด้วยซ้ำ แต่ก็เป็นคนนิสัยดี จริงใจ พึ่งพาได้ ทำให้มีสาวๆมาชอบบ้าง ริวจินั้นอยู่กับแม่ 2 คน และแอบชอบคุชิเอดะ มิโนริอยู่
➔ เพื่อนพระเอก คิตามุระ ยูซากุ
ตัวละครชายอีกคนนึงที่มาถ่วงดุลย์เรื่อง เขาเป็นคนที่ไอซากะ ไทกะ แอบชอบอยู่ คิตามุระแม้จะเป็นตัวประกอบเพื่อนพระเอกที่ใส่แว่นดูเป็นเด็กเรียน แต่กลับเป็นตัวละครบ้าๆบอๆและแอบมีความเป็นผู้นำแทน คิตามุระเป็นคนมีความรับผิดชอบแบบประหลาดๆที่ทำให้เพื่อนๆเชื่อใจ แต่เมื่อสิ่งที่เขาตั้งมั่นไว้พังทลายลง คิตามุระก็เสียศูนย์จนทำให้คนรอบข้างเป็นห่วง สุดท้ายแล้วเขาก็เริ่มเข้าใจว่าสิ่งใดกันแน่ที่เขายังขาดมันอยู่
➔ ชอบน้อยที่สุด คุชิเอดะ มิโนริ
คุชิเอดะ มิโนริเป็นตัวละครโจ๊กประจำเรื่อง ชอบทำอะไรฮาๆ บ้าๆ ยิงมุกตลกเสมอๆ แต่เอาจริงเอาจังในบ้างครั้ง อยู่นิ่งไม่ได้ มองหน้าแล้วไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่หรือว่าไม่ได้คิดอะไรกันแน่ ลึกๆแล้วเธอก็เป็นผู้หญิงคนนึง เป็นคนธรรมดาคนนึง คุชิเอดะเลือกที่จะปิดกั้นความรู้สึกตัวเองเพื่อให้ไทกะมีความสุข แต่ถ้ามองจริงๆ ไทกะก็ทำแบบเดียวกันกับเธอ ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกันเลย มิโนรินั้นพยายามทำตัวให้ภายนอกดูเข้มแข็งตลอดเวลา จริงๆแล้วนั่นอาจจะเป็นกลไกการป้องกันตนเองของเธอก็ได้ เพราะแท้ที่จริงแล้วภายในของมิโนรินั้นบอบบางและอ่อนแอกว่าที่ใครๆคิดนัก
➔ ชอบกลางๆ คาวาชิมะ อามิ
อามินั้นเปิดตัวด้วยการเป็นตัวละครหลายบุคลิกแบบหน้าไหว้หลังหลอก แต่เมื่อพบกับไทกะ เธอก็เริ่มที่จะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองออกมา อามิมีความเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แต่ก็ทำให้ขาดความรู้สึกอะไรหลายๆของเด็กอย่างไปด้วย อามินั้นค่อนข้างประทับใจในตัวริวจิอยู่ แต่ความรู้สึกของเธอส่งไปไม่ถึง ในช่วงท้ายของเรื่อง อามิเปิดเผยว่าเธอนั้นไม่อยากให้ไทกะเป็นอย่างเธอ นั่นก็คือ “ความรู้สึกที่ส่งไปไม่ถึง” เธอจึงไม่อาจจะทิ้งไทกะไปได้ แม้ว่าสิ่งที่พยายามทำนั้นจะเป็นการตอกย้ำ “ความรู้สึกที่ส่งไปไม่ถึง” ของเธอเองด้วย หลายๆคนชอบอามิเพราะว่าความเป็นผู้ใหญ่และการรู้จักปรับตัวของเธอ นิสัยของเธอแตกต่างจากไทกะเกือบจะโดยสิ้นเชิง เธอดูแลตัวเองได้ แก้ปัญหาได้ และตัดสินใจได้อย่างมีสติ
➔ ชอบมาก ไอซากะ ไทกะ
