232 | ขับรถเล่นสักห้าร้อยยี่สิบเก้ากิโล

ช่วงนี้ก็วันหยุดสงกรานต์ และบังเอิญแม่ผมก็อยู่บ้านซะด้วย ไม่ได้ไปใหนเหมือนอย่างเคย ด้วยความเซ็งที่ม๊อบเสื้อแดงบุกล่มงานอาเซียนซัมมิต แม่ผมจึงบอกว่าพรุ่งนี้ขับรถไปหาพ่อที่จันทบุรีกัน (พ่อผมอยู่จันทบุรีครับ) จริงๆผมก็ขี้เกียจน่ะนะ วันหยุดคนก็เยอะ แต่นานๆไปทีก็เลยเออไปๆซะหน่อย นานๆจะเป็นลูกกตัญญูกับเค้าซะมั่ง
เมื่อวันอาทิตย์ผมก็ออกจากบ้านเจ็ดโมงครึ่ง ขับไปเรื่อยๆ แวะกินข้าวที่จุดพักรถแป๊บนึง คนแม่งเยอะโคตรสมเป็นวันหยุดแห่งชาติ จากนั้นก็ขับไปต่อ ปกติผมเป็นคนขับรถช้าครับ (นานๆจะมีคนออกตัวซะทีว่าขับรถช้า ปกติมีแต่ออกมาอวดว่าขับรถเร็ว) ถึงเป็นทางหลวงผมก็วิ่งเต็มที่ 120-130 เท่านั้น ปกติจะเรื่อยๆ 100-110 มากกว่าด้วยซ้ำ ราวๆสักสิบโมงครึ่งผมก็ถึงจันทบุรี แวะซื้อของที่โลติสนิดนึง (จันทบุรีก็มีโลตัสนะเว้ย!) จากนั้นออกมาก็แวะกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อเลียงเจ้าประจำ ร้านนี้คนมากินเยอะมากๆ ขายดีสุดๆ แต่วันนี้ผมกินแล้วรู้สึกมันไม่ค่อยอร่อย สงสัยลูกค้าจะเยอะเลยเติมน้ำลงไปในน้ำก๋วยเตี๋ยว ทำให้ไม่เข้มข้นเหมือนอย่างเคย กินเสร็จก็แวะไปบ้านยาย (ยายผมบ้านอยู่ในจันทบุรี พ่อผมจะอยู่ลึกเข้าไปทางโป่งน้ำร้อน) ก็แวะไปสวัสดียาย แม่ผมก็คุยกับยายพักนึง เมาธ์ไปเมาธ์มา เรียกป้ามาช่วยกันเมาธ์ พอได้ที่ก็ออกจากบ้านยายเพื่อไปบ้านพ่อ เพราะกะจะไปค้างที่บ้านพ่อ
ก็ออกมา ขับตรงไปโป่งน้ำร้อน ทางแถวนี้จะค่อนข้างน่ากลัว เพราะถนนแคบ และวิ่งบนเขา ทางจะคดเคี้ยวและขึ้นๆลงๆ ขับตามทางไปสักพักเจอรถที่สวนมาเปิดไฟสูงแว๊บๆ หลายคันติดกันก็เข้าใจว่าข้างหน้าอาจจะมีด่านตำรวจ ไปได้สักพักก็มี่คนมาโบกให้รถทุกคันหยุดและชิดข้างทาง จากนั้นก็มีตำรวจคนนึงออกมาบอกว่า…
ข้างหน้ามีม๊อบเสื้อแดงปิดถนน ไปไม่ได้!!!
รถที่วิ่งมาก็หยุดออกันบนถนน ออกันเยอะขึ้นเรื่อยๆจนเต็มไปหมด ผมก็หงุดหงิด สัดเอ้ยมันจะมาปิดทำพ่อมึงเรอะ จะถึงเขมรอยู่แล้ว รออยู่นานก็ไม่มีใครออกมาอธิบายอะไร รถก็ออกันเยอะขึ้นๆจนกลับรถก็ยังไม่ได้ สักพักมีทหารหน้าเด็กๆ อารมณ์ประมาณทหารเกณฑ์หัวเกรียนเดินลงมา 5-6 คนบอกให้รถช่วยเปิดทางหน่อย ให้รถข้างหลังลงมา ก็เลยสอบถามว่าตกลงมันเป็นเช่นใด ก็ได้ใจความว่า…
วันนี้คงไปไม่ได้แล้วหล่ะครับ ม๊อบประมาณ 200 คนมันกางเตนท์นอนกันแล้ว!!!
ผมล่ะโคตรเซ็ง ไอ้ห่า อีกประมาณ 30 กิโลก็ถึงแล้ว แม่งจะมาปิดถนนเหี้ยอะไรที่เขาเกลือ อีกนิดแม่งก็จะถึงเขมรอยู่แล้ว ไอ้เรื่องทำให้ล่มจมเนี่ยล่ะถนัดกันจังเลยนะพวกมึง ผมเซ็งสุดขีด แม่ผมถามว่าไปค้างบ้านยายใหม ผมเลยบอกขี้เกียจ กลับบ้านแม่งเลยดีกว่า แม่ผมก็บอกตามใจ ผมก็เลยกลับรถแล้วก็กลับบ้านเลย
ถึงบ้านราวๆสองทุ่มนิดๆ ถ้าขยันก็อยากจะไป Einherjar กับเค้าหน่อย แต่ไม่มีแรงครับ โคตรเพลีย เลยอาบน้ำแล้วก็นอนเลย สรุปว่าหยุดสงกรานต์ไปขับรถเล่นมา 529 กิโลครับ (กดตัวเช็คระยะไว้) ได้แดกก๋วยเตี๋ยวเนื้อเลียงที่ไม่อร่อยเท่ามาตรฐานปกติสองชาม!! แสรด!!

ดู ขับรถเล่นวันนี้ ในแผนที่ขนาดใหญ่กว่า
ปล. ผมมั่วๆเส้นทางในจันทบุรีนะครับ เพราะแม่ผมเป็นคนบอกทาง ผมก็ตามๆไป
ปล.2 บ้านพ่อผมอยู่ตรงที่เขียนว่าหนองตาคงครับ เลยไปนิดนึงก็เป็นเขมร
ปล.3 บ้านผมที่ กทม. อยู่ตรงนั้นจริงๆ
ปล.4 มองในแง่ดี ก็อาจจะดีกว่าขึ้นไปแล้วติดอยู่บนเขากลับบ้านไม่ได้หลายวัน