เริ่มตามลูลู่เมื่อไหร่ไม่รู้ น่าจะราวๆ เปโกะกำลังเริ่มดัง ตอนนั้นกระแส Holo มาแรง แต่ไม่ค่อยชอบ ก็เลยไล่หาดูว่าคนไหนน่าสนใจ ไม่ชอบพวกที่เสียงดัง ฟังแล้วสมาธิแตกซ่า ถามๆ พวกลงหลุมลึกก็แนะนำลูลู่มา กดดูก็เจอเล่นร๊อคแมนหรืออะไรสักอย่าง นิ่งมาก เสียงก็นุ่ม เลยชอบ แต่ก็ไม่ได้ติด Vtuber เป็นพิเศษอยู่ดี ดูก็ได้ไม่ได้ดูก็ได้ แต่ถ้าดูก็ชอบคนนี้นะ
ความดังของลู่ๆ ก็อยู่ในระดับค่อนข้างสูง ถ้านับเฉพาะผู้หญิงฝั่งนิจิซันจิน่าจะติด Top 5 ของค่าย ลูลู่ชอบสตรีมเกมแบบมาราธอน ส่วนมากจะเล่นเกมเก่าๆ ถ้าเป็นเกมที่ต้องตายซ้ำตายซากนี่ชอบมาก มาราธอนนี่คือ 6 – 12 ชั่วโมงหน้าตาเฉย ไม่บ่น ไม่หัวร้อน ไม่โวยวาย ตายวนไปเรื่อยๆ เกมสมัยใหม่อย่าง Bloodborne Darksoul หรือ Sekiro ก็เล่นหมด ทุกเกมเล่นจนจบ แต่พวก New+ หรือ Secret อะไรพวกนี้ไม่ค่อยเล่น ส่วนพวกเกมมัลติเพลเยอร์นี่แทบไม่เล่นเลย ส่วนอีกประเภทที่เล่นบ่อยคือเกมสยองขวัญ เล่นไปจะชอบยิงมุขหลอกผีไปด้วยซะงั้น
ด้านเอนเตอร์เทนลูลู่ก็ร้องเพลงได้ระดับนึง ไม่เพราะเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้แย่ เล่นกีตาร์ได้นิดหน่อย แต่เต้นเก่งเพราะคนข้างในเป็นไอดอลมาก่อน เคยเล่นกีตาร์ร้องเพลงไปเรื่อยๆ 6-7 ชั่วโมง ที่เป็นตำนานสุดก็คือเล่นริงฟิต 10 ชั่วโมงโดยไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อยอะไรเลย… สตรีมที่ชอบที่สุดคือไอ้ที่เล่นเกมตามหา DS ที่ตลกๆ เพราะไม่ต้องฟังออกก็ฮาได้
ตามมาเรื่อยๆ จนกระทั่งปลายเดือนมิถุนายา ก็ประกาศการศึกษาสิ้นเดือน ก็รู้สึกช๊อคๆ แหม กุตาม V สักคนแม่งก็ยังจะแกรดอีก โคโคก็จะแกรดวันที่หนึ่ง ลูลู่แซงตัดหน้าวันที่ 30 เลย เกมสุดท้ายที่สตรีมคือมาไคมุระภาครีเทิร์น ตอนแรกเล่นแบบยากสุด 14 ชั่วโมงเพิ่งผ่านด่านแรก เลยยอมเปลี่ยนความยาก จนเล่นจบทันกลางคืนวันอาทิตย์ ใช้เวลาไปทั้งหมด 30 ชั่วโมง
คิดว่าตัวเองคงไม่ได้รู้สึกอะไร ก็ชอบนะ แกรดก็แกรด ไม่ได้ตายสักหน่อยนี่ ในฐานะแฟน ไลฟ์วันสุดท้ายเลยขอนั่งดูตั้งแต่ต้นจนจบละกัน ก็ลง Zadnor ไปฟังไป ทักษะฟังภาษาญี่ปุ่นผมไม่ได้ดีขนาดนั้น ฟังออกแต่ประโยคทั่วๆ ไป อธิบายอะไรซับซ้อนก็ไม่เข้าใจหรอก เล่นไปฟังไปเรื่อยๆ ตอนท้ายๆ ลูลู่พูดว่า มินนะ อาริงาโตะ เสียงดังๆ แล้วก็ลาด้วยโอซึลูลู่เดชิตะ ยิ้มแล้วเลื่อนตัว Avatar ออกจากจอทีละนิด พอออกจากจอไป ก็ขยับเก็บแมวที่เหลืออยู่มุมห้อง เป็นแมวประดับฮาๆ ไม่มีความหมายอะไรเลย
เหลือแต่ห้องเปล่าๆ เพลง BGM ยังเปิดอยู่อีกพักนึง สมองมันโล่งๆ เคว้งๆ คิดอะไรไม่ออก ก็ขึ้น End Card ขึ้นปิดท้าย… เลยไปเปิด Translator แปลสรุปสตรีมเมื่อกี้ได้ความว่า…
