งวดนี้รู้สึกว่าหลายวันมาก คงไม่ได้เขียนละเอียด เล่าคร่าวๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นมั่งละกัน
- วันเดินทางเครื่องออกตีหนึ่ง ก็ไปรอตามปกติเห็นคนไปต่อคิวเลยไปต่อตาม ได้คนแรกของแถวซะงั้น นั่งอ่านนิยายรอ เอาเรื่อง “หล่น” ไป เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงคนนึงที่รักแฟนมาก แล้ววันนึงแฟนก็ไปชอบสาวอื่น แล้วสาวคนนั้นก็มาขออยู่กับนางเอก แถมไม่เกลียดกันด้วย สนิทกันอีกต่างหาก
- พอผ่านซีเคียวริตี้เช็คเข้าไปก็แลกตังเพิ่ม เดินไปรอที่เกทมืดๆ อ่านนิยายไปเรื่อยๆ พอขึ้นเครื่องก็หลับทันที ไม่น่าสั่งอาหารกินเลย นอนไปเรื่อยๆ ดีกว่า ถึงสนามบินเร็วกว่ากำหนดเกือบชั่วโมง แต่รอ ตม นานมาก เกือบสองชั่วโมง แถวคดวนไปสิบรอบ ออกมาก็สิบโมงได้
- สนามบินคันไซตอนนี้เงียบๆ มีโซนซ่อมแซมเยอะ ตามแผนคือไม่แบกกล่องล่ะ ลำบาก กุจะนั่งแท็กซี่ ก็ไปหาแท็กซี่ เจอแต่แท็กซี่จอง เดินไปเดินมาถามแท็กซี่ เขาก็ชี้ๆ ไปตรงโน้น ได้แท็กซี่เป็นลุงใส่แว่นช่างพูด ข้ามสะพานไปลงเซเว่นใช้เวลาไม่เกิน 15 นาที 2400 เยน +1000 เยนค่าข้ามสะพาน
- ประกอบจักรยานอยู่หน้าเซเว่น เก้าอี้ที่เอาไปเวิร์คมาก นั่งสบาย ประกอบเสร็จสัก 11 โมงได้ ไม่มีอะไรพัง ทุกอย่างทำงานปกติ ก็ค่อยๆ ไปช้าๆ แวะเซเว่นซื้ออะไรรองท้อง เข้าไปแป๊บเดียวโดนเปิดซิปกระเป๋า ไม่มีอะไรหาย เหมือนเปิดกวนตีน แต่เสียเซลฟ์ไปเหมือนกัน
- ข้ามสะพานไปเจอซากุระแรกแถวริมถนนแวะถ่ายรูปหน่อย ปั่นเลียบทะเลไปเรื่อยๆ พอเข้าโซนเมืองแล้วถนนค่อนข้างอีรุงตุงนัง แยกเยอะ ขึ้นๆ ลงๆ ปั่นยาก วันแรกตามแผนก็แค่สามสิบกว่ากิโล ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึง เจอภูเขาลูกนึง ลูกเดียวเกือบตาย แต่วันนี้มีลูกเดียว…
- ลอดอุโมงค์เข้าเมืองวาคายามะ เมืองใหญ่อยู่ ตามหาเกสต์เฮาส์ก่อน ก็ถึงเกสต์เฮาส์บ่ายสาม ยังเช็คอินไม่ได้เลยนั่งรอในร้าน ร้านชื่อ Guesthouse Rico บรรยากาศดีทีเดียว มีผู้หญิงฝรั่งคนนึงมาพร้อมกัน ก็รอเหมือนกัน ในร้านเป็น Share Working Space มีคนนั่งทำงานอยู่หลายคน มีทั้งฝรั่งที่พูดญี่ปุ่นคล่องปร๋อกับคนญี่ปุ่นที่พูดภาษาอังกฤษได้สำเนียง native มีคนนึงทำงานสองจอ จอนึงเปิดไอมาส…
- ก็นั่งรออยู่เก้าอี้นอกร้านเพราะนั่งสบาย อากาศเย็นแต่มีแดดเบาๆ เปิดเน็ทเปิดเกมเล่นไปจนได้เวลาเช็คอิน ห้องสวยดี อยู่ชั้น 4 จักรยานจอดในร้านได้เลย ออกไปเดินเล่นรอบนึง สำรวจว่าจะกินร้านไหนดีวันนี้ พบว่ากางเกงบาดขา สัสเจ็บฉิบหาย พอตกเย็นอากาศก็หนาวอีก จะเดินไปไหนก็ขี้เกียจ
- พอเล็งร้านได้ก็ไปกินราเมงโซบะ เค็มมาก ขากลับแวะดองกี้ซื้อขนมติดมือ ลังเลว่าจะไปออนเซ็นดีมั้ย สุดท้ายก็ขี้เกียจ อาบน้ำในห้องน้ำ ห้องดี นอนสบายมาก อ่านนิยายจบเล่มล่ะ แต่ดึกๆ มีฝรั่งมาคุยกันหรือคุยโทรศัพท์ (น่าจะบนดาดฟ้า) คุยไปร้องไห้ไปสะอึกสะอื้น หลอนมาก ได้ยินชัดมาก
วันแรกไม่มีอะไรติดขัดนอกจากกางเกงบาดขา แสบมาก… ไม่รู้สึกเหนื่อยเท่าไหร่ด้วย