รอดชีวิตกลับมาแบบผิวสองสีนิดหน่อย ได้รู้สึกว่า “อ๋อมันเป็นแบบนี้เองเรอะ” หรือ “เชี่ย กูมาทำอะไรที่นี่วะ” คู่กับ “แม่ง กูก็ทำได้เว้ย” ก็คุ้มค่าแล้ว สำหรับทริปนี้ ถามว่าสนุกมั้ย มันก็มีทั้งช่วงที่มันส์ ช่วงที่ประทับใจ ช่วงที่เหนื่อย ช่วงที่หงุดหงิด ปนๆ กัน ญี่ปุ่นไม่ได้เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ ดีงามเลิศเลอเปอร์เฟ็ค หลายๆ อย่างก็ทำให้รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน แต่สิ่งที่รู้สึกบรรลุที่สุดคือจากนี้ไป เวลาเห็นคนอื่นไปเที่ยวญี่ปุ่นก็ไม่รู้สึกอยากไปมั่งแล้ว 5555
ตลอดการเดินทาง ก็จดไว้ทุกวันนะว่ามีอะไรมั่ง กะจะเขียนเล่าในบล๊อกนี้แหละ แต่ยังลังเลนิดหน่อยว่าจะเขียนในลักษณะเชิงแนะนำการท่องเที่ยวด้วยจักรยาน หรือเขียนสะท้อนมุมมองตัวเองโดยไม่ต้องสนใจสาระประโยชน์ดี แต่ส่วนตัวคิดว่าคงเป็นอย่างหลัง…
สาระวันนี้คือ…ถ้าคุณมีวันหยุดคุณควรนอนอยู่บ้านจะมีความสุขที่สุด
สนุกกับการหาถังขนะในประเทศไหมครับ (เชื่อเถอะ ครั้งแรกหงุดหงิดทุกคน)
5555 รักเมืองไทยมากเลยครับ ขอเสรีภาพในการทิ้งขยะลงถังตามใจจงอยู่คู่คนไทยไปตราบนานเท่านาน