ไม่ได้เขียนถึงนิยายมาพอสมควรแล้วเนอะ คราวนี้เป็นนิยายแนว LN ของไทย เรื่องแรกที่ซื้อมาเลยก็ว่าได้ ซื้อมาเพราะเขียนโดย ร เรือในมหาสมุทร หรือจิดานันท์ที่เขียนเรื่องสิงโตนอกคอกซึ่งได้ซีไรท์ ได้ยินว่าเขียนนิยายวายด้วย เลยอยากรู้ว่าเวลาเขียนนิยายปกติจะเป็นยังไง
สำหรับเรื่อง “วรรณกรรมที่แท้จริงน่ะต้องใช้คอมพิวเตอร์เขียนเท่านั้นไม่รู้เหรอ” ความยาวสามเล่มจบ เป็นเรื่องในโลกอนาคต ที่คอมพิวเตอร์ได้พัฒนาจนมีร่างกายเป็นเหมือนมนุษย์ เดินทางไปไหนมาไหนกับเจ้าของได้ (คล้ายๆ แอนดรอยด์)
ในเรื่องก็จะเล่าถึงคอมพิวเตอร์สามเครื่องของนักเขียนคนนึงที่มีนิสัยแตกต่างกันไป คนแรกคือชิโยะนักเขียนแนวรางวัล คนที่สองคือ 463AAC นักเขียนนิยายโป๊ และคนที่สามแอนแอนมาลิก้า นักเขียนเรื่องรักกุ๊กกิ๊ก ทั้งสามคนก็จะพบเจออะไรไปตามจะเกิดขึ้น มีปมต่างๆ ประเด็นๆ ต่างให้คิดตามอยู่เรี่ยๆ
แน่นอนว่าถ้าพอรู้จักคนเขียนอยู่บ้าง ก็ต้องฉุกใจในทันทีแน่ๆ ว่าคอมพิวเตอร์ทั้งสามเครื่องนั้นแทนสามด้านของคนเขียน เวลาที่เขียนงานจริงจังที่ได้รางวัล เวลาที่เขียนนิยายวาย และเวลาเขียนนิยายรักแนวแจ่มใส ก็ทำให้ได้รู้ว่าคนเขียนคิดยังไง ประเด็นในเรื่องมักเกี่ยวกับความขัดแย้งของศีลธรรมและยุคสมัย แนวคิดและปรัชญา
ฟังดูเนื้อหาหนัก แต่ก็ไม่ได้เขียนออกมาให้เครียด ส่วนมากเป็นการถกเถียงกันของคอมพิวเตอร์เฉยๆ เนื้อหาหลักเป็นความบันเทิงมั่งไม่บันเทิงมั่งของคอมพิวเตอร์ทั้งสามเครื่องมากกว่า (และหนุ่มคอมพิวเตอร์อื่นๆ ด้วย) เขียนคาแรกเตอร์มาได้สนุกดี แต่ละคนก็มีเรื่องให้เอาใจช่วยต่างกันไป
สำหรับตัวเล่ม ทีแรกก็ช๊อคเพราะราคาปก 320 บาทแถมยังไม่ค่อยลดด้วย… ก็เข้าใจอ่ะนะว่าตลาดหดตัว หนังสือก็ต้องอัพราคาหน่อย การ์ตูนยังเกือบสองร้อยแล้วเดี๋ยวนี้ หน้าปกสวยภาพประกอบสวยดี แต่ตัวหนังสือชื่อเรื่องไม่ผ่าน ดีไซน์ได้จืดชืดมาก (เป็นทั้งสำนักพิมพ์) ชื่อเรื่องยาวก็เรื่องนึง แต่ Typo ก็เป็นเรื่องสำคัญ โอกาสจะเล่นกับชื่อเรื่องยาวๆ มีไม่บ่อยแท้ๆ น่าเสียดาย
ที่ขัดๆ อีกอย่างเซ็ตติ้งเป็นญี่ปุ่นโลกอนาคตที่เขียนโดยคนไทย บรรยากาศมันก็แปลกๆ หน่อย (ฮา) element หลายๆ อย่างมันเลยสะดุดๆ แล้วก็คอนเซ็ปของคอมพิวเตอร์ในเรื่องเป็นอะไรที่เหนือจริงจนเกือบจะเทียบได้กับภูตในนิยายแฟนตาซีเลย มันไม่ใช่คอมพิวเตอร์แล้ว
พยายามเอาแถในสมองให้แล้วแต่ก็ยังติดขัดอยู่ อย่างเป็นคอมพิวเตอร์ใหม่ล่าสุด เทคโนโลยีล้ำยุค แต่โปรเซสบางอย่างกลับช้ามั่งเร็วมั่ง อย่างอ่านหนังสือเล่มนึงใช้เวลานานมากๆ ทั้งๆ ที่ควรจะจบใน 5 วินาทีหรือ การถอดประกอบยุ่งยากไม่สมเป็นโลกอนาคต (แต่เทคโนโลยีผิวเทียมนี่สุดยอดมาก) ไหนจะมีสายชาร์จที่เกะกะ ชาร์จก็นาน แถมชาร์จบ่อยอีก (พอๆ กับมือถือ) ศัพท์คอมพิวเตอร์ในเรื่องดูเชยๆ ไม่เหมือนโลกอนคต นี่ข้ามเรื่องนิสัยคอมพิวเตอร์ขี้บ่นไปแล้วนะ อันนั้นถือเป็น content รับได้
ต้องพยายามอ่านโดยคิดว่าคอมพิวเตอร์คือ แอนดรอยด์ + เผ่าพันธ์ใหม่ที่มาอยู่คู่กับมนุษย์แทน เล่มแรกเล่นกับเรื่องรางวัลกับตัวละครที่สะท้อนคนเขียน พอเล่มสองจะเริ่มบันเทิงขึ้น เน้นคาแรกเตอร์อื่น มีการผจัญภัย มีหนุ่มๆ โผล่มาเยอะแยะ เล่มสามนี่คิวดูเป็นตัวเอกมาก พระเอกชัดๆ รวมกันสามเล่มบทเยอะกว่าชิโยะอีก แถมเป็นแก่นของเรื่องอยู่ตลอดเวลา
อ่านไปสามเล่มก็ชอบแอนแอนมาลิก้าสุดล่ะ ดู chaos เดาอะไรไม่ได้ น่าตบกะโหลกดี แล้วก็สาวคอสเด็กในเล่มสองก็น่ารัก เสียดายที่ไม่ได้มีอะไรต่อ
รวมๆ แล้วก็สนุกดี แต่ความเชยและบริบทที่ไม่เป็นไซไฟคอยขัดใจตลอด