จริงๆ อันนี้เขียนตั้งกะเดือนที่แล้ว แต่ลืมกด Publish เพราะแปะในเพจไปแล้ว
โพสต์นี้เขียนเพราะว่า ตอนแรกไปเขีนรีวิวหนังสือเล่มนี้ในเว็บ Phoenix Next เขียนแบบซอฟท์ๆ หน่อยแล้วด้วยนะ! แต่ปรากฎว่าพอกดส่งมันไม่ผ่าน มันบอกให้กรอก Summary Review ด้วย แต่มันไม่มีช่องให้กรอก…. คิดว่าหลังบ้านน่าจะเป็น wordpress แล้วไม่ได้เซ็ทไว้ เคืองมากก็เลยมาเขียนเพิ่มแล้วโพสต์นีแหละ
โกนหนวดไปทำงานแล้วกลับบ้านมาพบเธอ ซื้อมาอ่านเพราะว่าอ่านเรื่องย่อแล้วสนใจ ไอ้การหิ้วสาว ม.ปลาย น่ารัก นมใหญ่กลับห้องเนี่ย มันต้องเป็นความฝันของลูกผู้ชายอยู่แล้ว
พล๊อตเรื่องคร่าวๆ คือ พระเอกอกหักจากรุ่นพี่เลยเมาหัวทิ่ม ระหว่างทางกลับห้องเจอสาว ม.ปลาย นั่งอยู่ พอทักเข้าก็โดนขอไปค้างที่ห้องพร้อมกับบอกว่า “จะทำอะไรก็ได้นะ” พระเอกก็หิ้วกลับห้องไป แต่ปรากฎว่าพระเอกแม่งแดกหญ้า ไม่เย็ด หาข้าวหาปลาให้กิน อยู่ในห้องกันแบบนั้น
ทั้งที่แกนของเรื่องเป็นประเด็นที่หมิ่นเหม่ แต่กลับเขียนออกมาอย่างเบาบางและตื้นเขิน พระเอกมีทัศนคตีและวิธีคิดไม่เป็นมนุษย์เงินเดือนที่ทำงานมา 5 ปีแล้วเลยสักนิด เป็นได้แค่พระเอก LN ทั่วไปที่โง่ต่อเรื่องที่ทำให้พล๊อทเดินเสมอ
ตัวละครต่างๆ ในเรื่องก็น่าเบื่อ สูตรสำเร็จLN รุ่นพี่นมใหญ่ที่จริงๆ แล้วยังซิง ปฏิเสธพระเอกเพราะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะ แต่ยังเทียวไล้เทียวขื่ออยู่ มีรุ่นน้องนมเล็กชอบพระเอกเพราะคอยเอาใจใส่ดุด่าอย่างบริสุทธิ์ใจ ต่างจากลุงหื่นคนอื่นในบริษัท พระเอกผู้ใช้ชีวิตไปวันๆ ก็มีสาวหลง บรรยากาศมนุษย์ทำงานนั้นเทียบไม่ได้เลยกับแอ๊กเกรซซึโกะ เอ๊ะ หรืออันนั้นก็โหดไป?
ในเมื่อเรื่องเล่นกับหัวข้อชวนอีโรติค มันก็ควรโฟกัสตรงนี้มั่งหรือเปล่า อย่างน้อยความขัดแย้งในหัวพระเอกก็ยังดี แต่นี่ไม่มีเลย…. ยิ่งนางเอกที่ควรจะเป็นเสน่ห์ของเรื่องก็เล่าอย่างตื้นๆ อ้ำๆ อึ้งๆ พอไม่น่าค้นหา ไม่น่าทำความรู้จัก ก็รู้สึกเหินห่างจนไม่อยากเอาใจช่วย
ข้อดีของเรื่องนี้คือ อ่านง่ายมาก เล่าแบบ 1 2 3 4 ไม่ต้องคิดอะไร ภาษาง่ายๆ แทบจะเป็นบทพูดต่อบรรทัด ส่วนคอนเซ็ปที่พยายามนำเสนอนั้น…. ถ้าให้แก้ตัวก็คงอยากจะเป็นแนวฟีลกู้ดมั้ง… แต่ส่วนตัวก็ไม่ได้ฟีลกู้ดอะไรเลย อ่านจบก็เลยไปดูเวอร์ชั่นมังงะ ที่ออกเกินนิยายเล่ม 1 ไปแล้วว่าพล๊อทจะเดินไปทางไหน จากที่อ่านคร่าวๆ ก็… คงไม่ซื้อเล่มสองแล้วล่ะ
ผมคงคาดหวังมากเกินไปจาก LN มั้ง