กลับมาแล้วกับฮอกไกโดอะไรไม่รู้… ไปเขาอาซาฮิดาเกะกับคุโรดาเกะ (เชี่ย หนื่อยสัส ไหนบอก beginner friendly) แล้วไปชิเรโตโกะ แล้วไปเนมุโระ ชุนคุนิไตกับแหลมโนซัปปุ จากนั้นวนไปคุชิโระแล้วไปทะเลสาบมาชู…. แล้วก็กลับซัปโปโร
เจอกวางตัดหน้ารถราวๆ 10 ตัว (ชุดละ 3 ตัว) เจอจิ้งจอกสองสามครั้ง จิ้งจอกบางตัวผอมมาก แล้วก็แม้จะเจอป้ายห้ามเข้าเพราะหมีมา แต่ก็ไม่เจอหมีแต่อย่างไร
เนื่องจากทริปนี้ไม่ได้ปั่นจักรยาน เลยไปโน่นนี่ตามใจสุดขอบตลอด ทำให้พบว่า… ไอ้สัส แม่งไกลฉิบหาย อย่าหาทำ ขับรถในญี่ปุ่นไม่คุ้นถิ่น ขับก็แค่ 7-80 แถมกลางคืนอย่างหลอน มืดมากไม่เห็นอะไรเลยแล้วมีกวางโดดตัดหน้ารถให้ตกใจเล่น…
ถ่ายรูปสวยสุดคืออาซาฮิดาเกะกับน้ำตกฟุเรเป้ แต่ชอบชุนคุนิไตที่สุด มันใช่แหล่งท่องเที่ยวป่ะวะ ป้ายทางเข้าก็ไม่มี ไปเพราะดูคลิปชาวบ้านล้วนๆ เดินไม่เหนื่อยด้วย เอาจริงๆ หมดเวลาไปกับการขับรถเยอะมาก วันละ 2 ชั่วโมงอย่างต่ำ (แต่ก็น้อยกว่าปั่นจักรยานป่ะวะ)
คงไม่ได้มาเขียนเล่าแบบละเอียดเหมือนตอนปั่นจักรยาน ส่วนนึงคงเพราะไปหลายทีแล้วเริ่มรู้สึกบางอย่างมันซ้ำๆ ไม่ได้ตื่นเต้นแล้ว แบบเวลาเข้าเซเว่น กินข้าว หรือเข้าเมืองใหม่ๆ คือมันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากคราวก่อนๆ มากนัก แถมคราวนี้ไม่ได้สถานที่โอตาคุๆ อะไรเลย
แต่การไปดูธรรมชาติหรือที่ห่างไกลผู้คนนั้นชอบอยู่เหมือนเดิม แต่คิดว่าถ้าให้ไปปืนเขาอีกคงไม่เอาแล้ว…. สังขารเริ่มไม่อำนวย ถ้าปั่นจักรยานอีกก็คงเอาแต่ทางเรียบแล้วนอนเต๊นท์เอาสนุกๆ อาจจะพอไหวอยู่
รูปยังมีอีกเยอะ แต่ต้องเลือก + แต่งหน่อย ที่อัพอันนี้คือเลือกเอาสุ่มๆ เลย