เริ่มจากตรงไหนดี…. เริ่มจากตอนโน้นนนเลยละกัน คือหลังจากที่ไปชิมานามิเกือบครบหนึ่งปีก็เริ่มเบื่อ เลยดูๆ ว่ามีที่ไหนน่าไปอีกมั้ย แต่คราวนี้แรงบันดาลใจไม่มีจากอิจฉาชาวบ้านหรือคับแค้นใจแล้วนะ(ฮา) ตอนแรกเล็งที่คานาซาว่าและแวะ P.A Works Studio แล้วปั่นไปโทยามะ (true tears reference) เมืองแถวนี้หลายๆ เมืองเป็น reference ของอนิเมค่าย P.A Works ถ้าคิดทัวร์แสวงบุญแถวนี้จะเหมาะมาก แต่ก็ยังไม่รู้สึกว่าต้องไปเท่าไหร่ แค่รู้สึกว่า เออ มันก็น่าสนุก
จากนั้นก็ได้ดูอนิเมเรื่อง Sora yori mo Tooi Basho (A Place Further Than The Universe) เป็นเรื่องการเดินทางไปขั้วโลกใต้ของสาวน้อยกลุ่มนึง) แล้วรู้สึกฮึกเหิม อยากทำอะไรที่มันท้าทาย แต่จะให้ไปขั้วโลกใต้ก็ดูจะเกินไปหน่อย…. ประกอบกับมีเพื่อนอีกกลุ่มนึงจะไปฮอกไกโดก็เลยแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน สำหรับคนปั่นจักรยานสถานที่ที่เหมือนเป็นเส้นชัยของฮอกไกโดก็คือแหลมโซยะ จุดเหนือสุดของประเทศญี่ปุ่น ก็เอาวะ ไปขั้วโลกใต้ไม่ได้ ไปเหนือสุดของญี่ปุ่นก็ยังดี อยากไปพิชิตแหลมโซยะ นั่งฟังเพลงชิลๆ อิ่มเอมกับความรู้สึกชัยชนะดูสักครั้ง…. จากนั้นก็เริ่มร่างแผนการเดินทางและเส้นทางขึ้นมาคร่าวๆ ทันที
ที่ฮอกไกโดนั้นปกติแล้วจะมีอากาศหนาวและหิมะปกคลุมเกือบทั้งปี มีแค่ช่วงหน้าร้อนเดือนกรกฎาคม – ต้นกันยายน เท่านั้นที่อากาศอุ่นพอจนปั่นจักรยานได้ ตอนแรกก็ไม่ได้กำหนดว่าจะไปวันไหน กำหนดแค่จำนวนวันเฉยๆ เส้นทางจากสนามบินชินจิโตเสะไปแหลมโซยะในแผนแรกนั้นมีระยะแค่ 330 กิโลเมตร เข้าอาซาฮิคาว่าแล้วออกซ้ายไปทางรูโมอิ ผ่านริมทะเล ผ่านออโรรอนไลน์ เข้าวัคคาไนไปเลย คือเน้นใกล้สุด ง่ายสุดเลย เพราะกลัวจะไม่ถึง(ฮา) แต่พอไปปรึกษาผู้มีประสบการณ์เขาแนะนำให้ไปอีกทาง เข้าป่าดีกว่า ริมทะเลมันมีแต่ทะเล เข้าป่าเจออะไรเยอะกว่า ด้วยความที่เป็นคนเชื่อคนง่าย แผนก็เปลี่ยนเป็นเลี้ยวขวาเข้าป่า ออกทางฮามะทงเบ็ทสึ อ้อมริมทะเลแล้วเข้าแหลมโซยะ ระยะทางก็เพิ่มมาเป็น 420 กิโลเมตรทันที
สำหรับคราวนี้ตั้งใจจะเอาเต๊นท์ไปและพักแรมตามแคมปิ้งกราวด์ เพราะไม่มั่นใจว่าจะหาที่พักได้มั้ย(และแพงหรือไม่) และการหาที่พักทุกเย็นก็เป็นเรื่องที่วุ่นวาย แล้วก็อยากจะลองกางเต็นท์นอนดูด้วย ยอมรับว่าได้รับอิทธิพลจากบางส่วนจาก Yurucamp (อนิเมชั่นเกี่ยวกับเด็กสาวที่ไปแคมป์ตามที่ต่างๆ) ที่ทำให้รู้สึกเป็นมิตรกับแคมปิ้งกราวด์ที่ญี่ปุ่น