นางเอกตัวเล็ก ปากหมา อกแบน ผู้ถูกตราหน้าว่าเป็นเด็กนิสัยเสียพ่วงท้ายด้วยซึนเดเระคนนี้แหละครับที่ผมบอกว่าชอบมาก ไทกะเป็นเด็กนิสัยเสียอย่างที่ทุกๆคนบอกนั่นหล่ะ พ่อแม่ของไทกะหย่ากัน และปล่อยให้ไทกะอยู่คนเดียวโดยส่งเงินให้ทุกเดือน ไทกะอยู่ในคอนโดหรูหราติดกับบ้านของริวจิ แต่เธอทำอะไรเองไม่เป็นเลย ไม่ว่าจะทำกับข้าว ทำความสะอาด ดูแลบ้าน เพื่อนเธอก็ไม่มีใครเลยนอกจากมิโนรินคนเดียว ขี่จักรยานก็ไม่เป็น ว่ายน้ำก็ไม่เป็น ไม่พอใจอะไรก็พังมันซะให้หมด แต่พอมาเจอกับริวจิก็ทำให้ไทกะได้พบกับสถานภาพแบบใหม่ (คงไม่มีนางเอกอนิเมเรื่องใหนใส่ชุดนอนบุกห้องนอนพระเอกตั้งแต่ตอนแรกสินะ) เธอกลายเป็นเหมือนครอบครัวของริวจิไปแทน บรรยากาศที่เธอไม่เคยพบมาก่อนทำให้ไทกะมีความสุข ไทกะกับริวจิเปิดอกคุยกันอย่างเปิดเผยเพราะว่าต่างฝ่ายต่างคิดว่าอีกฝ่ายมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ความรู้สึกแบบชายหญิงจึงไม่มีอยู่ในคนทั้งคู่ แต่ความสัมพันธ์นี้ก็ไม่ยั่งยืนเมื่อเรื่องราวต่างๆได้ผ่านเข้ามา ไทกะได้ติดป้ายยี้ห้อ “ซึนเดเระ” (อาการปากกับใจไม่ตรงกัน) อย่างชัดเจน แต่ดูๆไปแล้วทั้งเรื่องก็ยังไม่ค่อยเห็นคุณเธอเดเระเดเระ (อ่อนหวาน ปวกเปียก) เท่าใหร่ ผมก็ไม่มั่นใจว่าคุณเธอซึนเดเระจริงหรือเปล่า แต่ยังไงคนพากย์มันก็ตีตราซึนซึนไปแล้ว ก็คงจะซึนจริงๆละมั้ง
สิ่งสำคัญที่ทำให้ Toradora! นั้นมากกว่าอนิเมทั่วไปก็คือการพัฒนาของตัวละคร เมื่อเผชิญหน้ากับเหตุการณ์อะไรหลายๆอย่าง ตัวละครก็ไม่สามารถกลับมายืนที่จุดเดิมได้อีกแล้ว มันไม่เหมือนอนิเมหลายๆเรื่องที่เมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็จะต้องหาเหตุผลให้ตัวละครทุกตัวกลับมายืนที่เดิม เพื่อจะได้เดินเรื่องในลักษณะเดิมได้อีกครั้ง ในครึ่งหลังของเรื่อง คิตามูระได้เผชิญกับความเจ็บปวด แต่ คาโน่ สุมิเระ (ประธานนักเรียน) ก็ได้สอนให้คิตามุระเรียนรู้ถึงความจริงและความรู้สึกยั้งคิด เมื่อคิตามุระหลุดออกจากสมดุลย์ที่คานกัน ทุกอย่างก็จะต้องพังทลาย คนที่จะล้มคนต่อไปก็คือไทกะ แต่ไทกะพยายามฝืนเอาไว้เพื่อให้ริวจินั้นได้สมหวังกับมิโนริ หนทางที่ไทกะเลือกก็คือการลงโทษตัวเองโดยไม่บอกใคร แต่มิโนริกับริวจินั้นต่างฝ่ายต่างก็รู้จักไทกะดี มิโนริปฏิเสธริวจิ แต่ไทกะก็เลือกที่จะเดินออกจากวงจรเดิมๆ และรักษาระยะห่างระหว่างเธอกับริวจิ ในขณะเดียวกันอามิที่มองอยู่จากมุมอื่นพยายามที่จะทำตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็สงสัยว่าการสิ่งที่เธอพยายามทำนั้นแท้จริงแล้วมันจำเป็นต้องมีหรือไม่ หรือจริงๆแล้วมันอาจจะไม่มีค่าอะไรเลยหรือเปล่า