ลูลู่ย้ำว่าอยากอธิบายออกมาให้ชัดเจน จะได้ไม่เข้าใจผิดกัน สาเหตุที่ตัดสินใจจบการศึกษามีหลายอย่างทับซ้อนกัน แต่เหตุผลหลักเป็นเหตุผลเดียวกับที่หยุดไปครั้งก่อน คือได้รับจดหมายข่มขู่ แจ้งตำรวจแก้ไขไปแล้ว แต่ก็ยังมีกรณีเกิดขึ้นอีก และถ้าต้องหยุดพักทุกครั้งจะทำให้คนฟังเป็นห่วง ซึ่งจะทำให้ตัวเองยิ่งไม่สบายใจ ตัวเลือกอย่างลดการสตรีมลงก็มีอยู่ แต่ก็ไม่อยากทำ พอหลายเรื่องทับซ้อนกันไปมาก็เลยตัดสินใจแกรด เรื่องแก้วตามีปัญหายังไม่หาย แต่ก็หาหมอเป็นประจำ ไม่ใช่ปัญหา ถึงจะจบการศึกษาไปแต่ก็อยากให้คิดในแง่บวก เธอไม่เสียใจที่มาเป็น Vtuber เลย อยากให้จบลงด้วยรอยยิ้ม
ลูลู่บอกว่าเธอในตอนที่สตรีมครั้งแรกนั้นไม่มีความมั่นใจเลย ทำอะไรก็ไม่เป็น แต่พอได้สตรีมบ่อยๆ ได้คุยกับแฟนๆ ก็เริ่มชอบ และรู้สึกรักตัวเองได้ เธอเปิดสตรีมของตัวเองดูบ่อยๆ เธอคิดว่าตัวเธอเองก็เป็นแฟนคนนึงของ Suzuhara Lulu ก็เลยไม่อยากทำอะไรครึ่งๆ กลางๆ เธอรักในงาน Vtuber และขอบคุณแฟนๆ ที่ช่วยสนับสนุนมาตลอด
มานั่งนั่งทบทวนอารมณ์จนเข้าใจตัวเองหลายอย่าง เพลง BGM ดังในหัวอยู่ครึ่งวัน (ตึ่งตึ๊งตึงตึ๊งตึงตึ๊งตึ่ง…..) พบว่าชอบลูลู่มากกว่าที่ตัวเองคิดซะอีก รู้สึก Lost โหวงๆ เหมือนสูญเสียอะไรไป การจบการศึกษามันมีความซับซ้อนหลายอย่าง ความรู้สึกมันเลยหลายแบบ ถ้าเป็นไอดอลแกรด ไอดอลคนนั้นก็แค่ไม่อยู่ในวง ชื่อเดิม นิสัยเดิม แต่ Vtuber แกรด V คนนั้นไม่มีอีกแล้ว ถีงคนข้างในจะยังอยู่ก็ตาม
ลึกๆ แอบรู้สึกยินดีที่แกรดอยู่บ้าง เพราะเห็นเล่นเกมแบบ Endurance แล้วน่ากลัวจะตายคาจอ ไลฟ์สุดท้ายลูลู่ย้ำว่าชอบเล่นเกม มีอีกหลายเกมที่อยากเล่น ทำให้รู้สึกดีที่ลูลู่สนุกกับเกมจริงๆ ไม่ใช่เล่นเพราะเป็นงาน เรื่องสาเหตุที่แกรดก็เสียใจ ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เป็นห่วง ซีนตอนจบที่เอาแมวออก เหลือแต่ห้องที่ว่างเปล่าสะเทือนใจสุด เหมือนหัวโล่งไปเลย
ช่วงเวลาใกล้ๆ กัน โคโคก็จบการศึกษาเหมือนกัน แต่โคโค่นั้นดังกว่าลูลู่เยอะ สไตล์ก็ต่างกัน การจบการศึกษาของโคโค่ยิ่งใหญ่อลังการสุดเหวี่ยงมาก ประโยคที่ได้ยินบ่อยๆ ของโคโค่คือห้ามลืมกันนะ จดจำไว้ตลอดไป หรืออะไรทำนองนี้ ในสตรีมครั้งสุดท้ายของลูลู่นั้นก็เป็นแค่พูดคุยกับแฟนๆ ธรรมดา เอาชุดเก่าๆ มาโชว์ อธิบายว่าเมมเบอร์จะอยู่ถึงตอนไหน คลิปจะหายไปตอนไหน ขอบคุณสตาฟ ของคุณแฟนๆ ไม่มีใครมาร่วมสตรีม ไม่มีน้ำตา (แต่บรรยากาศก็เศร้าๆ) ผมชอบประโยคนึงที่ลูลู่พูดตอนท้ายๆ แปลไทยได้ราวๆ “จนกว่าจะลืมถ้าช่วยจดจำกันไว้ก็จะดีใจ” เป็นคำขอเล็กๆ เศร้าๆ ที่ได้ยินแล้วก็ทั้งประทับใจและเจ็บปวดไปพร้อมๆ กัน
จริงๆ วาดรูปส่งท้ายรูปนึง แต่วาดไม่เสร็จและรู้สึกอารมณ์มันเปลี่ยน ก็เลยวาดอีกรูปแทน