เส้นทางก็จะใช้วิธีเดินทางจากแคมป์นึงไปอีกแคมป์นึงต่อกันไปเรื่อยๆ พอหาข้อมูลไปพบว่าจากวัคคาไนจะมีเรือเฟอร์รี่ข้ามไปเกาะเรบุนและเกาะริชิริ ซึ่งเป็นอุทยานแห่งชาติ ดูภาพถ่ายแล้วสวยน่าสนใจดี จึงเพิ่มเป็นแหล่งท่องเที่ยวหลังเคลียร์แผนหลักได้ ส่วนนี้จะไม่เน้นระยะทาง ทั่วเกาะไม่ถึง 50 กิโล วันเที่ยวก็จะหลวมๆ โดยเผื่อเหลือเผื่อขาดเวลาที่ซัปโปโรไว้วันสองวัน
พอวางแผนคร่าวๆ เสร็จ ก็ไปคุยกับเพื่อนในกลุ่มแชท กลุ่มนี้รู้จักกันมานานแล้ว เล่น FF11 มาด้วยกัน (อย่าถามว่ากี่ปีมาแล้ว…) มีบางคนอยู่ญี่ปุ่น บางคนก็ปั่นจักรยาน เอาแผนมาให้ดู คุยไปคุยมาปรึกษาหลายๆ อย่าง ปรากฎว่ามีคนอยากไปด้วยอีกหนึ่งคน จากเดิมที่วางแผนจะไปคนเดียวก็เลยกลายเป็นสองคนแทน จริงๆ ก็ไม่ได้กำหนดตายตัวหรอกว่าจะไปคนเดียวหรือกี่คน แต่ถ้ามีคนไปด้วยอีกคนช่วยให้อุ่นใจได้ในหลายๆ เรื่อง และจากคำแนะนำของมิตรสหายว่าอยากไปดูทุ่งลาเวนเดอร์ที่ฟุราโนะ ระยะทางก็เพิ่มเป็น 475 กิโลเมตร แถมจากที่กะว่า 6 วันเหลือแค่ 5 วันถึงวัคคาไน ระยะทางเฉลี่ยต่อวันก็พุ่งเป็นเกือบ 100 กิโลเมตรทันที จะไหวมั้ยเนี่ย…
เส้นทางได้ สมาชิกได้ ต่อไปก็ต้องเตรียมตัว เนื่องจากเคยไปแบบนี้(ขนจักรยาน)มารอบนึงแล้ว รอบนี้ก็เลยไม่วุ่นวายเท่าไหร่ รู้แล้วว่าต้องเอาอะไรไป อะไรหาที่ไหน ของที่ซื้อเพิ่มก็มีกระเป๋าแพนเนียร์(กระเป๋าพาดท้ายจักรยาน) เต็นท์, ถุงนอน ส่วนตัวจักรยานนั้นก็คิดว่า Fuji Pallette คันเก่ามันก็ค่อนข้างเก่าค่อนข้างโทรม ก็เลยลองมองๆ ตัวใหม่ จริงๆ อยากได้ Fuji Touring 2017 (ราคาประมาณ 27,000) ปรากฎว่าไม่มีที่ไหนมีของเลย มีแต่ 2016 แถมหาไปหามาดันได้ Tokyobike แทนซะงั้น… ก็เลยเออวะ เอาคันเก่าไปก็ได้ ของแบบนี้มันไม่ได้อยู่ที่อุปกรณ์ซะหน่อย!!
วันเดินทางจริงเครื่องออก ห้าทุ่ม ก็ไปถึงสนามบินราวๆ ทุ่มเศษๆ มองหาคนที่ขนกล่องจักรยานก็เจอมิตรสหายที่จะไปด้วยทันที ขอแนะนำมิตรสหายที่จะร่วมทางไปด้วยตลอดการเดินทางครั้งนี้ ด้วยจรรยาบรรณ ขอเรียกเขาว่าเฮีย E เมน Bard ชายผู้มีดีกรี Audax 600 ใช้ เฟรม Bianchi Imola โครโม มาพร้อมการ์มินนำทางและจะโชว์จานหน้าสองใบขึ้นเขาให้ดู หน้าที่หลักของเขาในครั้งนี้คือคอยลากสาม้ญชนคนธรรมดาที่ไม่เคยออกทริป ไม่เคยแม้แต่ปั่น 100 กิโลเมตรในหนึ่งวัน ให้ไปถึงแหลมโซยะ จุดเหนือสุดในญี่ปุ่นให้ได้ ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยละกัน
เนื่องด้วยเครื่องออกราวๆ เที่ยงคืน นั่งมาก็เหมือนวาร์ปเพราะหลับตลอด หลับตั้งแต่แอร์ยังไม่ทันสาธิตวิธีใช้เครื่องชูชีพ….
จะว่าไปงวดนี้แรงบันดาลใจทางอ้อมจากอนิเมเยอะนะ ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นทริปแสวงบุญเลย