ทุกอย่างดำเนินไปและค่อยๆขมวดปม ริวจิบังเอิญได้ยินคำพูดบางอย่างจากปากของไทกะ แต่เลือกที่จะปกปิดมันไว้ ไทกะก็เช่นกัน แต่ทุกๆคนช่วยกันทำให้ไทกะยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง ริวจิได้ตามไปและเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง ในเวอร์ชั่นไลท์โนเวลนั้นจบลงที่ตรงนี้ แต่ในอนิเมนั้นมีส่วนเพิ่มนิดหน่อย (แก้ไข เพราะไม่แน่ใจในตอนจบของฉบับนิยาย) โดยเลือกให้ไทกะและริวจิต่างฝ่ายต่างไปเคลียร์ปัญหาของตัวเอง ไทกะเลือกที่จะกลับไปอยู่กับครอบครัวเพื่อให้เธอได้รู้จักคำว่าครอบครัวที่แท้จริง ไม่ใช่ครอบครัวของคนอื่นอย่างบ้านของริวจิ อามิ กับ มิโนริน จากที่ตบตีกันเอาเป็นเอาตาย ก็ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นคู่หูที่รู้ใจกันโดยไม่ต้องพูดไปแทน การพัฒนาของตัวละครแต่ละสเต็บเป็นไปอย่างน่าติดตามและสมเหตุสมผล จุดยืนของตัวละครที่ต่างกันส่งผลให้การตัดสินใจของแต่ละคนแตกต่างกัน และนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ Toradora! เป็นมากกว่าอนิเม School Life ทั่วไป
Toradora! นั้นมีฉากประทับใจหลายฉาก ไม่ว่าจะเป็นฉากที่ไทกะดวลกับคาโน่ หรือฉากร้องไห้ในวันคริสมาสของไทกะ รวมไปถึงฉากปิดห้องตีเสือน้อยในช่วงท้ายของเรื่องด้วย ฉากพวกนี้เป็นฉากบีบคั้นอารมณ์และทำออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม ใครดูก็ชอบกันเป็นปกติ ดังนั้นผมจึงเลือกเอาฉากที่ชอบที่สุดแต่ธรรมดาที่สุดมา 1 ฉาก ฉากที่ผมชอบคือฉากที่เปิดถังขยะแล้วพบว่าไทกะแยกขยะครับ ผมก็อธิบายไม่ถูกซะทีเดียว แต่ประมาณว่าถ้ามีใครสักคนที่ไม่ได้เรื่องมากๆแล้วมาพบว่าเธอได้พยายามทำอะไรสักอย่างด้วยตัวเองโดยพยายามไม่บอกนี่มันโคตรประทับใจเลย ตอนที่ดูแล้วเจอฉากนั้นผมคิดในใจว่า “แม่ง รักตายห่า”
อีกสิ่งนึงที่ผมชอบก็คือ ดาวของของวันคริสมาสที่มิโนรินทำแตกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นสัญลักษณ์เล็กๆให้ตีความว่าสำหรับแต่ละคน ดาวที่แตกไปนั้นหมายถึงอะไร คุณค่าของมันอยู่ที่ตรงใหน การซ่อมแซมดาวดวงนั้นทำให้มันด้อยคุณค่าลงหรือว่ามีคุณค่ามากกว่าเดิม Toradora! มักจะเว้นช่องว่างเล็กๆไว้ในเรื่องเสมอ โดยคำตอบของช่องว่างนั้นก็แตกต่างกันไปตามตัวบุคคล รวมไปถึงแม้กระทั่งช่วงเวลาที่ดูอยู่ด้วยซ้ำ หากเวลาผ่านไปคำตอบในช่องว่างนั้นก็อาจจะไม่ใช่คำตอบเดิมที่เคยคิดไว้
J.C Staff ก็เป็นอีกปัจจัยนึงที่ทรยศความคาดหวัง โดยปกติแล้วงานของ J.C Staff จะขึ้นต้นดีลงท้ายเฮงซวย โปรดัคชั่นจะขึ้นๆลงๆ บางตอนก็จะดีเลิศ บางตอนก็จะห่วยแตก หลายๆคนคงจะจำได้ถึงฉากฟุตามิแปลงร่างในคิมิคิส ตัวละครเดิมในช่วงต้นตอนกับท้ายตอนหน้าตาแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่ใน Toradora! นี้คุณภาพโดยรวมของอนิเมชั่นค่อนข้างคงที่และอยู่ในระดับสูง มีบ้างบางส่วนบางตอนที่หน้าเบี้ยวไปบ้าง แต่ก็นับว่าน้อยถ้าเทียบกับคดีเรื่องอื่นๆ หลายๆซีนนั้นคุณภาพอนิเมชั่นอยู่ในระดับยอดเยี่ยมเลยทีเดียว การกำกับในแต่ละตอนก็ทำได้ดี จังหวะต่อเนื่องและเป็นเอกภาพ ดูสนุกไม่ขัดเขิน แต่ก็ลุ่มลึกในตัวเอง
เพลงเปิดปิดของ Toradora! รวมกันมีทั้งหมด 4 เพลง เพลงแถม 1 เพลง เป็น 5 เพลง ทั้งหมดนี้ร้องโดยสามสาวนางเอกทั้งสิ้น แต่หลักๆจะร้องโดยโฮริเอะ ยุอิ คนพากย์เสียงมิโนรินคนเดียว เพราะเธอก็ร้องเพลงมาก่อนพอสมควร มีกลุ่มที่ร้องเพลงของตัวเอง เสียงก็อยู่ในระดับไปวัดไปวาได้ คิดว่าคงดีกว่าอีกสองคนที่เหลืออยู่โข ผมชอบเพลงปิด “วานิลาซอลท์” และ “ออเรนจ์” ทั้งสองเพลง วานิลาซอลท์เป็นเพลงฟังง่ายๆ ติดหู สนุกสนาน น่ารัก เนื้อเพลงออกจะซึนเดเระนิดๆ ส่วนออเรนจ์นั้นในตอนที่ฟังครั้งแรกก็เฉยๆ แต่ฟังหลายๆรอบ จับเนื้อทีละท่อนแล้วก็จะค่อยๆเห็นภาพตัวละครลอยออกมา ก็เลยชอบขึ้นเรื่อยๆ เพลงออเรนจ์นั้นจะร้องโดยสาวๆทั้งสามคน ต่างจากวานิลาซอลท์ที่ร้องโดย โฮริเอะ ยุอิ คนเดียว โดยแต่ละท่อนที่แต่ละคนร้องก็มีความหมายลึกๆเชื่อมกับตัวละครนั้นๆด้วย
Toradora! เป็นอนิเมหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่ผมดูจบแล้วรู้สึกว่าคุ้มค่าที่ได้ดู บางตอนหลังจากดูจบแล้วต้องตั้งสติและดูซ้ำอีกหลายรอบ (ตบกันมันส์!) หรือบางตอนก็แทบจะลุกขึ้นยืนปรบมือให้เลย สารภาพว่าบางตอนผมก็ร้องไห้เลยนะ อย่างตอนที่ไทกะสู้กับคาโน่ วินาทีที่เสียงในในไทกะคิดว่า “ฉันไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ผิด” นี่มันจี๊ดเข้าไปถึงตาตุ่มเลย แต่โดยส่วนตัวไม่ชอบตอนจบแบบอนิเมเท่าใหร่นัก ในนิยายจะจบหลังจากวิ่งไล่ไปเจอที่สะพานและเข้าใจกัน แต่ในอนิเมได้เพิ่มเนื้อเรื่องคลายปมให้หลายๆส่วน เช่นครอบครัวของไทกะ อามิและมิโนริ ผมชอบอะไรที่มันครึ่งๆกลางๆมากกว่า ไม่ใช่ว่าค้างๆคาๆนะ แต่ประมาณว่าจุดสำคัญมันผ่านไปแล้ว เรื่องรองลงมาก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรอีกต่อไป (ไม่แน่ใจในตอนจบของนิยายเท่าไหร่ ไม่ยืนยัน) ตอนจบของอนิเมก็ทำได้ดีนะ ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่มันไม่พีคแล้ว เหมือนกับว่ากับว่าขึ้นมาบนยอดเนินแล้วก็ไถลลงเนินไปเรื่อยๆอย่างช้าๆ แล้วก็ค่อยๆจบลง
ทั้งหมดนี้คือ Toradora! อนิเมที่ผมชอบที่สุดประจำ 4th Season 2008 – 1st Season 2009 หากใครสักคนสนใจที่จะหาอนิเมสนุกๆ มีอะไรให้ขบคิดบ้าง ก็ไม่ต้องลังเลที่จะหยิบมาดู อนิเมเรื่องนี้มีอะไรมากกว่าที่คิด
ขอบคุณมากครับสำหรับรีวิวดีๆ เช่นนี้ หวังว่าจะแนะนำอนิเมชั่นที่น่าดูมาให้อ่านกันอีกนะครับ ^^
แล้วแต่คนคิด ต่างความรู้สึก
รักไทกะ เหมือนกันครับ
ขนาดคนแปลซับยังเครียด
คนดูจะไม่เครียดเลยเรอะ